Dagboek van De Zoektocht naar Luna

LUNA IS TERUG!

Woensdag 25 februari:

's Middags komt het verlossende telefoontje: Luna is in de armen van Madelon gelopen!
Deze 11-jarige jongedame heeft zo goed gehandeld!
Ze is op de dijk gaan zitten toen Luna vanuit de uiterwaarden op haar af kwam.
Toen Luna van haar weg wilde lopen omdat ze in angstmodus zat, is Madelon haar zachtjes gaan roepen bij haar koosnaampje. Luna keek om, herkende Madelon en vloog piepend en jankend in haar armen!

Een mooier Happy End is niet mogelijk!

Hoe het allemaal precies gegaan is?
Dat gaan we nog uitgebreid vertellen in onze nieuwsbrief.
(www.dogrescuegreecenieuwsbrief.nl)
En.... daarvoor vragen we (nogmaals) om uw medewerking.

Iedereen heeft de zoektocht naar Luna op zijn of haar eigen manier beleefd. Lijkt het u leuk om met z'n allen een verhaal te schrijven? Om te vertellen wat u allemaal heeft meegemaakt? Al die dagen van zoeken, flyeren, het lopen door de uiterwaarden van de IJssel, alle avonturen die door iedereen beleefd zijn.... Stuur ze aan ons op! Foto's ook! We zullen er een zo compleet mogelijk geheel van maken. Zodat we later nog eens terug kunnen kijken en blijven nagenieten van de gelukkige afloop.

Het mailadres is:
anita.dogrescuegreece@gmail.com

(sluitingsdatum inzending verhalen: zaterdag 28 februari 23.00 uur)

Kom maar Luna, ik ben het; Madelon

(foto-collage gemaakt door Angelique van Waar is onze Angel) 

Aan iedereen die, op welke manier dan ook, een bijdrage heeft geleverd aan het terug vinden en veilig stellen van Luna zeggen we: Heel, heel hartelijk dank!

Op deze pagina: Updates van de Zoektocht naar Luna in Zwolle 

(in chronologische volgorde van onder naar boven, laatste updates bovenaan)

Dinsdag 24 februari:
Als we 's middags een zichtmelding krijgen, is iedereen direct paraat. Het artikel in
"De Stentor" is gelezen door veel mensen en, mede door het intensieve flyeren, is nu bijna iedereen in de omgeving op de hoogte van de vermissing van Luna. Hierdoor komt de melding, via Amivedi, zeer snel bij ons binnen en deze lijkt bovendien zeer betrouwbaar.
We krijgen toch echt weer goede hoop. Als we met enkele mensen rustig en voorzichtig ter plekke komen, zien we helaas geen Luna. Als het Luna was, heeft ze zich waarschijnlijk alweer ergens verstopt.
Het spoed-zoekteam wat afgelopen zondag is samengesteld na de oproep op de Facebook-pagina van "Waar is onze Angel" bestaat uit kanjers! Mensen met een groot hart voor dieren, die heel hard hun best doen om Luna te vinden en veilig te stellen. Echte toppers! Er wordt zeer goed samengewerkt en iedereen zet zijn beste beentje voor.
Luna meisje, we laten je niet in de steek en geven niet op!

Maandag 23 februari:
Er is de hele dag door heel veel mensen gezocht en geflyerd. Echt fantastisch hoe iedereen zich inzet voor Luna! Zolang we in onzekerheid verkeren over Luna blijven we ons best doen. Om te proberen er achter te komen wat er nu precies gebeurd is en waar ze zou kunnen zijn. Hoe betrouwbaar zijn de meldingen? We kunnen bijna niet geloven dat Luna een zwempartij in de koude en snelstromende IJssel heeft overleefd. Maar blijven hopen en zoeken.


Zondag 22 februari: het vervolg....
's middags rond 14.00 uur komt er een melding binnen dat Luna gezien is. Er wordt gemeld dat ze rondloopt in de uiterwaarden van de IJssel. Kort daarna komt er een tweede melding waarbij gezegd wordt dat ze in paniek de IJssel in gerend is. Er gaan meteen mensen naar toe. De Dierenambulance adviseert ons de Brandweer te bellen zodat ze met een boot vanaf het water de wallenkanten kunnen afzoeken. Dat doen we en de brandweer arriveert, helaas zonder boot. Ze lopen alleen rond in de weilanden aan de overkant en vertrekken even later weer. Omdat ze geen hond kunnen ontdekken....
We proberen met man en macht ergens een boot vandaan te halen. Maar het zit werkelijk aan alle kanten tegen. In de jachthaven zit iemand die een boot heeft maar die mag niet uitvaren omdat hij gedronken heeft. Bovendien is het weer te slecht en de stroming veel te sterk...
De Reddingsbrigade Zwolle heeft nergens een telefoonnummer vermeld staan....
Het is zondagmiddag en heel veel instanties, clubs, verenigingen zijn niet bereikbaar...
Het is om dol van te worden! Nogmaals gebeld met de Brandweer. (ander nummer gekregen via een andere kazerne) Zij gaan de commandant bellen om te vragen of ze hiervoor uit mogen rukken.
Het antwoord is zwaar teleurstellend: Nee.
Dierenambulances in de omgeving worden gebeld. "Sorry, we kunnen niet helpen en we hebben ook geen boot."
In de tussentijd plaatsen de mensen van Waar is onze Angel een noodoproep. Hier komen tientallen mensen op af. Maar de oever van de IJssel is niet overal bereikbaar. En het wordt langzaam donker....
En nog kouder....
Tot laat in de avond is door tientallen vrijwilligers gezocht. Helaas, tot ons grote verdriet, zonder resultaat. De zoektocht gaat door. We verkeren nog steeds in grote onzekerheid.



Zondag 22 februari: 's nachts komt er een anonieme sms binnen over een gevonden aangereden en overleden hond. Dat maakt ons erg ongerust. De melder reageert niet wanneer wij om meer informatie vragen.
Na enig onderzoek komen we uiteindelijk terecht bij de dierenkliniek waar de hond naartoe is gebracht. We vernemen dat dit niet Luna is.
Wij zijn opgelucht. Maar in gedachten wel even bij het baasje van dit hondje, omdat dit voor hen dagen van veel verdriet zijn.

Zaterdag 21 februari: De hele dag wordt gezocht. Met name het buitengebied bij de IJssel wordt uitgekamd. Heel veel flyers worden uitgedeeld en veel mensen worden aangesproken.
Omdat Luna erg angstig is, kunnen we ons niet voorstellen dat ze de stad in loopt. Ze zal zich eerder verschuilen in een stal of iets dergelijks.

Vrijdag 20 februari: We krijgen twee zichtmeldingen, waarvan er in ieder geval 1 niet correct blijkt te zijn geweest. Later blijkt dat dit een andere hond was. Het regent de hele dag. Flyers worden achtergelaten op een groot aantal plekken en heel veel mensen worden op de hoogte gebracht.
Ook worden diverse kranten en RTV Oost geïnformeerd en gevraagd dit onder de aandacht van hun lezers en kijkers te brengen.

Donderdag 19 februari: twee speurhonden ontdekken een duidelijk spoor. De omgeving wordt uitgekamd maar.... geen Luna.
Ook sturen we heel veel emails met de flyers naar bedrijven, sportverenigingen etc. in de buurt.

Woensdag 18 februari 's middags: Luna loopt weg.
Ze wordt nog gezien bij de sportvelden Jo van Marle, Landsheerlaan, Zwolle.
Het zoekteam Overijssel van Waar is onze Angel komt in actie.
Publicaties op Facebook zorgen voor een groot aantal delingen. Uit de statistieken blijkt dat binnen no-time tienduizenden mensen op de hoogte zijn van de vermissing van Luna.

Asta

Van de adoptanten van Asta ontvingen we dit leuke verslag en deze prachtige foto's:

Asta kan inmiddels prima alleen thuis blijven. Ze is nog voorzichtig naar onbekenden (vooral mannen) maar wel altijd nieuwsgierig. Ook herstelt ze snel als ze schrikt en ze wint iedereen voor zich met haar lieve ogen en zachtaardige natuur. Het is een slim, vrolijk beestje en apporteren kan ze als de beste. 

We zijn heel erg blij met haar en Mats denk ik nog wel het meest. 

Op de foto loopt ze een stukje los, dat doen we alleen nog op stukjes waar ze geen kant op kan; we zijn erg voorzichtig. 

Binnenkort starten we hondentrainingen met haar zodat we haar nog wat meer zelfvertrouwen kunnen geven.

Groetjes van Manon, Hetty, Mats, en een pootje van Asta.

Mission (impossible?) voor Rambo

Dit bijzondere verhaal begint in de grensstreek van Griekenland en Turkije. 
Daar waar de grenzen van Europa ophouden en de grenswachten van Frontex hun werk doen. 

Dog Rescue Greece ontving een noodkreet van een Nederlander die werkt voor deze organisatie. 

Vorig jaar kregen hij en zijn collega's regelmatig bezoek van een hond, een Herdermix. Zij noemden hem Rambo. 

Na enige tijd brak voor hun een periode van verlof in Nederland aan en moest Rambo hun een enige tijd missen, maar na terugkomst in Griekenland bleek dat Rambo op hun gewacht had. 

Hij dook weer op, kwam naar ze toe en maakte weer contact. Hij was duidelijk blij met hun terugkeer.

Maar al snel werd duidelijk dat het niet goed met hem ging. 

Hij hield zijn rechterpoot omhoog en liet zien dat hij daar ernstig gewond was geraakt. Tijdens het lopen gebruikte hij zijn poot niet. 

Een van de Nederlanders zette de deur van zijn hart en van zijn appartement open voor Rambo. Iedere dienst ging Rambo mee op patrouille en de twee werden onafscheidelijk. 

Toch wist het voorlopige baasje van Rambo dat het zo niet langer door kon gaan. Zijn werkzaamheden in dit gebied liepen ten einde en hij moest op zoek naar hulp voor Rambo. 

Dat was een bijna onmogelijke missie want de grenspost bevindt zich in zeer onherbergzaam gebied waar nauwelijks infrastructuur is en geen dierenarts in de wijde omgeving te bekennen is. Door navraag te doen in Griekenland en te zoeken op internet kwam hij op het spoor van Dog Rescue Greece en werd contact opgenomen. 

Wij zijn in de gelukkige omstandigheid dat er in Griekenland een aantal vrijwilligers zijn die voor honden door het vuur gaan en altijd klaar staan om een helpende hand te bieden. 

Al snel werd een plan gemaakt. Rambo zou opgehaald worden uit het hoge Noorden en overgebracht worden naar een gespecialiseerde dierenkliniek in Athene. Het leek een "Mission Impossible" maar wij konden Rambo niet in de steek laten en hebben besloten ons volledig voor hem in te zetten. 

Rambo en zijn vluchtbegeleidster.

Op 12 februari vloog onze vrijwilligster naar Alexandropouli om Rambo op te halen. 

De mannen van Frontex brachten Rambo naar het vliegveld en zetten hem, na een emotioneel afscheid, op het vliegtuig naar Athene. Daar werd hij direct overgebracht naar een grote dierenkliniek. 

Uit de onderzoeken in de dierenkliniek in Athene is gebleken dat Rambo beschoten is en dat er meerdere kogels in zijn voorpoot zitten. Zijn zenuwen zijn ernstig beschadigd en de kans dat hij de poot ooit zou kunnen gebruiken, bleek slechts 10% te zijn. 

Vrijdag 13 februari was er overleg tussen de verschillende dierenartsen van de kliniek. De kans was groot dat zijn poot geamputeerd moest worden om zijn leven te redden. 

Onze vrees werd die dag inderdaad bewaarheid. De schade aan zijn poot is zo groot dat deze geamputeerd zal moeten worden. Maar tijdens de voorbereidingen voor de amputatie ontdekten de dierenartsen iets anders; Rambo bleek hartworm te hebben. Een grote tegenslag! Gelukkig heeft hij de lichtste vorm, die een behandeling zeer goed mogelijk maakt. Maar dat neemt wel heel veel tijd en veel medicatie. Pas na genezing van de hartworm zal de operatie plaats kunnen vinden. En Rambo zal na de amputatie moeten revalideren en leren lopen op 3 poten. 

Geschat wordt dat hij in totaal zo’n 4 maanden nodig zal hebben om er weer bovenop te komen. 

In de kliniek is nogmaals gebleken dat Rambo een hond is met een bijzonder karakter. 

Hij geeft zijn poot als er bloed moet worden afgenomen en hij ligt rustig aan een infuus met antibiotica. Hij likt de handen van zijn verzorgers alsof hij weet dat zij er voor hem zijn, hem willen helpen en hij hun daarvoor wil bedanken. 

Rambo is een doorzetter. Een hond met een sterke overlevingsdrang. Maar hij redt het niet alleen. Wij hebben het tot onze missie gemaakt hem te helpen. Hem een pijnvrij en lang en gelukkig leven te geven. Hij verdient het zo! 

De kosten die met zijn reddingsoperatie zijn gemoeid, zijn hoog. We doen ons uiterste best het geld voor de medische kosten voor Rambo bij elkaar te sprokkelen. En daarbij moeten wij om hulp vragen. 

Helpt u mee de reddingsoperatie voor Rambo tot een succes te maken? Om deze "Mission Impossible" tot een succesvolle "Mission Completed" te maken? Samen maken we het verschil! 

Via de Goede Doelen stichting Geef.nl kunt u heel makkelijk meedoen aan onze Actie voor Rambo. 

Klikt u HIER voor meer informatie. 

Namens Rambo: Efcharisto poli! Heel hartelijk dank!