Een week geleden ben ik naar Amfissa (bij Delphi) naar de shelter aldaar geweest. Een vrijwilligster van deze shelter had Dog Rescue Greece op internet gevonden en met ons contact gezocht. Niet wetende dat ik op niet al te lange afstand woonachtig ben.
De foto’s die zij stuurde van de shelter (als je het al een shelter kan noemen) en de opgevangen honden daar waren indrukwekkend en dan niet in de positieve zin van het woord. Het zou geen fijn bezoek worden.
Met een met voer (420 kilo) volgeladen auto ging ik op weg. De vrijwilligster en ik ontmoetten elkaar in het centrum van Amfissa. Samen reden we naar de shelter. Ik zou er foto’s en video’s maken van de honden die mogelijk voor adoptie in aanmerking zouden kunnen komen.
De shelter ligt iets buiten het dorp. Een groot hek sluit de ingang af van het terrein van een slachthuis dat ooit daar in bedrijf was. Een oudere man komt het hek openen. Eenmaal binnen weet ik niet waar ik kijken moet. Met geen pen en woorden valt te beschrijven hoe de honden hier moeten (over)leven. De vrijwilligster had niets te veel gezegd. Foto’s kunnen helaas niet de weergave van de werkelijkheid geven. Wat een in- en in trieste situatie.
Met de vrijwilligers loop ik naar de zijkant van het slachthuis. Hier is gelukkig een overkapping waar een paar reuen achter een hekwerk rondlopen. Mijn oog wordt getrokken naar een prachtige zwarte langharige hond. Jack is zijn naam. Een jonge vrolijke enthousiaste hond.
Voor het hekwerk staat een grote hond aan een ketting (wat verboden is in Griekenland). Ik kijk naar haar. Haar vacht is in een slechte staat. Onder haar buik hangen tepels die uitgegroeid zijn tot tumoren. En dan zie ik dat ze drachtig is. Ik vraag ernaar en hoor dat niet alle honden gesteriliseerd of gecastreerd zijn. Er is geen budget voor. De teefjes worden in de shelter gedekt en pups worden in de shelter geboren. Wat een vreselijke en onacceptabele toestand. Deze moederhond zal nooit haar pups kunnen voeden en de pups zullen sterven vlak na hun geboorte. Deze hond heeft dringend hulp nodig. Later die dag spreek ik de dierenarts en maak met hem de afspraak dat moederhond zo snel mogelijk wordt geopereerd. De pups worden geaborteerd, moeder gesteriliseerd en de tumoren weggehaald.
Overal waar je kijkt ligt poep. Er zitten honden bij die moeten leven op een laag van uitwerpselen. De ene mevrouw die er al 10 jaar de honden verzorgt, kijkt vertwijfeld om zich heen en het is mij duidelijk dat ze geen uitweg ziet en met de handen in het haar zit. Het is geen onwil van haar. Ze wil de honden helpen, ze is lief voor ze maar het zijn er te veel en ze is al jaren aan haar lot overgelaten. Ze is geconfronteerd met een falend beleid wat dierenwelzijn aangaat. Ze weet niet meer hoe uit deze ellende te komen. Dit kan zo niet langer. Met een steen op mijn maag rij ik naar huis. De beelden staan op mijn netvlies en het duurt tot in de avond dat ik tijdens telefoongesprek met mijn moeder breek en mijn emoties kan laten gaan. Ik slaap slecht, het laat me niet los.
De volgende ochtend slaat mijn verdiet om in boosheid. Dit kan zo niet langer en we zullen de schouders eronder moeten zetten en kei en keihard hulp nodig hebben.
En dan is er een lichtpuntje. Er is een nieuwe burgemeester die verantwoordelijk is voor de steden Amfissa en Delphi.
Op maandag 31 december is er een gesprek met de burgemeester. Hij noemt ons een geschenk uit de hemel. Hij wil graag helpen om de leefsituatie van de honden te verbeteren en de opvang te veranderen. Heeft input nodig, nieuwe ideeën Staat open voor hulp en is dankbaar dat ook hij geholpen wordt met deze zware taak die hij in zijn schoot geworpen heeft gekregen. Eindelijk gaat er licht komen voor de hondjes in de opvang. Veranderingen zijn er niet van de ene op de andere dag maar stilzitten, dit wetend en toekijken kan ik niet.
Er gaat veel door mijn hoofd. Wat kan er snel verbeterd worden?
Vele honden slapen in de open lucht, zonder enige beschutting. Ineens bedenk ik me dat er veel grote groene containers op het terrein staan. Wielen en deksels zijn kapot maar als je de behuizing, de container zelf, op zijn kop zet en je maakt er een doorgang in, heb je een goede droge schuilplaats voor de honden. Ik zoek op internet een foto van wat wij in Nederland een kalverhut noemen en stuur deze naar mijn contactpersoon die het gelijk doorstuurt naar de burgemeester.
Twee dagen laten ontvang ik de eerste beelden van een aantal containers die al zo geprepareerd zijn. Op Marktplaats vind ik 50 meter kenneldelen en ik maak een deal met de verkoper. Hij brengt de kenneldelen naar het Nederlandse transportbedrijf dat dit gaat vervoeren naar Amfissa. De burgemeester geeft aan dat hij wil helpen om goede fundering te laten maken van beton.
Als het terrein schoon gemaakt is kunnen we honden verplaatsen naar deze kennels en hun verblijven verwijderen of schoonmaken en verbeteren.
Ondertussen wordt moederhond geopereerd. Een hondje met een ernstige oude breuk in zijn voorpoot wordt ook geopereerd. Zijn naam is Sapfo, een jong hondje. Wat moet hij een pijn hebben gehad, en nog...
Er zijn twee honden gered uit een hok waar je nog geen 5 minuten in wil zitten. Lieve hondjes, gebracht naar de shelter nadat het baasje is overleden. Ze hebben een familie gehad en zaten nu op een laag drek van zo'n 20 cm. Ze zijn uit hun hok en hebben loopruimte gekregen.
Een Leishmania hondje krijgt de juiste medicatie. En zo, stukje bij beetje, proberen we het leven voor deze afgedankte honden beter te maken.
Teefjes moeten worden gesteriliseerd en reutjes gecastreerd. Hondjes met medische problemen moeten onderzocht worden. Er moet nog veel.
De verzorgster ziet ook weer de mogelijkheden en krijgt nieuwe spirit. Ze zal wel moeten want de wereld gaat meekijken. En dat moet ook!
En ik begrijp het als u boos bent, dat ben ik ook. Maar het gaat niet helpen om met de vinger te wijzen en af te geven op deze mensen. Ze wisten niet beter of wisten niet hoe te veranderen. Die verandering kunnen wij met z’n allen maken. Wij kunnen laten zien wat mogelijk is. Door te helpen en bij te staan met raad en daad (kracht).
Het begin is er. Ik hoop met heel mijn hart dat we deze honden een kans kunnen geven, een beter bestaan. Zij hebben er niet om gevraagd om zo te leven, om afgedankt te worden. Wij mensen moeten er voor zorgen dat dit verandert. Griekenland heeft nog veel te leren maar door het samen te doen kunnen we dit project laten slagen. Laten we een voorbeeld zijn van hoe het kan.
Lieve mensen, help ons de honden van Amfissa helpen.
Arnolda
Stichting Dog Rescue Greece
Bankrekeningnummer: NL91 INGB 0007315771 o.v.v. Amfissa
- of ga naar >deze pagina op onze website<
Alle beelden, foto's en videos vindt u in DIT FOTO-ALBUM.
 |
| Arnolda's Dagboek |
Wat kan er in ruim anderhalve week toch ongelooflijk veel gebeuren. Ik weet gewoon niet waar ik beginnen moet met schrijven. Maar hier dan toch een verslag van wat er allemaal aan het veranderen is en wat er is gebeurd in Amfissa. En echt; het komt door de fantastische financiële ondersteuning, die we van heel veel lieve mensen (hebben) mogen ontvangen.
In mijn eerste blog schreef ik over Jack, de reu die mij gelijk opviel bij het binnenkomen van de shelter. Wat een prachthond, met een geweldig karakter! Toen er een plaatsje vrij kwam op een transport hoefde ik ook niet na te denken over welke hond er mee zou mogen.
 |
| Voor het eerst van zijn leven op een zacht kussen... |
Gelukkig had Jack na zijn vondst afgelopen jaar in februari al de de juiste vaccinaties gehad en mocht hij reizen. Bloedonderzoek werd uitgevoerd en papieren in orde gemaakt. Jack kon op reis. Iedereen die Jack ziet is verliefd... Dat komt wel goed met deze Casanova.
Ook de burgemeester laat van zich horen. Hij noemt Dog Rescue Greece een geschenk uit de hemel. Daar waar jaren niets is gedaan, worden nu de handen uit de mouwen gestoken. Als eerste wordt er nu door de gemeente elektriciteit en water aangelegd. Met het opruimen van het terrein is ook een begin gemaakt. Meer rolcontainers zijn omgebouwd tot hondenhokken. Fijn dat de burgemeester zo positief is en de noodzaak ziet.
Sapfo, het teefje dat tijden op een gebroken pootje liep, is geopereerd. De dierenarts heeft helaas haar voorpootje moeten amputeren. Gelukkig is ze verlost van heel veel pijn en kan het lijfje nu eindelijk gaan herstellen en de wond helen. Sapfo verblijft nu bij lieve mensen in Griekenland waar ze bij mag komen van haar zware tijd.
In de shelter zit een mager mini-herdertje. Ze heet Ermina, wat een schatje. Ze herinnert me aan Ilia, de allereerste hond die Willem (mijn overleden echtgenoot en mede-oprichter van Dog Rescue Greece) en ik opvingen, maar nooit meer weg is gegaan tot zij overleed aan die rotziekte Leishmania.
Ermina zat bibberend tussen 4 stukken hekwerk op een laag oude vodden, stront en rottend hout toen ik er was. Duidelijk niet in orde, slecht haar vacht, algehele zeer slecht conditie.
Erminia is naar de dierenarts geweest en uit de bloedtest is gebleken dat ze Leishmania en Ehrlichea heeft. Ze krijgt nu eerst een maand antibiotica en vitamine E om aan te sterken en de Ehrlichea de kop in te drukken. Dit is nodig om te kunnen starten met de medicatie tegen Leishmania over een paar weken.
Gioula en Kanela zijn in voorbereiding op hun vertrek naar Nederland. Ze krijgen hun vaccinaties en worden gesteriliseerd. Twee jonge dames die nog een heel leven voor zich hebben en heel veel knuffels en liefde verdienen. Ze staan beiden op de website.
In een schuurtje lag een bruin hondje. Volgens de vrouw die in de shelter werkt kon je er niet naartoe. Hij zou vals zijn. Het mannetje lag aan een ketting en bewoog zich niet. Hij kon niet staan en niet lopen. Waarom dan aan een ketting, vroeg ik mij af. Dikke lagen karton lagen onder zijn lijfje. Wat er onder en tussen het karton lag, dat is niet moeilijk te bedenken... De lucht is op een afstand te ruiken. Al meer dan een jaar lag hij daar! Hoe kan dat? Hoe kun je hier iedere dag voorbij lopen zonder je af te vragen waarom deze hond niet van zijn plaats komt?
Ik kan er niet over uit. Niemand die hem meenam naar de dierenarts. Echt om van te kotsen!
Hij krijgt van mij de naam Mayro. Niet meer anoniem maar eindelijk een identiteit. Hij is helaas het voorbeeld van vergeten levende wezens.
Vandaag zijn ze met hem naar de dierenarts geweest. De breuk in zijn voorpoot is desastreus. Het ligt gewoon uit elkaar; de botten liggen van elkaar af. Helaas zal ook hij zijn voorpootje moeten missen. Maar beter dat dan nooit meer in beweging komen en daar maar blijven liggen... Mayro zal opnieuw moeten leren lopen.
De moederhond die drachtig was en hele grote tepels heeft, heeft op 12 januari vier dode pups ter wereld gebracht. Het lukte de dierenarts helaas niet om haar te behandelen vóór de geboorte van de pups. Na de geboorte bleef ze onrustig. Bij de dierenarts vandaag bleek zij nog meer dode pups in haar baarmoeder te hebben. De dierenarts heeft haar vandaag met spoed geopereerd en gelijk gesteriliseerd. De tepels bleken achteraf gelukkig geen tumoren te zijn maar het gevolg van de vele nesten die Elpida al heeft gehad. Ook daar is nu een einde aan gekomen.
Ondertussen wordt er een inventarisatie gemaakt. Hoeveel honden zijn er, welke hebben een chip, vaccinaties, sterilisaties nodig? Welke medische problemen zijn er? De ergste gaan als eerste naar de dierenarts.
Aan de burgemeester gevraagd of het dak van de opslag van het voer nagekeken kan worden. Het lekt. Daarna kunnen we beter efficiënter inrichten.
Het is veel, heel veel. Maar iedere hond is het waard. Het móet gewoon verbeteren, en dat gaat lukken. Zo komt er voor de hondjes licht, een schone en droge plek en de verzorging die ze verdienen.
Dankzij jullie allen, lieve mensen, lieve donateurs. Door uw hulp kunnen wij verder. En hulp kan in velerlei vormen. Wist u bijvoorbeeld dat u ons al met 1 euro per maand kunt ondersteunen via Teaming? En echt: elke cent komt bij ons terecht! Hiermee kunt u bijdragen in de maandelijkse kosten voor de shelter en alle hondjes die de zorg van Dog Rescue Greece mogen ontvangen. We hebben veel Teamers nodig om dit te laten slagen. En zeg nou zelf; wat is 1 euro per maand? Dat merk je niet. De kracht zit hem in het aantal, in het sámen ondersteunen. Wilt u mij, Dog Rescue Greece en de honden die het zo vreselijk hard nodig hebben, alstublieft ondersteunen? Meld u HIER aan bij Teaming, ondersteun ons met 1 euro per maand. In mijn eentje kan ik het niet, met uw hulp wel!
Heel veel dank en liefs uit Griekenland,
Arnolda
Stichting Dog Rescue Greece
NL91 INGB 0007315771
 |
| Arnolda's Dagboek |
Faith en haar kleintjes
Op 28 december was ik in de opvang van Amfissa. Ik heb al meer over deze opvang geschreven in mijn dagboek. Het was daar triest, zo vreselijk triest...
In een groot hok zat een moederhond met vijf pups van circa vijf weken. En twee volwassen reuen erbij. De moeder probeerde met alle macht haar pups te verdedigen tegen de twee reuen. Het gaat natuurlijk om voer. Als moeder wil eten, gaan de reuen naar haar pups. Ze weten dan dat moeder komt om haar kleintjes te verdedigen en bij haar brokken wegloopt. Zodra ze wegloopt bij haar voer, eten de reuen het schrokkend op. Het is een vicieuze cirkel die iedere keer wordt herhaald tot het voer op is en moeder het nakijken heeft. Het recht van de sterkste.
Moeder is dan ook graatmager en de wanhoop kan je uit haar ogen aflezen. We nemen haar en de pups mee naar de dierenarts en laten een bloedtest uitvoeren. Ze heeft Ehrlichia, dat te behandelen is met 1 maand antibiotica. Moeder gaat met haar pups mee naar ons huis, waar ze in alle rust haar kleintjes kan groot brengen en kan aansterken. Moeder krijgt de naam Faith.
De kleintjes hebben vreselijk dikke buikjes. En dat is niet van het eten. Gelijk begin ik met ontwormen en het is bizar wat er aan wormen uitkomt. Het ziet eruit als spaghetti (je eet nooit meer spaghetti zonder hieraan te denken als je dit hebt gezien). Na een week ontworm ik weer en het is weer hetzelfde. Het is hardnekkig. De wormen moeten weg, willen de kleintjes nog voedingsstoffen op kunnen nemen. Hun tandvlees is niet roze maar grauw van kleur. Dat is niet goed. De wormen zijn destructief voor de kleintjes en vreten ze van binnen op. Bij de volgende ontworming volg ik het advies van de dierenarts en geef de hondjes puppy-ontworming twee dagen achter elkaar. En ja; de wormen komen los. Op het moment dat de wormen los moeten laten van de darmwand, maag en longen, laten zij een wondje achter. Deze pups zaten zo vol dat ze slijm beginnen over te geven en bloed beginnen te poepen. Ze gaan achteruit. Ik vrees dat ze het niet gaan redden. Eentje is zo slecht dat ik haar mee naar de huiskamer neem om haar beter in de gaten te houden. Ze verliest zoveel bloed dat er geen redden meer aan is. Ze overlijdt als ik haar medicijnen tegen een darmontsteking wil geven. Het ging zo snel; binnen no-time sterft ze in mijn handen.
De volgende dag heeft een broertje dezelfde klachten. Uren ben ik druk met hem, maar hij komt erdoor. Een aantal dagen is hij bij ons in de huiskamer en als hij noten op zijn zang krijgt, wordt zijn naam: Henry Valentino Earl of Grey. Je moet dit wel doen om de moed er in te houden. Van de dikke pups zijn het nu nog maar vier scharminkeltjes. Maar ze eten weer en worden weer vrolijk. Ze krijgen praatjes en moederhond Faith begint met ze te spelen en verzorgt ze. Het komt goed, YESSS!
Bekijk hier ⬆️ hun video op ons YouTube kanaal.
Ondertussen maken we veel voortgang in Amfissa.
De plek waar ook Faith en haar pups vandaan komen.
Binnenkort komen wij met een reportage over alle vorderingen.
Wilt u ons helpen te helpen?
Ga dan naar onze website voor de mogelijkheden.
Dank u wel, Efcharisto polí.
Arnolda en het team van Dog Rescue Greece.
 |
| Arnolda's Dagboek |
Amfissa shelter 01-02-2021
Ontwikkelingen volgen zich zo snel achter elkaar op dat ik het gevoel heb dat ik achter loop met mijn blog en veel te vertellen heb. Maar hier is dan een update:
Na de laatste keer dat ik in de shelter in Amfissa was, is er door de burgemeester opdracht gegeven het terrein leeg te maken van alle schroot, auto’s, koelkasten, huisvuil etc. De eerste beelden van het terrein tonen aan hoe groot de oppervlakte is en de mogelijkheden die er zijn.
Sapfo (haar nieuwe naam is Saphir) het hondje met de gebroken voorpoot waar ze al maanden mee sleepte, heeft haar operatie ondergaan. Haar voorpoot kon helaas niet gered worden. We hebben een fijne opvang voor haar kunnen regelen in een pension waar ze bij mag komen. Hopelijk meldt er zich een baasje de komende tijd. Ze is in ieder geval veilig en wordt goed verzorgd.
 |
| Saphir |
Mayro de vergeten kleine man, die al meer dan een jaar op een laag drek, in een schuur aan een ketting lag... Niemand die zich afvroeg waarom het beestje niet kon lopen. Bij de dierenarts bleek hij een compliceerde pootbreuk te hebben en ook Mayro heeft een amputatie ondergaan. Maar zijn verhaal is er eentje waar je van droomt. Nadat ook Mayro opgevangen werd in het pension hebben we een baasje voor hem gevonden in Athene. Daar woont hij nu samen met een hondenvriendinnetje. Dit is echt van de hel in de hemel en een wending waar je alleen maar van kan dromen. De kleine man heeft het zo verdiend!
 |
| Mayro |
Uiteraard kan ik dit allemaal niet alleen en de vrouw die ons in december 2020 benaderd heeft voor hulp is een kei. Zij is Dr. in de literatuur en voert voor ons de gesprekken met burgemeesters en dierenartsen. We hebben een samenwerking opgestart met alle drie de dierenartsen in Amfissa. Zo houden we het breed en kunnen we snel ingrijpen indien nodig. Ik geef vanaf afstand aan wat er kan en mag gebeuren en zij zorgt dat het uitgevoerd wordt.
Wat we merken is dat de twee medewerkers van de shelter zich meer ondersteund voelen en ook meehelpen en meedenken.
Op 25 januari zijn de kenneldelen uit Nederland aangekomen. Terwijl ik met de burgemeester en loco-burgemeester over het terrein loop, komt de vrachtwagen met de kennels uit Nederland aan. De burgemeester begrijpt nu dat er doorgepakt moet worden en de dagen erna komt er een schoonmaakploeg om het terrein verder schoon te maken. Machines komen om het terrein te egaliseren. Stroom wordt aangelegd. Funderingen voor rioleringen worden gegraven. En op het moment dat ik dit schrijf, wordt het beton gestort waar de nieuwe kennels op gebouwd kunnen worden. In 1 maand tijd zoveel veranderingen!
De hondjes die te adopteren zijn komen zo langzamerhand in beeld. We doen eerst bloedtesten om te zien of ze gezond zijn en wat er nodig is. We hebben 6 volwassen hondjes voorbereid op hun reis naar Nederland. Ze worden op onze website geplaatst en natuurlijk hopen we dat ze de slechte omstandigheden waarin ze leven, snel achter zich kunnen laten. Het zijn Gioula, Kanela, Frida, Julia, Pipis en Giorgia. Ook komen er 4 pups mee naar Nederland (deze zijn alle al gereserveerd).
Ik kom er op 25 januari achter dat er nog een plek is waar ze honden in opvang hebben. Twee minuten van de shelter rijden is een stuk omheind land waar honden zitten die nog geen plaats in de shelter kunnen krijgen. Te triest om te beschrijven hoe het er daar uitziet. Zigeuners wonen er vlakbij en afgelopen week hebben zij het hek kapot geknipt en zijn de opvang in gegaan. Zij zijn op zoek naar pups waar ze de meest barbaarse dingen mee uitvreten. Gelukkig hadden de vrijwilligers net ervoor een nestje van 7 weggehaald. Maar de moeder staat nog in de opvang en ik zie haar hopeloze blik. Ze is haar kleintjes kwijt en ze heeft stuwing van haar melk. Dat kan zo niet, zeg ik. Moeder moet bij haar pups zijn. Ze hebben elkaar nodig. Nog diezelfde avond wordt moeder overgebracht en herenigd met haar kleintjes.
Het is de bedoeling dat deze opvang leeg gaat en alle honden naar de shelter overkomen als de kennels klaar zijn. Ik schat dat er zo een 20 zitten. Sommige lief en aanhankelijk, andere nerveus en schichtig.
Ermina, de kleine teef die ik de eerste keer ontmoette en die er zo slecht uitzag, heeft haar kuur tegen Ehrlichea erop zitten. Ook heeft ze extra vitamines gehad en ze loopt weer rond. Een heel ander hondje dan een maand hiervoor. Uit de bloedtest van afgelopen week blijkt dat ze klaar is om haar kuur tegen Leishmania te beginnen. Een maand lang krijgt ze iedere dag een injectie. Ben heel benieuwd hoe dit uitpakt.
 |
| Takis |
Mona, die steeds komt kijken en heel erg graag geknuffeld wil worden. Ongelofelijk waar deze honden de energie en kracht vandaan halen om zo opgewekt en vrolijk te zijn en te blijven.
Voor twee moederhonden met pups hebben ze op mijn verzoek een opvang gemaakt onder de overkapping van het laadstation van het slachthuis. En nog twee andere moederhonden met pups hebben een plekje gekregen in de kleine kioskjes die op het terrein stonden. Professorisch hekwerk erom heen, maar het functioneert. Ze zijn veilig. Moederhonden en pups worden nu ontwormd. Moeders worden gevaccineerd en in een later stadium, als de pups weg zijn, gesteriliseerd,
Kleine Julia die helemaal achterin een hoekje aan een ketting staat. Haar zicht wordt geblokkeerd door grote vrachtwagens. Glas ligt om haar hokje. Mijn hart breekt wederom als ik zie hoe ze moet (over)leven. In de week daarop krijgt ze een nieuw plekje en ze gaat naar Nederland onder de voorwaarde dat er nòòit meer een andere hond op die plek geplaatst wordt. Ze is een kleine Geka, een oud Grieks ras.
 |
| Julia |
Kleine Koula die zowat in mij kroop toen ik haar optilde. Oh, wat ziet ze er slecht uit! Als ik vraag wanneer ze haar laatste bloedtest heeft gehad, is het antwoord: "drie jaar geleden". Kale plekken, zo mager. Dat is niet in orde. Als we testen doen blijkt ze Ehrlichea en Lieshmania te hebben. Ook Koula start met medicatie. Als eerste tegen de Ehrlichea.
 |
| Koula |
Nona, een klein bruin Duits Staander-achtig hondje is afgelopen week bij het asiel, geketend aan het hek, achtergelaten. Ze zou goed te adopteren zijn. Helaas blijkt uit haar bloedtesten dat ook zij Ehrlichea en Leishmania heeft. Ook haar therapie wordt gestart.
 |
| Nona |
Jim, een hondje dat altijd voor de ingang van de shelter verblijft, heeft schurft. Zijn huid is rood, zijn vacht is aan het verdwijnen en Jim vergaat van de jeuk. Voor hem wordt medicatie gehaald bij de dierenarts. Hopelijk slaat het aan en is hij snel van de vreselijke jeuk verlost.
En zo worden de vergeten hondjes van Amfissa geholpen. De ene krijgt medicatie, de andere een betere plek, de volgende gaat naar Nederland. Sterilisaties en castraties worden uitgevoerd.
Dat we zo snel zouden gaan en zo ondersteund zouden worden door de burgemeesters maar vooral door de donateurs in Nederland heb ik niet durven dromen. We zijn er nog lang niet maar dit is een fantastische start. Nog vele hondjes zitten achter in de shelter. Daar ben ik nog steeds niet geweest. Het is nog te onoverzichtelijk. Te moeilijk om bij te komen. Als de nieuwe kennels klaar zijn hoop ik ook daar een beeld te krijgen van de hondjes die hulp nodig hebben.
Ik voel mij gesteund door u, dank daarvoor!
IT IS THE CHANCE TO MAKE CHANGES!!
Arnolda,
Agios Konstantinos, Griekenland
P.s. Wilt u de Vergeten Hondjes van Amfissa ook helpen? Klik dan op ons logo:
 |
| Arnolda's Dagboek |
Amfissa, 14 februari 2021
We zijn nu anderhalve maand bezig met de shelter in Amfissa en we maken echt vorderingen.
Het terrein waar eerst alle schroot lag en stond, is geëgaliseerd. En er is waterafvoer/drainage aangelegd ten behoeve van het schoonmaken van de nieuw te bouwen hondenverblijven. Er is nu stroom en water waar straks de kennels komen. Funderingen van beton zijn gestort zodat er kennels gebouwd kunnen worden. Dit is alleen mogelijk doordat de burgemeester ook in heeft gezien dat het zo niet langer door kon gaan. Hij verleent alle medewerking.
Meerdere honden zijn onderzocht en er zijn bloedtesten afgenomen. Daar achteraan komt dan de juiste medicatie die deze honden natuurlijk moeten hebben. Vele hebben Ehrlichea, veroorzaakt door teken. Een enkele heeft Leishmania en ook deze honden krijgen prijzige medicatie. Maar het is het waard; je zíet ze veranderen. Van scharminkeltjes worden ze weer hond. Er komt weer leven in hun ogen, ze krijgen weer zin om te spelen.
Drie dierenartsen werken mee en zijn op dit moment dagelijks in de shelter te vinden.
Er staan 30 honden op de planning om gesteriliseerd te worden. Het mág en kán niet meer zo zijn dat er in de shelter pups verwekt of geboren worden.
Dertien honden worden voorbereid op hun reis naar Nederland. Alle hebben een baasje. Later volgen er nog meer. Maar eerst deze redden en dan kijken wie er daarna kunnen vertrekken.
De kleine Mayro die een jaar lang met een gebroken voorpoot in zijn eigen uitwerpselen aan een ketting in een schuurtje heeft gelegen, heeft zijn amputatie ondergaan. Daarna is hij in pension geplaatst. Maar niet voor lang…..Mayro heeft een heel lief baasje gevonden in Athene. Met een hondenvriendinnetje erbij. Hij komt los, begint te spelen en geniet van de knuffels. Helaas is bij hem ook nog eens doofheid geconstateerd. Zijn nieuwe baasje maakt het niet uit. Hij mag blijven en eindelijk een gelukkige hond zijn.
Naast deze mooie berichten ook verdrietige…
Kanela, die meer dan een jaar in een klein hokje heeft geleefd, werkelijk op een laag van stront en karton....
Ze kwam bij ons in beeld toen ik haar op 28 december 2020 zag in erbarmelijke omstandigheden. Eindelijk mocht ze uit haar gevangenis. Ze genoot van het loslopen. Een baasje in Nederland meldde zich al snel. Kanela werd gesteriliseerd maar tijdens de operatie ontdekte de dierenarts een tumor op haar lever. We hebben in overleg met deze dierenarts en een specialist in Athene een biopt uit laten voeren.
We wilden Kanela alle kansen geven als er ook maar enigszins zicht was op verbetering of herstel. Het lot heeft echter anders bepaald. Kanela was zieker dan iedereen had gedacht, Haar lever bleek twee keer zo groot en was vol met tumoren. Het nemen van het biopt heeft zij doorstaan maar een paar uur later overleed Kanela aan een hartinfarct. Zó vreselijk triest. We hadden haar zoveel meer gegund. De zon was voor Kanela eindelijk gaan schijnen maar werd al snel overschaduwd door haar overlijden.
 |
| ❤️ Lieve Kanela... Rust zacht ❤️ |
En dan de kleine Sappfo. Maandenlang sleepte ze met haar gebroken pootje over de grond.
Ook haar pootje werd geamputeerd. En nu... heeft ook zij haar gouden mandje gevonden!
Dat staat in Athene, ze blijft in Griekenland. En ze heeft een nieuwe naam: Saphir.
 |
| Lieve Saphir, wij wensen jou een lang en gelukkig leven toe! |
We gunnen álle hondjes een gelukkig leven, maar déze hondjes, die zó ontzettend veel ellende hebben meegemaakt, des te meer. Ze verdienen het zo!
Maar we kunnen het niet alleen. We hebben hulp nodig. Úw hulp.
Wist u dat het ook heel goed mogelijk is om zélf een crowdfunding-actie op te zetten?
Kijk bijvoorbeeld eens op de website van Goede Doelen Stichting Geef.nl: https://www.geef.nl/nl
U kunt daar heel simpel uw eigen actie-pagina maken, waarbij u Dog Rescue Greece aanwijst als het goede doel waarvoor u actie voert.
 |
| Arnolda's Dagboek |
Zaterdag 13 maart 2021
Never a dull moment in Greece. Iedere dag gebeurt er wel iets.
Hetzij met de honden thuis, of bij ons in de opvang, of de honden in AMFISSA.
De pupjes van Nelly die hier geboren waren in november 2020, zijn in Nederland geadopteerd en hebben lieve gezinnen gevonden waar ze een warm welkom hebben gekregen.
We merken dat als de pups tussen de 3 en 4 maanden zijn ze zich gaan vervelen en echt moeten uitvliegen naar hun nieuwe leven.
Vlak voor vertrek naar Nederland werd Pepper nog in haar bekje gestoken door een
bij. 🐝 Binnen no-time had ze een mega dikke tong en snuit. Haar tong hing als een lap rood vlees van 10 cm uit haar bekje en er was geen beweging in te krijgen. Als een ware Max Verstappen ben ik over de snelweg naar de dierenarts in Lamia gesjeest. Meer dan een half uur duurt dat, maar het leek een eeuwigheid.
De week na het vertrek van haar pups heb ik moeder Nelly én Faith, de moeder van de 4 pups van Amfissa die bij ons logeren, laten steriliseren. Nelly en de pups hebben een baasje in Nederland gevonden.
Alleen Faith zoekt nog. Zij is zo lief, zo breekbaar. Ik hoop dat er in Nederland een hele lieve familie op haar wacht en haar net zo in hun hart sluit als ik heb gedaan.
Faith en haar pups gaan fantastisch. Bij mooi weer spelen ze heerlijk in de boomgaard die vol staat met olijfbomen. We wonen op een berg. De pups rennen naar beneden en gaan zó hard dat ze over hun eigen pootjes struikelen. Rollebollend gaan ze de berg af en dan is later weer naar boven een hele kluif. Het is een prachtig gezicht en de beelden spreken boekdelen. Stuk voor stuk geweldig lieve hondjes. Sociaal, aanhankelijk en vrolijk. Bekijkt u vooral de prachtige film:
Jessy, onze jonge hond met waterhoofd, verblijft nu in de kennel bij de “grote jongens”. Hij vindt het er heerlijk en speelt veel met Bryanna en Famke, onze twee opvangers uit het Friends for Life-programma. We merken aan Jessy geen achteruitgang. Zolang hij zo goed gaat maken we geen MRI. Het is een heerlijke ondeugende clown.
Onze Griekse vriend Stefanos vroeg om hulp bij een hond die bij een houtzagerij voor de deur was achtergelaten als jonge pup in een kartonnen doosje. Ze is nu 9 a 10 maanden oud en verdient gewoon veel meer dan een leven in een ommuurd grondstuk naast een houtzagerij. Ze heet Kelly en is ook weer zo een schat. Haar vaccinaties zijn nu geregeld en afgelopen week is zij gesteriliseerd. Bij de dierenarts liet ze alles toe. Wat een bijzonder meisje weer. Tot aan haar vertrek blijft ze nog bij de houtzagerij en dan komt ook zij naar Nederland, waar haar een liefdevol thuis wacht.
Victor onze Pekinees, sinds december bij ons in de opvang, maakt ook sprongen vooruit. Nu hij meer vertrouwen heeft in de mensen om hem heen laat hij ook veel meer toe. Hij luistert goed. Wil heel graag gekroeld worden en autorijden is een feestje. In Nederland wacht zijn nieuwe baasje met smart op hem. Victor zal hoogstwaarschijnlijk wel even een terugval krijgen maar ik hoop zijn nieuwe vrouwtje hierin te kunnen begeleiden zodat ook zij van Victor kan genieten zoals ik doe.
Wilt en kunt u ons helpen? Elke gift is welkom!
Ons bankrekeningnummer is: NL91 INGB 0007315771 t.n.v. Stichting Dog Rescue Greece.
Of kijk op [deze pagina] op de website voor de vele manieren waarop u kunt helpen.
Dank u wel! Efcharisto polí!
Warme groet uit Griekenland,
Arnolda
 |
| Arnolda's Dagboek |
Arnolda
 |
| Arnolda's Dagboek |
Amfissa, 8 april 2021
We zijn druk, druk, druk. Heel veel moet er geregeld, uitgezocht en aangestuurd worden. Er zitten zo vreselijk veel vergeten honden in de shelter van Amfissa. Dankzij een samenwerking met Greek Animal Rescue hebben we 30 honden kunnen steriliseren. Daarvan waren er 6 drachtig en zouden er uiteindelijk 45 pups(!) geboren worden.
Je moet er niet aan denken dat in deze hel nog meer pups ter wereld komen. We willen minderen en niet meerderen. Er zijn nog meer teefjes die gesteriliseerd moeten worden. Hulp is kei en keihard nodig. Alleen met neutralisatieprojecten kunnen we de controle krijgen over het aantal honden in de shelter.
Samen met GAR hebben we nu ook een aantal keer voer kunnen doneren. Er gaat zo veel voer doorheen met nu zo een 150 honden dat er eigenlijk een doorlopende aanvoer van voer nodig is.
De vrijwilligers gaan steeds meer het belang inzien van het schoonhouden van de hokken en het terrein. We stimuleren ze en ze zien ook het resultaat. Ze voelen zich eindelijk ondersteund en gehoord en staan er niet meer alleen voor.
Bij meerdere honden hebben we bloedonderzoek uit kunnen laten voeren. Eigenlijk hebben ze op een paar na, allemaal Ehrlichea. Deze ziekte wordt veroorzaakt door teken. En die zitten er!
Ook zijn er een aantal met Leishmania, bijv. Mario, Nona, Rico en Tyson. We geven ze de behandeling die ze aankunnen. Alles afhankelijk van hun lichamelijke toestand en de functies van lever en nieren. De medicatie is duur. Per hond is het goedkoopste 160 euro, de duurste zo een 300 euro. Maar je kan niet wegkijken en ze laten stikken. Adoptie zal voor deze honden een probleem worden. Mensen willen nu eenmaal liever een hond zonder (ernstige) gebreken maar laten we er dan in ieder geval voor zorgen dat het leven dat ze hebben in de shelter, een hond-waardig leven is.
De burgemeester heeft er voor gezorgd dat er nu iedere week op het terrein gespoten wordt tegen de teken. Voor de vele honden die er al lang(er) zitten is het mosterd na de maaltijd. We behandelen ze met antibiotica. Ook gaat de burgemeester er voor zorgen dat de inrichting van het terrein verder ontwikkeld en uitgewerkt wordt. De kennels staan er, maar we hebben de man duidelijk moeten maken dat een hond ook speelruimte nodig heeft en zijn/haar energie kwijt moet. Deze aanpassing gaat hij realiseren.
Helaas hebben we afscheid moeten nemen van Hope. Zij is op straat gevonden en bij de eerste beelden die ik kreeg moest ik goed kijken of het wel een hondje was. In erbarmelijke conditie zocht ze toenadering tot de mens. Eerder, toen ze er nog wat beter uit zag, hebben ze geprobeerd haar te vangen maar dat is niet gelukt. Nu ze echt dringend hulp nodig had, zocht ze de mens op. Bij de dierenarts bleek dat alles wat mis kon zijn, ook mis was. Leishmania, Ehrlichea, Psora (Demodex) en uiteraard daarbij behorende hele slechte bloedwaardes. De dierenarts heeft Hope opgenomen maar na twee dagen is Hope in haar slaap overleden. Triest…..
De eerste honden zijn overgekomen naar Nederland en er zitten zulke lieverds en wonderschone bij. Ze zijn niet meer de vergeten honden van Amfissa maar worden met veel liefde opgevangen en geadopteerd. Op onze website staat Zeta. Zij is al in Nederland en zoekt nog een baasje.
Mijn hart gaat uit naar Ioanna. Ze heeft een breuk in haar voorpoot en loopt met een geknikt polsgewricht. De huid is kapot en aan het zweren. Al tijden schijnt het zo te zijn. Ze laten haar maar voort sukkelen. Niemand die zich er druk om maakt. Afgelopen week heb ik gevraagd om bij de dierenarts röntgenfoto’s laten maken. Gelijk maar bloedonderzoek laten uitvoeren. Ook Ioanna heeft Ehrlichea.
Ik laat de foto’s beoordelen door onze Nederlandse dierenarts die gespecialiseerd is in orthopedie, Daan Kranendonk van de dierenkliniek in Putten. Ik hoop dat ze met een fixatie de poot zo kunnen maken dat de poot recht staat en ze hem kan gebruiken.
We moeten een plan voor haar gaan maken want zo kan het niet langer. Haar huid gaat kapot en raakt geïnfecteerd. De hygiënische omstandigheden in de shelter zijn niet van dien aard dat ze er op vooruit zal gaan. Speciaal voor Ioanna hebben we een crowdfunding in het leven geroepen. Zie: Geef-actie voor Ioanna.
En zo gaan we door. Stukje bij beetje ontrafelen we het geheim van de Hel van Amfissa. We zijn er nog lang niet. Nog niet eens op de helft. Er zitten honden die we nog niet eens hebben kunnen (laten) onderzoeken. Ze zitten helemaal achterin, verscholen achter houten pallets. Alleen de verzorgers komen er.
Helpen kan op diverse manieren.
Doneren kan rechtstreeks op onze bankrekening:
NL91 INGB 0007315771 t.n.v. Stichting Dog Rescue Greece o.v.v. Amfissa.
Of via de [ crowdfunding-actie ] - waarbij de teller helaas nog niet de 10% van het doel heeft aangetikt... 😢
Of misschien kent u iemand die ons kan helpen aan voer en hulpmiddelen zoals medicamenten, anti-tekenmiddelen en wat dies meer zij...
Laat het ons alstublieft weten als u kunt helpen! > info@dogrescuegreece.nl.
Dank u wel!
Arnolda en het team van Dog Rescue Greece.
Update 8 juni:
De dierenarts heeft eerst de benodigde plaatjes en schroeven moeten bestellen in het buitenland.Die zijn nu binnen en deze week staat Ioanna gepland voor de operatie.
De dierenarts gaat het gewricht dat dubbel klapt met deze plaatjes en schroeven fixeren. Hierdoor zal het gewricht stijf zijn, maar zal Ioanna geen pijn meer hebben.
Ook hebben we vanuit Nederland kennels over laten komen. Er is beton gestort en daar zijn de kennels nu op gebouwd. Daar is deze week een dak op gezet. Ioanna kan dus herstellen in één van deze kennels in haar eigen omgeving.
Zodra Ioanna geopereerd is maken we daar een bericht over in onze nieuwsbrief en geven we hier een update.
 |
| Arnolda's Dagboek |
❤️ Rico ❤️
Amfissa shelter
Iedereen die de shelter binnenkomt moet aan jou voorbij.
Jij ziet iedereen binnenkomen, maar niemand ziet jou.
Aan een ijzeren ketting sta je vastgebonden aan een oude ambulance.
De schuifdeur ervan staat open en
binnen in de ambulance heb je je slaapplek.
Jaar in, jaar uit...
Zien ze dan echt niet dat het niet goed met je gaat?
Langzaam teer je weg.
Je wordt mager, je snuit wordt grauw.
Je bent eenzaam en niet in orde.
Ik zíe je staan, de vragende blik in jouw ogen.
Uitdrukkingsloos, afgestompt, zo een holle blik.
Je moet hier weg.
Maar hoe?
Bloedtesten in de week na onze eerste ontmoeting
wijzen uit dat je Leishmania hebt.
Ook dat nog!
We beginnen met een zware kuur en
na een maand staat er een hele andere hond.
We zien weer een sprankje leven, wat vrolijkheid.
Nu nog weg van hier.
Naar een beter leven.
Rico verdient dat.
Is er in uw huis en hart een plekje voor Rico?
Aarzel dan niet en neem contact met ons op:
 |
| Arnolda's Dagboek |
Mag ik dan bij jou?
Sommige hondjes hebben echt pech.
Daarom zou ik graag Kinta en Cookie (spreek het uit als Soekie) in het zonnetje willen zetten. Helaas is door omstandigheden hun adoptie niet doorgegaan.
We waren al in volle voorbereiding. Paspoorten en vaccinaties in orde, koffertjes als het ware al gepakt. En toen kwam het bericht dat ze helaas niet naar Nederland konden komen, dat hun adopties niet door konden gaan.
Deze twee schatten die in Amfissa shelter verblijven maar het zó verdienen om er weg te mogen gaan. Wég uit de kakofonie van hondengeblaf in de shelter. Deze twee die recht hebben op dat beetje geluk en heel veel liefde van een nieuw baasje, een nieuwe familie.
Cookie, een relaxte dame die graag met haar voorpoten gekruist alles vanaf de zijlijn in de gaten houdt. Ze is een wat forsere dame maar heeft een prachtige uitstraling.
Kinta, die graag met je meeloopt, nog wat onzeker is maar zo graag een aai over haar kopje wil hebben. Ze is een mooie middelmaat hond met een prachtige dikke vacht. Veel te dik voor de Griekse warme temperaturen.
Wat zou het mooi zijn als ze toch nog een kans krijgen.
Wie geeft Kinta en Cookie die kans? Bij wie mogen zij gelukkig worden?
Arnolda
Voorzitter Dog Rescue Greece
 |
| Arnolda's Dagboek |
Evacuatie honden Elefsina/Avlona
Je ziet het op de televisie. Ondanks dat we in Griekenland wonen is/lijkt het dan nog steeds "ver weg". Totdat er een beroep op ons wordt gedaan...
Vrijdagavond 6 augustus 19.00 uur. De telefoon gaat. Of we bereid zijn om honden te evacueren van de gemeente Elefsina. Ze verblijven in een pension in Avlona op 9 kilometer van waar de brand een verwoestend effect heeft op alles wat brandbaar is. De wind die alsmaar sterker wordt en de vlammenregen maken dat de situatie niet meer veilig is en de honden snel in zekerheid moeten worden gebracht.
Samen met onze Griekse vriend Stefanos ga ik met de Volswagen Crafter naar Avlona. De snelweg er naartoe is spookachtig stil. Rook van het eiland Evia verspreidt zich over het vaste land. Stil en ingespannen rijden we tot aan Thiva. Daar moeten we de snelweg af. Tussendoor over kleine wegen vervolgen we onze weg. Vlak voor Avlona staan heel veel touringscars van de politie. Agenten worden uitgeladen bij één van de grootste legerkazernes van Griekenland. Ze gaan later het gebied om om evacuaties te begeleiden.
Nog vijf kilometer te gaan....
 |
| Photo from: NPR.org - Associated Press |
In Avlona worden er 16 honden in onze auto geladen. Daarvan zijn 5 pups. De rest zijn grote honden en ze voelen de spanning. Waar naartoe is nog niet bekend. Maar; wég hier van deze onheilsplek. Ondertussen probeer ik via de telefoon, Viber, Whatsapp en Messenger de eerste opvangplekken te regelen. De eerste vier mogen naar Kalivia, zuid Athene.
Google maps geeft de route aan maar als snel merken we dat dit niet lukt om up to date te blijven. Logisch, de omstandigheden wijzigen zich per minuut. We wilen richting Nea Makri-Rafina. Politie onderweg geeft aan dat we naar Oropos moeten rijden. Voor ons ineens vele auto's en politieagenten die aanmanen snel door te rijden. De mensen die boven Oropos wonen worden op dat moment geëvacueerd en moeten ook naar het zuiden.
Onderaan de berg staan oudere mensen te kijken waar het vuur heen gaat en of hun hebben-en-houden door het vuur verzwolgen wordt.
Politie geeft aan dat de weg naar Kapandriti vrij is maar daar aangekomen rijden we tegen een wegafzetting aan. We moeten weer terug naar Oropos. Daar waar iedereen weg moest.
We besluiten een grotere boog te maken en de kustweg te nemen die weer omhoog voert naar Schimatari. We rijden over de boulevard. Winkels zijn open, mensen eten en drinken op de terasjes. Zich er niet van bewust dat 5 kilometer verderop zich een ramp aan het voltrekken is. Politie om ze te waarschuwen is er niet. Het is surrealistisch om van het ene angstige moment over te gaan in een soort vakantiestemming.
We rijden door en bij Schimatari nemen we de weg omhoog naar Elsefsina. Deze weg loopt door de bergen noordelijk van de brand. We zijn niet de enige. Heel veel trucks die vanaf Athene komen nemen deze route ook. Het is manouvreren op de smalle bergwegen. Lange trucks hebben soms de hele weg nodig als zij de krappe bochten moeten nemen. Wat ben ik blij dat Stefanos is meegegaan en ik me kan concentreren op het onderbrengen van de honden. In een klein dorpje staat de jeugd bovenop een kleine rotonde. Zoveel vrachtwagens achter elkaar hebben ze daar denk ik nog nooit gezien en even lijkt het erop dat we in de parade van Euro Disney terecht zijn gekomen. We moeten lang wachten voor we verder kunnen. Een lange sliert vrachtwagens maakt dat de jeugd juicht en applaudiseert bij elke "Coca Cola achtig" verlichte vrachtwagen.
De eerste stop om 24.00 uur is Elefsina, Daar heb ik ondertussen kunnen regelen dat er twee kennels vrij zijn voor twee honden die niet samen kunnen met anderen. Eerst deze er maar uit want als we met deze honden de nacht in moeten en er geen plek voor vinden, waar laten we ze dan? Drie dames van het team van Elefsina wachten ons op en begeleiden ons naar de kennels. De honden zijn er vlot uit en de dames danken ons hartelijk.
We vervolgen onze weg naar Kalivia. Daar is een hondenpension dat speciaal voor ons de deuren opent om 01.00 uur. Het was even lastig te vinden maar we komen er. Vier honden worden er ondergebracht.
Dan door naar Itea. Drie uur rijden noordelijk. Op de snelweg net noordelijk van Athene zien we aan de rechterkant hoe de brand huishoudt bij Agios Stefanos. De berg staat van onder tot boven in lichterlaaie. Een regen van vonken wordt door de harde wind weggeblazen en verspreidt zich over de omgeving met alle gevolgen van dien. Links is een beginnende bosbrand net achter Aspropygos. We zien vijf brandhaarden en slechts 1 brandweerwagen.
We moeten weer een weg terug nemen door de bergen. Deze kant op is het iets rustiger. We houden contact met de dames van de opvang in Itea en ik beloof een half uur voor aankomst te bellen. Om 04.30 uur bel ik de dames dat we er met een half uur zullen zijn. En weer worden we netjes opgewacht in Itea en begeleid naar de opvang. Hier gaan 5 pups en 5 volwassen honden in de opvang. Eigenlijk zouden we er 6 volwassen honden onderbrengen maar een reutje heeft het zwaar. Hij is onder de indruk en de dames waarmee hij samen mag in de kennel nemen hem gelijk te grazen. Snel haal ik hem er uit en neem hem mee terug naar de wagen. Wat een lieverd! Ik besluit hem mee naar huis te nemen.
Iets na 07.00 uur in de morgen rijden we Agios Konstantinos binnen. We zijn gelukkig weer veilig thuis... Ernie, zoals de reu heet, mag bij ons in opvang. Wat een lieverd!
Ik ga slapen en probeer wat bij te tanken. De indrukken van de afgelopen nacht zal ik nooit vergeten.
U vindt Ernie op onze website: Ernie zoekt een liefdevol thuis in Nederland.