 |
| Arnolda's Dagboek |
Evacuatie honden Elefsina/Avlona
Je ziet het op de televisie. Ondanks dat we in Griekenland wonen is/lijkt het dan nog steeds "ver weg". Totdat er een beroep op ons wordt gedaan...
Vrijdagavond 6 augustus 19.00 uur. De telefoon gaat. Of we bereid zijn om honden te evacueren van de gemeente Elefsina. Ze verblijven in een pension in Avlona op 9 kilometer van waar de brand een verwoestend effect heeft op alles wat brandbaar is. De wind die alsmaar sterker wordt en de vlammenregen maken dat de situatie niet meer veilig is en de honden snel in zekerheid moeten worden gebracht.
Samen met onze Griekse vriend Stefanos ga ik met de Volswagen Crafter naar Avlona. De snelweg er naartoe is spookachtig stil. Rook van het eiland Evia verspreidt zich over het vaste land. Stil en ingespannen rijden we tot aan Thiva. Daar moeten we de snelweg af. Tussendoor over kleine wegen vervolgen we onze weg. Vlak voor Avlona staan heel veel touringscars van de politie. Agenten worden uitgeladen bij één van de grootste legerkazernes van Griekenland. Ze gaan later het gebied om om evacuaties te begeleiden.
Nog vijf kilometer te gaan....
 |
| Photo from: NPR.org - Associated Press |
In Avlona worden er 16 honden in onze auto geladen. Daarvan zijn 5 pups. De rest zijn grote honden en ze voelen de spanning. Waar naartoe is nog niet bekend. Maar; wég hier van deze onheilsplek. Ondertussen probeer ik via de telefoon, Viber, Whatsapp en Messenger de eerste opvangplekken te regelen. De eerste vier mogen naar Kalivia, zuid Athene.
Google maps geeft de route aan maar als snel merken we dat dit niet lukt om up to date te blijven. Logisch, de omstandigheden wijzigen zich per minuut. We wilen richting Nea Makri-Rafina. Politie onderweg geeft aan dat we naar Oropos moeten rijden. Voor ons ineens vele auto's en politieagenten die aanmanen snel door te rijden. De mensen die boven Oropos wonen worden op dat moment geëvacueerd en moeten ook naar het zuiden.
Onderaan de berg staan oudere mensen te kijken waar het vuur heen gaat en of hun hebben-en-houden door het vuur verzwolgen wordt.
Politie geeft aan dat de weg naar Kapandriti vrij is maar daar aangekomen rijden we tegen een wegafzetting aan. We moeten weer terug naar Oropos. Daar waar iedereen weg moest.
We besluiten een grotere boog te maken en de kustweg te nemen die weer omhoog voert naar Schimatari. We rijden over de boulevard. Winkels zijn open, mensen eten en drinken op de terasjes. Zich er niet van bewust dat 5 kilometer verderop zich een ramp aan het voltrekken is. Politie om ze te waarschuwen is er niet. Het is surrealistisch om van het ene angstige moment over te gaan in een soort vakantiestemming.
We rijden door en bij Schimatari nemen we de weg omhoog naar Elsefsina. Deze weg loopt door de bergen noordelijk van de brand. We zijn niet de enige. Heel veel trucks die vanaf Athene komen nemen deze route ook. Het is manouvreren op de smalle bergwegen. Lange trucks hebben soms de hele weg nodig als zij de krappe bochten moeten nemen. Wat ben ik blij dat Stefanos is meegegaan en ik me kan concentreren op het onderbrengen van de honden. In een klein dorpje staat de jeugd bovenop een kleine rotonde. Zoveel vrachtwagens achter elkaar hebben ze daar denk ik nog nooit gezien en even lijkt het erop dat we in de parade van Euro Disney terecht zijn gekomen. We moeten lang wachten voor we verder kunnen. Een lange sliert vrachtwagens maakt dat de jeugd juicht en applaudiseert bij elke "Coca Cola achtig" verlichte vrachtwagen.
De eerste stop om 24.00 uur is Elefsina, Daar heb ik ondertussen kunnen regelen dat er twee kennels vrij zijn voor twee honden die niet samen kunnen met anderen. Eerst deze er maar uit want als we met deze honden de nacht in moeten en er geen plek voor vinden, waar laten we ze dan? Drie dames van het team van Elefsina wachten ons op en begeleiden ons naar de kennels. De honden zijn er vlot uit en de dames danken ons hartelijk.
We vervolgen onze weg naar Kalivia. Daar is een hondenpension dat speciaal voor ons de deuren opent om 01.00 uur. Het was even lastig te vinden maar we komen er. Vier honden worden er ondergebracht.
Dan door naar Itea. Drie uur rijden noordelijk. Op de snelweg net noordelijk van Athene zien we aan de rechterkant hoe de brand huishoudt bij Agios Stefanos. De berg staat van onder tot boven in lichterlaaie. Een regen van vonken wordt door de harde wind weggeblazen en verspreidt zich over de omgeving met alle gevolgen van dien. Links is een beginnende bosbrand net achter Aspropygos. We zien vijf brandhaarden en slechts 1 brandweerwagen.
We moeten weer een weg terug nemen door de bergen. Deze kant op is het iets rustiger. We houden contact met de dames van de opvang in Itea en ik beloof een half uur voor aankomst te bellen. Om 04.30 uur bel ik de dames dat we er met een half uur zullen zijn. En weer worden we netjes opgewacht in Itea en begeleid naar de opvang. Hier gaan 5 pups en 5 volwassen honden in de opvang. Eigenlijk zouden we er 6 volwassen honden onderbrengen maar een reutje heeft het zwaar. Hij is onder de indruk en de dames waarmee hij samen mag in de kennel nemen hem gelijk te grazen. Snel haal ik hem er uit en neem hem mee terug naar de wagen. Wat een lieverd! Ik besluit hem mee naar huis te nemen.
Iets na 07.00 uur in de morgen rijden we Agios Konstantinos binnen. We zijn gelukkig weer veilig thuis... Ernie, zoals de reu heet, mag bij ons in opvang. Wat een lieverd!
Ik ga slapen en probeer wat bij te tanken. De indrukken van de afgelopen nacht zal ik nooit vergeten.
Ernie is eind 2021 geadopteerd en nu zeer gelukkig in Nederland.
Zijn nieuwe naam is Tako'da.