De zoektocht naar Fea

De zoektocht naar Fea

Woensdagmiddag 8 oktober kregen we zo'n telefoontje waarvan je elke keer weer hoopt dat je 'm nooit meer krijgt; "Fea is weggelopen". 

Dan komen direct de draaiboeken weer uit de kast en "de lijnen gaan weer open".... 

Fea was ongeveer twee weken daarvoor geadopteerd en de baasjes waren al goed bezig geweest door haar direct overal aan te melden als vermist, flyers af te drukken en de hele buurt te mobiliseren. Van afstand probeerden wij het "zoekteam in het veld" zo goed mogelijk te ondersteunen door het bericht onder de aandacht van zoveel mogelijk mensen te brengen via Social Media. En het liep als een trein! Het bericht werd massaal gedeeld, niet alleen op onze eigen Facebook-pagina maar ook via de pagina van "Waar is onze Angel". 
Er werd ge-facebooked, getwitterd, ge-appt, gebeld en mensen in de buurt boden hun hulp aan en liepen samen in het donker en in de regen te zoeken naar Fea. En toen, ver na middernacht, kwam ineens het verlossende bericht: Fea is weer thuis!!! 

Lees hier het spannende verslag van Thijs en Judith, de baasjes van Fea: 

Woensdag is mijn 'papa' dag en aangezien onze 3 jongens inmiddels op school zitten, heb ik daarnaast ook lekker veel tijd voor Fea. Na wat huishoudelijke taken verricht te hebben ben ik rond 11.00 met Fea gaan fietsen. Dit heb ik afgelopen dagen voorzichtig met haar opgebouwd omdat ze duidelijk haar energie niet kwijt kan met lopen aan de lijn. Ze vindt het dan ook erg leuk en rent en springt altijd vrolijk mee.

Vlakbij huis, rond 12.00 uur, nam ze ineens een paaltje aan de andere kant, waardoor de lijn bleef hangen en de cassette van de langlooplijn uit mijn handen schoot. Hierdoor schoot deze achter Fea aan waardoor zij 'op hol sloeg'. Ik zette direct de achtervolging in maar kon haar nooit bijhouden. Een voorbijgangster wees me de weg maar kon me niet vertellen of ze de Oosthoutlaan wel of niet was overgestoken.
 Aan de overkant van de weg is een woonwijk met een groot hondenpark. Hier lopen we dagelijks 2 a 3 keer en ze voelt zich daar prettig. Dit is te merken doordat ze op weg erheen vaak nog erg op haar hoede is, maar zodra ze in het het park is,  gaat haar staart omhoog, oortjes uit haar nek en verandert haar loopje in ontspannen. Dus daar zocht ik  het eerst. Rond 13.00 uur was mijn vrouw uit haar werk gekomen om te helpen. Ze maakte flyers en gaf Fea bij zoveel mogelijk instanties als vermist op. Onze kinderen werden door vrienden opgevangen die uiteindelijk met diverse andere mensen uit de buurt zijn gaan helpen zoeken. Mijn vrouw en ik kamden het hondenpark uit en dit is later nog 7 (!) keer gebeurd door mij of andere mensen.

Ik denk dat ik rond 15.00 uur Arnolda op de hoogte bracht. Daarna droge kleren aangedaan en verder zoeken. Na toch maar even snel gegeten te hebben, besloot ik nog 1x met zaklamp meter voor meter het park te doorzoeken, en kwam tot de conclusie dat het echt een groot park is! Rond 20.00 uur zou mijn vrouw daar heen komen en had ik nog een laatste rij bosjes te  doorzoeken. Hierbij liep Fea blijkbaar voor me uit want ineens zag mijn vrouw Fea op zich af komen, maar Fea schrok waarschijnlijk van een voorbij rijdende motor, en was niet meer te zien. Inmiddels liepen we met 7 mensen weer te zoeken. We zagen haar nog 2 keer maar telkens verdween ze weer.  Op een gegeven moment bleek dat Fea zich op mysterieuze wijze van haar halsband met riem had ontdaan. Deze vond ik terug nadat we haar hadden zien lopen. Haar halsband heeft een dubbele klikbeveiliging en deze waren ontgrendeld maar niet kapot(???) Totdat we haar zagen lopen was onze grootste angst dat ze ergens in een afgelegen bosje vast zat aan haar riem. Rond 21.30 uur besloten we rust te creëren, iedereen weg te sturen en met ons tweeën door te zoeken. We zagen haar niet meer en de oppas moest weg dus we gingen rond 22.15 uur naar huis. Om 23.00 uur ging ik alleen terug. Tot middernacht zonder licht rondgelopen met voer en ander lekkers maar.... niks, geen Fea. Rond 00.15 uur belde Willem dat hij en Corrie rond 02.00 hier zouden zijn, ik zei dat ik nog 1 rondje zou lopen en dan even een uurtje ging slapen om op tijd weer daar te zijn. Dat rondje leverde niks op en ik liep richting uitgang. 

Ik scheen nog 1 keer terug met de zaklamp en zag 2 oogjes oplichten in het hoge gras, FEA! 
Ik liep op haar af en hoe dichterbij ik kwam hoe harder ze kwispelde! Toen ik bij haar was, rolde ze op haar rug en kon ik haar halsband weer om doen. Ze was nat en verkleumd, maar duidelijk blij! Ik belde mijn vrouw dat ik Fea had en met haar naar huis kwam. Toen ze mijn vrouw zag, liep ze vrolijk kwispelend op haar af. Ze was duidelijk blij om thuis te zijn want ze kwam telkens knuffelen en dan weer spelen! Gelukkig kon ik Willem en Corrie afbellen voordat ze onderweg waren!

Wij stonden echt perplex van jullie toewijding! Geweldig wat jullie voor jullie honden over hebben! Wij willen jullie enorm bedanken voor de medewerking.

Thijs en Judith Wernecke 

Fea weer fijn thuis in haar eigen tuin, lekker spelen met een honden-vriendje

*****