 |
| Arnolda's Dagboek |
Yourgos,
Hoe oud hij is weet niemand en is ook lastig te schatten….
Ca. anderhalf jaar geleden achtergelaten aan de buitenzijde van Agios Konstantinos in een doodlopend straatje bij mensen voor de deur. Hij verpoost de hele dag op een stuk blauw plastic en sommige buurtbewoners voeren hem brood en etensresten. Hij gaat er niet weg en slaapt onder een oude tractor. Alsof hij wacht op het moment dat zijn oude baasje hem op komt halen.
Onze Griekse vrienden wonen er vlakbij en maken zich zorgen om de wond aan zijn achterpoot. Hij kan niet op het pootje lopen. Of ik hem weg wil halen.
Yourgos is de naam die hij van ons krijgt. Hij laat zich niet pakken of aanhalen. Heeft duidelijk slechte ervaringen met mensen gehad. Later hoor ik dat hij regelmatig bekogeld is met stenen door mensen die hem niet in de buurt willen hebben.
Ik ga terug naar huis om de vangkooi op te halen. We doen er lekker vlees in. Yourgos vindt het maar een raar ding en besluit het eerst maar eens van een afstand te bekijken. Steeds een klein beetje dichterbij want het vlees in de kooi is niet te weerstaan. En dan na anderhalf uur waagt hij de stap en gaat de kooi in. De klep valt dicht en de paniek slaat bij hem toe. Met mijn stem en langzame bewegingen probeer ik hem te kalmeren. Ik haal hem vlot uit de kooi en in de auto neem ik hem mee naar huis.
Zijn voetzolen zijn kapot en de wonden zijn geinfecteerd. Dagenlang maak ik het schoon en geef ik Yourgos antibiotica. ’s Nachts slaapt hij aan mijn voeten en zo krijgt hij langzaam wat vertrouwen. Overdag wil hij graag op het balkon waar hij een zicht heeft op zijn nieuwe omgeving en de nieuwe honden in zijn leven. Als ik merk dat hij graag wat meer contact wil, mag hij op de binnenplaats. Heerlijk in de zon met de honden Bandit en Boofy om hem heen geniet hij van zijn nieuwe thuis.
En dan ineens, alsof ik een signaal krijg, zo een unheimlich gevoel, merk ik dat Yourgos weg is. Hoe hij het heeft gedaan is ons nog niet helemaal duidelijk, maar op de binnenplaats is hij niet meer. Ik pak de auto en struin de omgeving af. Eerst boven op de berg en later bij de buren. Niets... Het laat me natuurlijk niet los maar ik begrijp wel dat hij dit nieuwe leven niet kent en mogelijk terug wilde naar zijn oude vertrouwde leven.
Ook al is dat slechter, het is het leven wat hij kende.
Na twee dagen belt Stefanos weer. Yourgos zit weer op zijn oude plek, op het blauwe stuk plastic. Ze hebben hem geprobeerd te vangen maar dat laat hij niet toe en loopt steeds weg. Ik vraag om hem even met rust te laten en na een half uur stap ik in de auto. Daar zit hij… In eerste instantie herkent hij mij niet en loopt ook weg. Ik loop rustig met hem mee het hoge gras in en ineens lijkt er een knop bij hem om te gaan. “Oh jij? Ben jij het?” Zijn ogen veranderen en hij laat zich door mij aanhalen. Ik til hem op en neem hem mee naar de auto.
Hij zoekt me meer en meer op. ’s Morgens als ik buiten kom roept hij me en staat hij te wachten tot ik hem goedemorgen heb gezegd. Het duurt even, maar Yourgos komt er wel…..
Liefs van Arnolda uit Agios Konstantinos
Voorzitster en oprichtster