Arnolda's Dagboek - Zaterdag 30 januari 2021

Arnolda's Dagboek

Faith en haar kleintjes

Op 28 december was ik in de opvang van Amfissa. Ik heb al meer over deze opvang geschreven in mijn dagboek. Het was daar triest, zo vreselijk triest...

In een groot hok zat een moederhond met vijf pups van circa vijf weken. En twee volwassen reuen erbij. De moeder probeerde met alle macht haar pups te verdedigen tegen de twee reuen. Het gaat natuurlijk om voer. Als moeder wil eten, gaan de reuen naar haar pups. Ze weten dan dat moeder komt om haar kleintjes te verdedigen en bij haar brokken wegloopt. Zodra ze wegloopt bij haar voer, eten de reuen het schrokkend op. Het is een vicieuze cirkel die iedere keer wordt herhaald tot het voer op is en moeder het nakijken heeft. Het recht van de sterkste.

Moeder is dan ook graatmager en de wanhoop kan je uit haar ogen aflezen. We nemen haar en de pups mee naar de dierenarts en laten een bloedtest uitvoeren. Ze heeft Ehrlichia, dat te behandelen is met 1 maand antibiotica. Moeder gaat met haar pups mee naar ons huis, waar ze in alle rust haar kleintjes kan groot brengen en kan aansterken. Moeder krijgt de naam Faith. 

De kleintjes hebben vreselijk dikke buikjes. En dat is niet van het eten. Gelijk begin ik met ontwormen en het is bizar wat er aan wormen uitkomt. Het ziet eruit als spaghetti (je eet nooit meer spaghetti zonder hieraan te denken als je dit hebt gezien). Na een week ontworm ik weer en het is weer hetzelfde. Het is hardnekkig. De wormen moeten weg, willen de kleintjes nog voedingsstoffen op kunnen nemen. Hun tandvlees is niet roze maar grauw van kleur. Dat is niet goed. De wormen zijn destructief voor de kleintjes en vreten ze van binnen op. Bij de volgende ontworming volg ik het advies van de dierenarts en geef de hondjes puppy-ontworming twee dagen achter elkaar. En ja; de wormen komen los. Op het moment dat de wormen los moeten laten van de darmwand, maag en longen, laten zij een wondje achter. Deze pups zaten zo vol dat ze slijm beginnen over te geven en bloed beginnen te poepen. Ze gaan achteruit. Ik vrees dat ze het niet gaan redden. Eentje is zo slecht dat ik haar mee naar de huiskamer neem om haar beter in de gaten te houden. Ze verliest zoveel bloed dat er geen redden meer aan is. Ze overlijdt als ik haar medicijnen tegen een darmontsteking wil geven. Het ging zo snel; binnen no-time sterft ze in mijn handen. 

De volgende dag heeft een broertje dezelfde klachten. Uren ben ik druk met hem, maar hij komt erdoor. Een aantal dagen is hij bij ons in de huiskamer en als hij noten op zijn zang krijgt, wordt zijn naam: Henry Valentino Earl of Grey. Je moet dit wel doen om de moed er in te houden. Van de dikke pups zijn het nu nog maar vier scharminkeltjes. Maar ze eten weer en worden weer vrolijk. Ze krijgen praatjes en moederhond Faith begint met ze te spelen en verzorgt ze. Het komt goed, YESSS! 

Bekijk hier ⬆️ hun video op ons YouTube kanaal.

Ondertussen maken we veel voortgang in Amfissa. 

De plek waar ook Faith en haar pups vandaan komen. 

Binnenkort komen wij met een reportage over alle vorderingen. 

Wilt u ons helpen te helpen? 

Ga dan naar onze website voor de mogelijkheden. 

Dank u wel, Efcharisto polí. 

Arnolda en het team van Dog Rescue Greece.

Arnolda's Dagboek - Donderdag 14 januari 2021

Arnolda's Dagboek

Wat kan er in ruim anderhalve week toch ongelooflijk veel gebeuren. Ik weet gewoon niet waar ik beginnen moet met schrijven. Maar hier dan toch een verslag van wat er allemaal aan het veranderen is en wat er is gebeurd in Amfissa. En echt; het komt door de fantastische financiële ondersteuning, die we van heel veel lieve mensen (hebben) mogen ontvangen. 

In mijn eerste blog schreef ik over Jack, de reu die mij gelijk opviel bij het binnenkomen van de shelter. Wat een prachthond, met een geweldig karakter! Toen er een plaatsje vrij kwam op een transport hoefde ik ook niet na te denken over welke hond er mee zou mogen. 

Voor het eerst van zijn leven op een zacht kussen...

Gelukkig had Jack na zijn vondst afgelopen jaar in februari al de de juiste vaccinaties gehad en mocht hij reizen. Bloedonderzoek werd uitgevoerd en papieren in orde gemaakt. Jack kon op reis. Iedereen die Jack ziet is verliefd... Dat komt wel goed met deze Casanova.

Ook de burgemeester laat van zich horen. Hij noemt Dog Rescue Greece een geschenk uit de hemel. Daar waar jaren niets is gedaan, worden nu de handen uit de mouwen gestoken. Als eerste wordt er nu door de gemeente elektriciteit en water aangelegd. Met het opruimen van het terrein is ook een begin gemaakt. Meer rolcontainers zijn omgebouwd tot hondenhokken. Fijn dat de burgemeester zo positief is en de noodzaak ziet. 

Sapfo, het teefje dat tijden op een gebroken pootje liep, is geopereerd. De dierenarts heeft helaas haar voorpootje moeten amputeren. Gelukkig is ze verlost van heel veel pijn en kan het lijfje nu eindelijk gaan herstellen en de wond helen. Sapfo verblijft nu bij lieve mensen in Griekenland waar ze bij mag komen van haar zware tijd. 

In de shelter zit een mager mini-herdertje. Ze heet Ermina, wat een schatje. Ze herinnert me aan Ilia, de allereerste hond die Willem (mijn overleden echtgenoot en mede-oprichter van Dog Rescue Greece) en ik opvingen, maar nooit meer weg is gegaan tot zij overleed aan die rotziekte Leishmania. 

Ermina zat bibberend tussen 4 stukken hekwerk op een laag oude vodden, stront en rottend hout toen ik er was. Duidelijk niet in orde, slecht haar vacht, algehele zeer slecht conditie. 

Erminia is naar de dierenarts geweest en uit de bloedtest is gebleken dat ze Leishmania en Ehrlichea heeft. Ze krijgt nu eerst een maand antibiotica en vitamine E om aan te sterken en de Ehrlichea de kop in te drukken. Dit is nodig om te kunnen starten met de medicatie tegen Leishmania over een paar weken. 

Gioula en Kanela zijn in voorbereiding op hun vertrek naar Nederland. Ze krijgen hun vaccinaties en worden gesteriliseerd. Twee jonge dames die nog een heel leven voor zich hebben en heel veel knuffels en liefde verdienen. Ze staan beiden op de website. 

In een schuurtje lag een bruin hondje. Volgens de vrouw die in de shelter werkt kon je er niet naartoe. Hij zou vals zijn. Het mannetje lag aan een ketting en bewoog zich niet. Hij kon niet staan en niet lopen. Waarom dan aan een ketting, vroeg ik mij af. Dikke lagen karton lagen onder zijn lijfje. Wat er onder en tussen het karton lag, dat is niet moeilijk te bedenken... De lucht is op een afstand te ruiken. Al meer dan een jaar lag hij daar! Hoe kan dat? Hoe kun je hier iedere dag voorbij lopen zonder je af te vragen waarom deze hond niet van zijn plaats komt? 

Ik kan er niet over uit. Niemand die hem meenam naar de dierenarts. Echt om van te kotsen! 

Hij krijgt van mij de naam Mayro. Niet meer anoniem maar eindelijk een identiteit. Hij is helaas het voorbeeld van vergeten levende wezens. 

Vandaag zijn ze met hem naar de dierenarts geweest. De breuk in zijn voorpoot is desastreus. Het ligt gewoon uit elkaar; de botten liggen van elkaar af. Helaas zal ook hij zijn voorpootje moeten missen. Maar beter dat dan nooit meer in beweging komen en daar maar blijven liggen... Mayro zal opnieuw moeten leren lopen. 

De moederhond die drachtig was en hele grote tepels heeft, heeft op 12 januari vier dode pups ter wereld gebracht. Het lukte de dierenarts helaas niet om haar te behandelen vóór de geboorte van de pups. Na de geboorte bleef ze onrustig. Bij de dierenarts vandaag bleek zij nog meer dode pups in haar baarmoeder te hebben. De dierenarts heeft haar vandaag met spoed geopereerd en gelijk gesteriliseerd. De tepels bleken achteraf gelukkig geen tumoren te zijn maar het gevolg van de vele nesten die Elpida al heeft gehad. Ook daar is nu een einde aan gekomen. 

Ondertussen wordt er een inventarisatie gemaakt. Hoeveel honden zijn er, welke hebben een chip, vaccinaties, sterilisaties nodig? Welke medische problemen zijn er? De ergste gaan als eerste naar de dierenarts. 

Aan de burgemeester gevraagd of het dak van de opslag van het voer nagekeken kan worden. Het lekt. Daarna kunnen we beter efficiënter inrichten. 

Het is veel, heel veel. Maar iedere hond is het waard. Het móet gewoon verbeteren, en dat gaat lukken. Zo komt er voor de hondjes licht, een schone en droge plek en de verzorging die ze verdienen. 

Dankzij jullie allen, lieve mensen, lieve donateurs. Door uw hulp kunnen wij verder. En hulp kan in velerlei vormen. Wist u bijvoorbeeld dat u ons al met 1 euro per maand kunt ondersteunen via Teaming? En echt: elke cent komt bij ons terecht! Hiermee kunt u bijdragen in de maandelijkse kosten voor de shelter en alle hondjes die de zorg van Dog Rescue Greece mogen ontvangen. We hebben veel Teamers nodig om dit te laten slagen. En zeg nou zelf; wat is 1 euro per maand? Dat merk je niet. De kracht zit hem in het aantal, in het sámen ondersteunen. Wilt u mij, Dog Rescue Greece en de honden die het zo vreselijk hard nodig hebben, alstublieft ondersteunen? Meld u HIER aan bij Teaming, ondersteun ons met 1 euro per maand. In mijn eentje kan ik het niet, met uw hulp wel! 

Heel veel dank en liefs uit Griekenland, 

Arnolda

Stichting Dog Rescue Greece 

NL91 INGB 0007315771

Arnolda's Dagboek - Maandag 4 januari 2021

Arnolda's Dagboek

Maandag 04-01-2021

Een week geleden ben ik naar Amfissa (bij Delphi) naar de shelter aldaar geweest. Een vrijwilligster van deze shelter had Dog Rescue Greece op internet gevonden en met ons contact gezocht. Niet wetende dat ik op niet al te lange afstand woonachtig ben.

De foto’s die zij stuurde van de shelter (als je het al een shelter kan noemen) en de opgevangen honden daar waren indrukwekkend en dan niet in de positieve zin van het woord. Het zou geen fijn bezoek worden.

Met een met voer (420 kilo) volgeladen auto ging ik op weg. De vrijwilligster en ik ontmoetten elkaar in het centrum van Amfissa. Samen reden we naar de shelter. Ik zou er foto’s en video’s maken van de honden die mogelijk voor adoptie in aanmerking zouden kunnen komen.

De shelter ligt iets buiten het dorp. Een groot hek sluit de ingang af van het terrein van een slachthuis dat ooit daar in bedrijf was. Een oudere man komt het hek openen. Eenmaal binnen weet ik niet waar ik kijken moet. Met geen pen en woorden valt te beschrijven hoe de honden hier moeten (over)leven. De vrijwilligster had niets te veel gezegd. Foto’s kunnen helaas niet de weergave van de werkelijkheid geven. Wat een in- en in trieste situatie.

Het terrein staat vol met oude vrachtwagens, auto’s, containers. Het is naast een hondenopvang een dumpplek van ijzer, afval, glas, blik, kabels, koelkasten, diepvriezers, magnetrons, vodden......noem het maar op en het ligt er.

Met de vrijwilligers loop ik naar de zijkant van het slachthuis. Hier is gelukkig een overkapping waar een paar reuen achter een hekwerk rondlopen. Mijn oog wordt getrokken naar een prachtige zwarte langharige hond. Jack is zijn naam. Een jonge vrolijke enthousiaste hond.

Voor het hekwerk staat een grote hond aan een ketting (wat verboden is in Griekenland). Ik kijk naar haar. Haar vacht is in een slechte staat. Onder haar buik hangen tepels die uitgegroeid zijn tot tumoren. En dan zie ik dat ze drachtig is. Ik vraag ernaar en hoor dat niet alle honden gesteriliseerd of gecastreerd zijn. Er is geen budget voor. De teefjes worden in de shelter gedekt en pups worden in de shelter geboren. Wat een vreselijke en onacceptabele toestand. Deze moederhond zal nooit haar pups kunnen voeden en de pups zullen sterven vlak na hun geboorte. Deze hond heeft dringend hulp nodig. Later die dag spreek ik de dierenarts en maak met hem de afspraak dat moederhond zo snel mogelijk wordt geopereerd. De pups worden geaborteerd, moeder gesteriliseerd en de tumoren weggehaald.

Overal waar je kijkt ligt poep. Er zitten honden bij die moeten leven op een laag van uitwerpselen. De ene mevrouw die er al 10 jaar de honden verzorgt, kijkt vertwijfeld om zich heen en het is mij duidelijk dat ze geen uitweg ziet en met de handen in het haar zit. Het is geen onwil van haar. Ze wil de honden helpen, ze is lief voor ze maar het zijn er te veel en ze is al jaren aan haar lot overgelaten. Ze is geconfronteerd met een falend beleid wat dierenwelzijn aangaat. Ze weet niet meer hoe uit deze ellende te komen. Dit kan zo niet langer. Met een steen op mijn maag rij ik naar huis. De beelden staan op mijn netvlies en het duurt tot in de avond dat ik tijdens telefoongesprek met mijn moeder breek en mijn emoties kan laten gaan. Ik slaap slecht, het laat me niet los.

De volgende ochtend slaat mijn verdiet om in boosheid. Dit kan zo niet langer en we zullen de schouders eronder moeten zetten en kei en keihard hulp nodig hebben.

En dan is er een lichtpuntje. Er is een nieuwe burgemeester die verantwoordelijk is voor de steden Amfissa en Delphi. 

Op maandag 31 december is er een gesprek met de burgemeester. Hij noemt ons een geschenk uit de hemel. Hij wil graag helpen om de leefsituatie van de honden te verbeteren en de opvang te veranderen. Heeft input nodig, nieuwe ideeën  Staat open voor hulp en is dankbaar dat ook hij geholpen wordt met deze zware taak die hij in zijn schoot geworpen heeft gekregen. Eindelijk gaat er licht komen voor de hondjes in de opvang. Veranderingen zijn er niet van de ene op de andere dag maar stilzitten, dit wetend en toekijken kan ik niet.

Er gaat veel door mijn hoofd. Wat kan er snel verbeterd worden?

Vele honden slapen in de open lucht, zonder enige beschutting. Ineens bedenk ik me dat er veel grote groene containers op het terrein staan. Wielen en deksels zijn kapot maar als je de behuizing, de container zelf, op zijn kop zet en je maakt er een doorgang in, heb je een goede droge schuilplaats voor de honden. Ik zoek op internet een foto van wat wij in Nederland een kalverhut noemen en stuur deze naar mijn contactpersoon die het gelijk doorstuurt naar de burgemeester.

Twee dagen laten ontvang ik de eerste beelden van een aantal containers die al zo geprepareerd zijn. Op Marktplaats vind ik 50 meter kenneldelen en ik maak een deal met de verkoper. Hij brengt de kenneldelen naar het Nederlandse transportbedrijf dat dit gaat vervoeren naar Amfissa. De burgemeester geeft aan dat hij wil helpen om goede fundering te laten maken van beton.

Als het terrein schoon gemaakt is kunnen we honden verplaatsen naar deze kennels en hun verblijven verwijderen of schoonmaken en verbeteren.

Ondertussen wordt moederhond geopereerd. Een hondje met een ernstige oude breuk in zijn voorpoot wordt ook geopereerd. Zijn naam is Sapfo, een jong hondje. Wat moet hij een pijn hebben gehad, en nog...

Er zijn twee honden gered uit een hok waar je nog geen 5 minuten in wil zitten. Lieve hondjes, gebracht naar de shelter nadat het baasje is overleden. Ze hebben een familie gehad en zaten nu op een laag drek van zo'n 20 cm. Ze zijn uit hun hok en hebben loopruimte gekregen.

Een Leishmania hondje krijgt de juiste medicatie. En zo, stukje bij beetje, proberen we het leven voor deze afgedankte honden beter te maken.

Teefjes moeten worden gesteriliseerd en reutjes gecastreerd. Hondjes met medische problemen moeten onderzocht worden. Er moet nog veel.

De verzorgster ziet ook weer de mogelijkheden en krijgt nieuwe spirit. Ze zal wel moeten want de wereld gaat meekijken. En dat moet ook! 

En ik begrijp het als u boos bent, dat ben ik ook. Maar het gaat niet helpen om met de vinger te wijzen en af te geven op deze mensen. Ze wisten niet beter of wisten niet hoe te veranderen. Die verandering kunnen wij met z’n allen maken. Wij kunnen laten zien wat mogelijk is. Door te helpen en bij te staan met raad en daad (kracht).

Het begin is er. Ik hoop met heel mijn hart dat we deze honden een kans kunnen geven, een beter bestaan. Zij hebben er niet om gevraagd om zo te leven, om afgedankt te worden. Wij mensen moeten er voor zorgen dat dit verandert. Griekenland heeft nog veel te leren maar door het samen te doen kunnen we dit project laten slagen. Laten we een voorbeeld zijn van hoe het kan.

Lieve mensen, help ons de honden van Amfissa helpen.

Arnolda

Stichting Dog Rescue Greece

Bankrekeningnummer: NL91 INGB 0007315771 o.v.v. Amfissa

- of ga naar >deze pagina op onze website< 

Alle beelden, foto's en videos vindt u in DIT FOTO-ALBUM.

Arnolda's Dagboek - Vrijdag 1 januari 2021

Arnolda's Dagboek

Aiden en Luna, wat hebben ze veel mee moeten maken de laatste weken.

Vlak nadat ze gevonden waren, op een weg hier buiten het dorp, werden ze ziek.

Aiden was al kleiner dan zijn zus Luna. En eigenlijk bevestigde de dierenarts mijn vermoeden toen ik met doodzieke Aiden in zijn praktijk was. Parvo, verdomme!

Aan het infuus en antibiotica. 

Aiden en Luna heb ik direct van elkaar gescheiden en op een warme droge plek in huis verzorgd. Luna ging al snel beter. Reageerde goed op de medicatie.

Maar Aiden……

Bloed bij de dunne ontlasting en overgeven. De stank is anders, zo indringend, dat je weet: dit is foute boel. Een zielig hoopje. Met grote ogen keek hij me aan. Zoekend, en zo in- en intriest, hartverscheurend om hem zo te moeten zien. 

Hij werd slechter, wilde niet meer drinken. Lag daar maar in een hoekje. De ribben staken door zijn vel.

De antibiotica die ik injecteerde sloeg niet aan. Steeds weer naar de dierenarts voor een infuus, die de aderen in zijn pootjes niet meer kon vinden. Er moest een wonder gebeuren om hem uit het diepe dal te kunnen trekken. Onderhuids heb ik vocht toegediend. Nog zwaardere antibiotica. En toen eindelijk, na anderhalve week, at Aiden heel voorzichtig wat fijngemalen gekookte kipfilet. En zo klommen we iedere dag een stukje omhoog uit het diepe dal waarvan ik dacht dat ik hem er nooit uit zou krijgen.Iedere dag een stukje beter. Kilo’s kipfilet heb ik voor hem gekookt. Het interesseerde me niet hoeveel hij nodig had. Ik deed het met liefde. En nu, na enkele weken is Aiden er weer. Hij is blij als hij me ziet. Zijn staart maakt overuren. ’s Nachts nog binnen maar overdag heerlijk buiten. Hij rent, hij eet, hij is zelfs wat ondeugend. Wat ben ik blij dat hij er weer is…….

En soms, als ik zo in gedachten met een hondje bezig ben, komt er ineens een gedichtje bij me op.

Me and you, we fight for you

Together, us too

Side by side, we are strong

And even when it takes long

We won’t give up in our deepest sorrow

Stay with me and wait for tomorrow

When a new day begins out of the darkest light

You will see me there, right by your side

AIDEN EN LUNA WE DID IT!!!!!!!

En hóe we het hebben gedaan, dát kunt u zien in deze video.