zondag 21 juni 2020

Arnolda's Dagboek - Zondag 21 juni 2020




Zondag 21 juni 2020

De afgelopen week hebben we helaas weer veel leed gezien en maar liefst 10 pupjes bij ons in de opvang geplaatst. Ze komen binnenkort allemaal op de website. Tegelijkertijd blijf ik hopen dat ook de ietwat oudere honden een plekje bij een lief gezin in Nederland zullen krijgen. Zeker ook deze honden verdienen het zo! Zodat we weer plek krijgen voor andere honden van wie hun leven niet al te best begon... 



Naar wie onze aandacht deze dagen vooral uitgaat is kleine Mira. Gelukkig is ze aan de beterende hand. De maden zijn weg, de grote wond wordt rustiger. Wel hebben we nog veel meer wonden ontdekt. Ze moet vreselijk te pakken zijn genomen nadat ze na een aanrijding haar heup gebroken had. Als we niet waren terug gereden, was ze zeker diezelfde nacht gestorven. Dagelijks spoel ik haar wonden en de antibiotica-kuur slaat goed aan. 




En hoe ze nu herstelt en bijkomt... Het is echt een wonder! Haar naam, Mira - van miracle - is zó toepasselijk! 

Ze kan al een beetje staan en begint een beetje rond te schuifelen in de bench en heeft zelfs aandacht voor knuffeltjes! 

En ze geeft aan wanneer ze zich moet ontlasten! Zo bijzonder! 



We hebben besloten Mira toe te voegen aan ons Friends for Life programma
Ik hoop dat veel Friends zich voor haar zullen melden. 

Het is erg warm in Griekenland, de temperaturen gaan elke dag richting de 35 graden. 
Ik had gehoopt deze zomer al gasten te kunnen ontvangen in onze appartementen maar de corona-crisis heeft ook hier roet in het eten gegooid. Maar goed, de zomer is nog lang niet voorbij. Als we maar gezond blijven, dat is het belangrijkste! 

Lieve groet, 
Arnolda

P.s. Wie wil helpen met de verzorging van Mira? Stuur mij even een email: arnolda@dogrescuegreece.nl


vrijdag 12 juni 2020

Arnolda's Dagboek - Vrijdag 12 juni 2020



Vrijdag 12 juni 2020

Vandaag ben ik naar Maarten (de Hollandse Stroopwafel-bakker in Griekenland) en zijn familie geweest. Ze wonen in Peraia. Omdat ik wist dat de vrachtwagen van Jansen met onze kennels ook in de buurt van Thessaloniki zou zijn en niet mijn kant op kon komen, heb ik het gecombineerd. Echter, de kennels stonden anderhalf uur ten noorden van Thessaloniki, vlakbij de Bulgaarse grens. Maarten bood aan te rijden. Hij heeft een grote auto en dat was hard nodig voor alle kennels en hulpgoederen. 

Rond 21.00 uur kwamen we aan bij het bedrijf waar de kennels stonden en hebben we alles ingeladen. 
Plotseling zie ik een pup liggen in een weiland naast het bedrijf. Gevraagd van wie de pup was. Van niemand, en ze wilden er ook niets mee te maken hebben. Zodra ik bij de pup kwam, zag ik dat ze een grote kale zwetende plek op haar bips had. Ze probeerde op te staan maar het lukte haar niet. Ze kon niet omhoog komen. 
We konden de pup op dat moment niet meenemen en ik moest haar met pijn in mijn hart achterlaten. 
Na onze terugkomst in Thessaloniki hebben we alles overgeladen in mijn auto. Het was erg krap; mijn buik lag op het stuur en de knieën zaten opgevouwen. Mams was erbij en samen hadden we het over de pup. 


De wetenschap dat ze daar dood lag te gaan konden we niet verkroppen. We zijn weer terug gereden en hebben haar opgehaald. De hele nacht hebben we gereden en vanochtend stonden we al vroeg op de stoep van mijn dierenarts. Gelukkig was hij op tijd bij de praktijk.

Ze heeft een gebroken heup. Deze zal met 10 dagen rust weer herstellen want de breuk is recht. Waarschijnlijk is ze aangereden geweest. Maar daarna gegrepen door een hond. Ze heeft gaten in haar achterste waar de maden uit kropen. Het stinkt. Maar ik ga het behandelen. Antibiotica spuiten en spoelen en betadine er op. Verder moet ze weer leren eten want dat heeft ze lange tijd niet gehad. Ik heb kipfilet voor haar gekookt. Mams heeft haar Mira genoemd, van Miracle. Mira is ongeveer drie maanden oud. De dierenarts zei dat ze geluk had gehad dat ze ons gevonden heeft. 
Het was een lange dag; zo'n 24 uur hebben we het zonder slaap moeten doen. Maar dat geeft niet. Als Mira er maar bovenop komt, dat is het allerbelangrijkste. 


Oh ja, en onderweg in Lamía kwam ik de moeder van Meggy tegen. Ze leeft in een pack van 4 op een vrachtwagen parkeerplaats.


Voor diegenen die onze Meggy nog niet kennen; Meggy is één van de honden uit ons Friends for Life programma. U leest er alles over op DEZE PAGINA.