Arnolda 's Dagboek - donderdag 20 augustus 2020

Beesten zijn het.....

..... en daar bedoel ik niet de 6 pups van 1 maand jong mee, die bij mij op 9 Augustus in de opvang zijn gekomen. Maar ik heb het over de mensen die de moeder van 9 pups letterlijk hebben vermoord. Haar hals was doorgesneden. Drie pups hebben de gruweldaden ook niet overleefd. 

De 6 overgebleven pups die nu bij mij in de opvang zijn moeten dit gezien hebben. Ze waren zó angstig. 

Stijf onder de vlooien en teken. Ze zaten tot in de gehoorgang. De parasieten hadden de pups volledig leeg gezogen.Het tandvlees van de kleintjes was wit en grauw. Ze moeten een aantal dagen in doodsangst hebben gezeten voor ze werden gevonden in een oude stal. 

Drie dagen zijn we (Anita M. en ik) bezig geweest om ze weer toonbaar te krijgen.

Twee waren de moed aan het op geven. Met suikerwater, honing en antibiotica kwamen ze weer bij. Het was erop of er onder. We hebben er hard aan moeten trekken maar hopelijk zijn ze er door.

En nu na 2 weken kan ik zeggen dat ze vrolijker worden. Niet meer zo angstig in een hoekje maar blij als ze me zien. Knuffelen is ook heel fijn. En stukje bij beetje komt het vertrouwen weer terug. En er komt ook nog eens geluid uit. 

Wat heeft de mens (het beest) bezield om zo een onschuldige moeder af te slachten? 

En dan de Griekse mensen die beweren dat we honden exporteren voor de vlees industries en vivi sectie! Laat ze eerst maar de hand in eigen boezem steken en deze barbaarse daden achterwege laten. Pas als dat onder controle is en de Grieken die dit soort praktijken erop na houden, echt weten wat animal welfare is, pas dan mogen ze hun mond open doen. Echt schande ! 

Verbeter de wereld maar begin bij jezelf!

Naschrift maandag 24 augustus 2020: 

Tot ons grote verdriet hebben we afscheid moeten nemen van de kleinste van het stel. 

Lieve kleine Marlin is vannacht overleden. Ondanks onze goede verzorging en liefde is hij nu in de hondenhemel. 

Rust zacht lieve Marlin, je bent nu weer bij je mama en je broertjes en zusjes. 💕 

Naschrift woensdag 9 september 2020: 

Tot ons grote verdriet hebben we ook afscheid moeten nemen van Makkin. 

Omdat hij erg achteruit ging is hij naar de dierenarts gebracht en daar is alles in het werk gesteld om hem te redden. Het mocht helaas niet baten. 

Rust zacht lieve Makkin, ook jij bent nu weer bij je mama en je broertjes en zusjes. 💕 

Arnolda's Dagboek - Zaterdag 1 augustus 2020

At the right place at the right time.

In de email ontvang ik een bericht van Liza en Julian die op vakantie zijn in Griekenland. Dagelijks ontvangen wij emails met hulpverzoeken voor honden die door toeristen gevonden worden tijdens hun verblijf in Griekenland. Helaas kunnen we niet alle verzoeken positief beantwoorden maar dit keer lukte dat wel. 

Zoals de titel al aangeeft “op de juiste plek op het juiste moment”.

Wij hebben drie dagen geleden een hond langs de weg zien staan. De hond was sterk vermagerd dus we zijn gestopt om haar water te geven. Omdat zij er zo slecht aan toe was, wilde ik vandaag terug en we vonden haar vlakbij de plek. Zij is sterk vermagerd. Zij was wat angstig maar durfde toch naar ons toe te komen. We hebben opnieuw water en wat natvoer gegeven. Zij kwispelde en ik mocht haar aanraken. Ze leeft onder erbarmelijke omstandigheden. Het is een mooie en lieve hond met een vrolijke blik en ondanks dat ze angstig is, is ze toch enigszins sociaal en contact makend. Het is duidelijk dat de hond ernstig verwaarloosd is en zorg behoeft. We zouden graag willen weten wat we kunnen en mogen doen of welke hulp er mogelijk is. 

Een graatmager teefje, onder de vlooien en teken, een halsband met een grote bel eraan, gevonden in het buitengebied van een klein dorpje. Mogelijk heeft zij gefungeerd als schapen of geitenhoedster en heeft ze haar eigen weg genomen. Het toeval wil dat één van onze vrijwilligers op nog geen 10 minuten afstand daar vandaan woont. Zelf woon ik er 5 uur rijden (enkele reis) vandaan. De volgende dag gaat de vrijwilligster met Liza en Julian naar de bewuste plek en het teefje is nog daar. Wachtend op voedsel want honger dat heeft ze. Ze mogen een lijn aan haar halsband doen en gewillig gaat ze mee, na eerst wat gegeten te hebben natuurlijk.

Ze noemen haar Bobbie en ze verblijft nu in de shelter. Daar wordt ze verder onderzocht. Bloedtesten en vaccinaties staan op het programma. Nu maar hopen dat ze gezond is. Mogelijk heeft ze al een baasje in Nederland. De zus van de vindster heeft interesse.

Wilt u mij en mijn team helpen om hondjes zoals Bobbie te kunnen blijven redden? 

Laat uw hart spreken en vul mijn online collectebus. Klik op de afbeelding: 

Dank u wel - Efcharisto polí