Vrijdag 12 juni 2020
Vandaag ben ik naar Maarten (de Hollandse Stroopwafel-bakker in Griekenland) en zijn familie geweest. Ze wonen in Peraia. Omdat ik wist dat de vrachtwagen van Jansen met onze kennels ook in de buurt van Thessaloniki zou zijn en niet mijn kant op kon komen, heb ik het gecombineerd. Echter, de kennels stonden anderhalf uur ten noorden van Thessaloniki, vlakbij de Bulgaarse grens. Maarten bood aan te rijden. Hij heeft een grote auto en dat was hard nodig voor alle kennels en hulpgoederen.
Plotseling zie ik een pup liggen in een weiland naast het bedrijf. Gevraagd van wie de pup was. Van niemand, en ze wilden er ook niets mee te maken hebben. Zodra ik bij de pup kwam, zag ik dat ze een grote kale zwetende plek op haar bips had. Ze probeerde op te staan maar het lukte haar niet. Ze kon niet omhoog komen.
We konden de pup op dat moment niet meenemen en ik moest haar met pijn in mijn hart achterlaten.
Na onze terugkomst in Thessaloniki hebben we alles overgeladen in mijn auto. Het was erg krap; mijn buik lag op het stuur en de knieën zaten opgevouwen. Mams was erbij en samen hadden we het over de pup.
De wetenschap dat ze daar dood lag te gaan konden we niet verkroppen. We zijn weer terug gereden en hebben haar opgehaald. De hele nacht hebben we gereden en vanochtend stonden we al vroeg op de stoep van mijn dierenarts. Gelukkig was hij op tijd bij de praktijk.
Ze heeft een gebroken heup. Deze zal met 10 dagen rust weer herstellen want de breuk is recht. Waarschijnlijk is ze aangereden geweest. Maar daarna gegrepen door een hond. Ze heeft gaten in haar achterste waar de maden uit kropen. Het stinkt. Maar ik ga het behandelen. Antibiotica spuiten en spoelen en betadine er op. Verder moet ze weer leren eten want dat heeft ze lange tijd niet gehad. Ik heb kipfilet voor haar gekookt. Mams heeft haar Mira genoemd, van Miracle. Mira is ongeveer drie maanden oud. De dierenarts zei dat ze geluk had gehad dat ze ons gevonden heeft.
Het was een lange dag; zo'n 24 uur hebben we het zonder slaap moeten doen. Maar dat geeft niet. Als Mira er maar bovenop komt, dat is het allerbelangrijkste.
Oh ja, en onderweg in Lamía kwam ik de moeder van Meggy tegen. Ze leeft in een pack van 4 op een vrachtwagen parkeerplaats.
Voor diegenen die onze Meggy nog niet kennen; Meggy is één van de honden uit ons Friends for Life programma. U leest er alles over op DEZE PAGINA.