Loulou

We hebben lang nagedacht over het nemen van een hond en vonden het een fijn idee om een asielhond een tweede kans te bieden. Zo hebben we dat ook met onze konijnen gedaan. 

Via Google kwamen we op Dog Rescue Greece. Ons oog viel eerst op een andere hond, maar we wilden graag kennis maken met een tweede hond. De tweede hond stal gelijk ons hart. 

We werden erg vrolijk begroet en ze was erg enthousiast naar onze zoon toe. 

Alles gekocht en klaar gemaakt en uiteindelijk konden we LouLou op 4 November halen. 
Het was even wennen aan elkaar en LouLou vond onze vogels erg interessant (de konijnen had ze nog niet gezien). Maar ze luisterde al best goed en vond alles best. 

LouLou geniet van het buiten zijn en is binnen een echte knuffelkont. 

Soms lijkt het alsof er twee honden zijn, binnen een goed luisterende hond en buiten een ongeleid projectiel. 

We doen met haar de puppencursus en de wil om iets te leren is er zeker wel. Alleen zijn er buiten veel meer interessante dingen. 

We zien zeker verbetering, zeker nu haar loopsheid gestopt is. 

De konijnen en LouLou gaat langzaam beter. Ze breekt de schuifpui niet meer af als ze langs komen huppelen. Dus dat gaat goed komen, al gaat het nog wel even duren voordat ze gaat liggen slapen wanneer ze los lopen buiten. 

De vogels binnen ziet ze nauwelijks meer. 

Buiten is een heel ander verhaal; vooral tijdens de ochtendronde zijn de merels heel interessant. 

We genieten elke dag van LouLou, het is een heerlijke hond die graag met iedereen speelt (of dat nu een mens is of een hond), maar ook heerlijk tegen je aan kan kruipen als ze gaat slapen. 

Ze is zeker niet bazig en voor alles te porren. 

We zijn blij dat we haar een tweede kans kunnen geven. 

Bianca, Lars en Hans

Genoten van dit verhaal? Er wachten nog heel veel hondjes op hun baasje-voor-het-leven. Klik HIER! 

Een jaar later.... 

Loulou was mee op kampeervakantie: 

Ze heeft geleerd een tent op te zetten... 

Genoten van een botje...

En gemerkt hoe lekker het slaapt in de tent... 

Ochi (Lorenzo) - Kerst 2015

Fotoreportage van Ochi, de Griekse hond die het beste luistert van heel Nederland! 

Immers: Ochi is Grieks voor "nee". 

Tja....

Ochi is de eerste hond in ons digitale foto-album.

Heeft u ook mooie kerstfoto's van uw Griekje? 

Deel ze met ons en stuur ze ons per MAIL!

We wachten in spanning op al uw mooie, leuke, lieve foto's. 

Nike (Carly)

Al heel lang wilden we een hondje, maar op de een of andere manier kwam het er steeds niet van. 

Voor ons stond al wel vast dat we een hond wilden die een slechte start in het leven had gehad. 

Op een avond in juni zat ik wat te googelen en kwam ik op de site van Dog Rescue Greece. Ik zag de foto van lief hondje, las haar verhaal en was meteen verkocht. Toen Johan de foto zag en het verhaal las, was ook hij verkocht. 
"Zullen we het proberen?"
"Ja" was het volmondige antwoord.

Zo gebeurde het dat we al snel daarna naar het opvanggezin gingen voor een eerste kennismaking. We werden hartelijk verwelkomd door Petra Brouwers. Direct kwam het hondje, wat toen nog Carly heette, speels op ons afgerend. Johan kreeg een grom en ik een lik. Bleek dat ze bang was voor mannen.... 
Maar toen we rustig zaten, kreeg ook Johan een lik.

Wat een lieverd. Johan en ik keken elkaar aan en wisten meteen dat dit het hondje moest worden en bedachten we een naam. Het werd Niké.

Thuis ging het meteen goed. We hebben haar eigen plekje gecreëerd en ze vond het vanaf het begin goed. 
We merkten wel al snel dat Niké wel een heel angstig hondje was. Als er een man binnenkwam begon ze te grommen en te blaffen, tegen alle andere honden blafte ze, voorbijgaand verkeer (auto’s, fietsers, bromfietsers) wilde ze het liefste opeten. 

Dus we hadden een uitdaging. 

Na een week ben ik met haar naar een hondencursus gegaan, eerst een gewenningscursus waar zij andere honden ontmoette die ook een rugzakje hadden. 

Daarna de basiscursus en nu volgen we samen de gevorderde cursus. Niet alleen leuk voor Niké maar ook voor mij. 
Vroeger hadden mijn ouders wel honden gehad maar ikzelf had nog nooit een hond gehad. 
Die cursus heeft Niké ook heel veel gebracht. 


Ze kan nu heel leuk spelen met andere honden, ze is niet meer bang voor mannen en het aanvliegen van verkeer is heel erg afgenomen. Dat laatste is nog niet helemaal over maar we werken er hard aan.

We hebben haar wel al laten steriliseren. We begrepen van Dog Rescue Greece dat zij al puppies heeft gehad op haar jonge leeftijd, toen we haar kregen was zij 1½ jaar. Wij hebben geen behoefte aan gezinsuitbreiding. Daar komt bij dat zij erg veel last had van haar loopsheid. De operatie was zeer goed gegaan, alleen toen ze een kap om moest, kwam de angst in volle hevigheid weer terug. Niemand kreeg haar rustig. De dierenarts heeft haar zelfs wat kalmerends gegeven maar ook dat hielp niet. Een jumper aan werkte niet, de wond was licht ontstoken omdat zij eraan bleef likken. Ik vond het zo zielig om haar zo angstig te zien. Ik heb op internet een opblaasbare nek-band gevonden en toen werd zij weer rustig en heeft zo goed kunnen genezen van de operatie.

In het begin werd ik geregeld gebeld door Janneke van Dog Rescue Greece. Zij gaf mij tips, later werden het mailtjes en nu is de begeleiding gestaakt. 

Ik kon deze begeleiding erg waarderen. Het is toch altijd maar afwachten of het klikt met je nieuwe huisgenoot. Gelukkig was die klik er bij ons.

Niké is niet meer bij ons weg te denken. We zijn erg aan haar gehecht en zij aan ons. We hebben het gezellig met haar. We geven haar graag een 2e kans en als jullie haar foto zien, dan snappen jullie waarom...

Vrolijke dierengroet uit Venlo,

Niké

Johan & Simone




Genoten van dit verhaal? Er wachten nog heel veel hondjes op hun baasje-voor-het-leven. Klik HIER! 

Pebbles (Fapas)

Pebbles is nu drie jaar oud. Ik kreeg hem toen hij net een half jaar was en nog Fapas heette.

Een lange onzekere slungel was het. Over de allereerste wandeling naar mijn paard deden we drie kwartier. Normaal was dat tien minuten. Hij vond alles eng. Eenmaal op het weggetje naar mijn paard kwamen we vier shetlanders tegen. Pebbles was erg bang en ik dacht oh jee…als hij bang is voor paarden, heb ik een enorm probleem. Maar de wonderen waren de wereld nog niet uit. Even later stond Pebbles in de wei bij mijn paard…en mijn paard mocht Pebbles zowaar aanraken. Pebbles was aangenomen als hond!

Daar begon ons avontuur. Pebbles was eigenlijk best wel makkelijk. Heeft alleen een mobieltje kapot gebeten, voor de rest is alles heel gebleven. Alleen zijn was voor hem ook geen probleem. 

Omdat ik met paarden werk, kon hij ook altijd mee naar het werk. Dan deed ik hem in een lege box tussen de paarden. 

Wat hij wel heel erg moeilijk vond, was luisteren. Vooral als hij los liep en iets leuks zag…. Na de puberteit gaat het echter steeds beter. In huis is Pebbles een hele aanhankelijke hond, buiten gaat hij het liefst zijn eigen gang. Na anderhalf jaar in Kootwijk te hebben gewoond, zijn we vorig jaar naar Zwitserland verhuisd. Nu geniet Pebbles van de wandelingen in de bergen.

Toch heeft hij wel een rugzak meegenomen uit Griekenland. Bepaalde omstandigheden vond hij eng. Dan werd hij snel onzeker en begon te blaffen. Dit ook richting mensen en andere honden. Ik heb heel veel steun gehad aan Ingrid Timmermans, zij is specialist op het gebied van honden uit het buitenland met bepaalde gedragsproblemen. (www.ittom.nl) Pebbles staat zelfs op haar website als fotomodel.
Zij heeft ons geholpen elkaars taal te leren begrijpen. Wij spreken immers geen Grieks, Nederlands of Schweitzer-Deutsch, maar... Hondentaal! 

Herzliche Grüße van Anita en Pebbles uit Zwitserland 

Kleine hondjes worden groot...