"Wat een leuk stel!" hoor ik vaak en dat zijn ze ook. Helden op sokken maar samen durven ze de wereld wel aan. Soms zelfs een beetje op boevenpad!
Pretty kwam op 12 april 2016 bij mij wonen. Volgens haar Griekse paspoort is ze van eind augustus 2015, bijna 8 maanden oud dus. De Griekse dame die haar heeft gered, vond haar "so pretty" en dat is ze ook. Met haar "lion eyes" kijkt ze je indringend aan, waakzaam liggend als een stoere leeuwin. Ik heb haar naam niet veranderd, ze doet die eer aan!
Pretty woonde eerst een paar weken bij Zan en Johan in Alkmaar. Daar was ze gezellig samen met Lyra. Ze waren toen even groot en leken net zusjes. Maar inmiddels is Pretty wat groter dan Lyra, ze weegt ruim 20 kg.
Ondanks haar vele angsten in de mensenwereld, leert Pretty heel vlot op de hondenschool. Ze behaalde zonder problemen haar basis en A diploma.
Voor mensen kent ze inmiddels weinig angst meer, alleen kinderen vindt ze nog erg raar en onberekenbaar. De stofzuiger daar wordt ze ook zeker nooit vrienden mee. Pretty is een gevoelig type en ontwijkt graag alles wat wiebelt, wankelt, flappert, klappert, kraakt, klettert enzovoort. Zo is het hondenluikje naar de achtertuin voor haar dus geen succes. Bewegende vlaggen, reclameborden, slingers, feestverlichting, wasgoed aan de lijn, noem maar op... dat bevalt haar niet. Op winderige dagen zijn wandelingen daarom een grotere uitdaging. Ik wandel ook graag in de rustige uurtjes van de nacht, maar met Pretty erbij is zelfs dan toch meer te beleven dan ik dacht. Ze is zeer alert op verdacht individuen, zoals een stiekem egeltje op jacht, de krantenjongen met zijn grote tas en de wijkverpleegster op nachtelijke ronde. In het buitengebied jaagt Pretty als een echte leeuwin of nouja eigenlijk meer zoals Garfield die een lasagne bespringt. Opeens hoort ze wat in de berm en met alle pootjes tegelijk maakt ze een hoge sprong en is elke keer weer stomverbaasd dat ze niks te pakken heeft maar dat lijkt de pret niet te drukken en ze gaat dus onvermoeibaar door, echt... de hele wandeling. Het is net of ik een stuiterbal aan het uitlaten ben.
In september 2016 is Pretty een jaar oud en heeft ze haar plekje bij mij thuis wel gevonden. Wat zou het leukste verjaardagskado voor haar zijn?
We hebben een goede band met elkaar opgebouwd maar een speelkameraadje van haar eigen soort is natuurlijk ook heel fijn. Pretty is heel vriendelijk naar andere honden, heeft nog nooit ruzie gehad.
We zoeken een maatje die ook zo lief, rustig en zachtaardig is maar wel speels en een beetje ondeugend.
We gaan op bezoek bij José waar Ratje al maanden woont maar eigenlijk een ander thuis zoekt.
En Ratje is inderdaad zo n toppertje. Ze is maar 8 kg en zeer verlegen naar mensen toe. Andere honden hebben daarentegen eerder wat van haar te vrezen dan andersom.
Ze heeft pit en laat zich niet intimideren. Een lief boefje dus, dat past prima bij Pretty en de dames zijn vanaf dag 1 dan ook de beste vrienden.
Ik vind Ratje een leuke naam, maar hernoem haar Raja want dat roept beter. Hoewel haar bijnaam al snel "butsje" is, omdat ze nogal eens ergens tegenaan butst. Ze is namelijk behoorlijk onstuimig soms. In tegenstelling tot Pretty kent Raja totaal geen angsten voor dingen of ze nou bewegen of niet. Raja vliegt overal op, over, onder, door en langs. Op de bank, in de auto, door de sloot, onder een stoel, dat maakt Raja allemaal niet uit. Ze flip flapt ook zo door het hondeluikje, geen probleem. Zolang er maar geen mensen in de buurt zijn, is ze energiek en stoer. Op tijd remmen heeft ze (nog) niet onder de knie, maar ze is niet kleinzerig en krabbelt altijd direct weer op.
Inmiddels is ook Raja met A cursus begonnen... min of meer want ze mag namelijk met Pretty mee naar les. Dat bevalt haar wel denk ik. Rustig toekijken hoe je grote "zus" het doet. Af en toe ook een oefening mee doen, maar niet een heel uur hoeven luisteren. Ja de dames zijn een goed team samen, echt een leuk stel!
We wandelen veel door de wijk, maar ook regelmatig ff naar bos of zee. Racen over het wijdse strand, erg fijn ook voor Raja want daar is weinig om tegenop te botsen. Maar de dames gaan ook gezellig mee logeren, even een weekendje weg, nieuwe plekjes om te snuffelen. Of we krijgen thuis bezoek, een vriendje komt logeren of een oppas als baas lang van huis is. Met baas mee in een restaurant is ook prima, zolang het er maar rustig is. Het meeste dagen zijn dus al heel normaal, maar er blijft nog genoeg over om te leren. Raja heeft laatst nog geholpen met het verslinden van een boek, ik heb haar nog niet kunnen uitleggen dat mensen dat niet letterlijk doen. Gelukkig was ze netjes vooraan begonnen en "leest" ze minder snel dan ik, mijn ezelsoortje is nog in tact en ik lees vrolijk verder.
De avonturen van de lieve dames, zijn toch nog altijd het mooiste verhaal voor mij.
De avonturen van de lieve dames, zijn toch nog altijd het mooiste verhaal voor mij.
