 |
| Arnolda's Dagboek |
Vaak denk ik: het kan niet erger. Maar dan blijkt... dat kan het wél. Zo ook de afgelopen dagen.
De beelden zijn vreselijk, vergeef me dat ik ze toon maar ik kan niet anders. Het delen van al dit leed en uw medeleven helpt mij om door te kunnen blijven gaan. Want ik kan het niet alleen en ik hoop, maar vertrouw er ook op, dat u dit begrijpt en mij en deze lieve honden zal (blijven) ondersteunen. Leest u alstublieft tot het einde van dit bericht, u vindt er een filmpje om vrolijk van te worden. En dat hebben we nodig...
Mag ik u allereerst voorstellen aan Ariël? Ze strompelde al een poosje rond in het buitengebied van Amfissa. Niemand keek naar haar om. Ze kreeg af en toe wat voedsel toegeworpen maar was op zichzelf aangewezen. Toen ze bij mij in beeld kwam, heb ik haar meegenomen naar de dierenarts. Een röntgenfoto liet zien dat ze een zeer gecompliceerde heupbreuk heeft en... hoogzwanger is.... Arme schat, wat moet ze een ondraaglijke pijnen geleden hebben. Ze moet geopereerd worden, maar eerst zal ze haar kleintjes op de wereld moeten zetten.
Bij mij is ze op dit moment veilig en wordt ze, uiteraard, omringd met de best mogelijke zorg.
En dan... Luna. Ook voor haar sloeg het noodlot toe. Ze werd aangevallen door twee reuen en een groot gat in haar kaak was het gevolg.
De medische kosten zijn torenhoog en ik heb geen andere keus dan u te vragen te helpen.
Om dit bericht toch vol positiviteit af te sluiten; begin deze week werden vele pupjes bij mij gedumpt. Ze zijn zich, gelukkig, niet bewust van het vreselijke lot wat hun bespaard is gebleven en leven nu zoals pupjes moeten leven; vol vreugde en geluk.
Namens de honden: heel veel dank en lieve groet vanuit Griekenland 🇬🇷
Arnolda Westerduin
