Bommel (Daantje)

Weet u het nog? Onze kleine eigenwijze deugniet Daantje, nu Bommel, die maar liefst twee keer wegliep en zelf, als een echte Heer van Stand, zijn eigen huis leek uit te kiezen?

Daantje heet nu dus Bommel en leeft als God in.... Duitsland, samen met negen andere hondenvrienden. Maar Chico, de zwarte hond op de foto's, is echt zijn maatje. Dat bleek al toen Bommel voor de tweede keer binnen kwam stappen in het gezellige huis in de bossen rond Wesel. Chico nam hem direct onder zijn hoede, maar als Bommel al te ondeugend werd, dan kreeg hij het ook te horen van Chico.

Chico komt oorspronkelijk uit Polen, zodat we best wel kunnen spreken van internationale samenwerking;
Griekse Bommel, overgevlogen naar Nederland, woont nu samen met (onder andere) Chico uit Polen, in Duitsland....

Wat maar weer bewijst:

Honden spreken elkaars taal wel,
grenzen worden gemaakt door mensen.

Ninos (in Griekenland Leroy) weer even terug in Griekenland

Afgelopen zomer (ja helaas, de zomer is alweer afgelopen.... ) hebben Ninos (voorheen Leroy) en zijn baasjes Rob en Martine Immerzeel met de caravan een bezoek gebracht aan Linda in Athene. 

Ninos is als jonge hond bij Linda in de opvang geweest en voor hem en Linda was het een feest van herkenning. Wat was het leuk om elkaar weer even terug te zien! 

Heeft u ook mooie zomerfoto's van uw Griekje (in welk land, op welke plek dan ook) en wilt u die graag met ons delen? Stuur ze aan ons op dan plaatsen wij ze graag bij elkaar in een foto-album. 

Zo kunnen we tijdens deze donkere herfstdagen nog even nagenieten van de zomer van 2014..... 

Emailadres: anita.dogrescuegreece@gmail.com 

De foto's worden gepubliceerd in een Foto-Album op Flickr: 
Klik HIER voor het foto-album.  

Kick (Sheila)

Hallo Dog Rescue Greece (en gastgezin; Feline)!

Op 20 september, dat is dus een maandje geleden, hebben mijn vader (Albert) en ik (Doenja) onze lieve Kick (Sheila) opgehaald bij haar gastgezin. 
Van begin af aan waren we al gek op haar. Eenmaal thuis ging ze meteen alles verkennen en vond ze al gauw haar plekje. Ze is echt een hele blije en lieve hond. 

Blaffen deed ze nog niet bij het gastgezin, hier heeft ze wel uitgevonden hoe dat moet.
Ze ziet alles wat je doet en wat er om haar heen gebeurt. 
Ook echt zwemmen deed ze nog niet bij haar gastgezin, maar deze “sloot” is wel héél erg groot (de Waal). Ze springt er met veel plezier in en golfjes happen is nog leuker! 


De eerste dag is Kick gelijk achter de kat Lizzy aan gegaan toen ze haar zag. Lizzy sprong snel op het dak van de garage welke aan het balkon grenst, maar toen stond Kick ook ineens op de dakpannen naar Lizzy te gluren. 
Gelukkig kwam Kick na een tijdje piepen (omdat ze bijna bij het randje van de dakpannen stond) weer terug op het balkon, stoute Kick! 
De kat is daarna 2 weken weg geweest, ik heb veel naar haar gezocht en haar uiteindelijk kunnen vangen. Na een week “opgesloten” in huis te hebben gezeten, gaat het nu redelijk goed. Ze mag weer naar buiten en komt tot nu toe netjes thuis. Af en toe wat grommen naar Kick maar Lizzy is sowieso een brompotje! 
De andere kat blijft in het onderhuis rondlopen... af en toe komt hij even naar boven maar is dan al gauw weer weg. Maar dat komt wel, we zijn al blij dat die niet wegloopt!

Kick vind het natuurgebied geweldig, lekker rennen en ravotten. Ze gaat vaak mee naar Albert’s werk (een kantoor/werkplaats met een groot buitenterrein), daar zijn veel mensen maar Kick vind het niet erg en gaat lekker haar gangetje. 

Als er een overleg is dan zit ze eventjes apart, ook dat is geen probleem voor haar. Maar als Doenja of Joeri (broer) thuis is blijft ze ook lekker thuis! 

Vanaf nacht 1 tot en met nu is ze altijd heel braaf geweest, we hebben geen geluid gehoord van haar (ze geeft geen "kick"). Ze slaapt nog in de bench en dat gaat ook erg goed, ze vind het helemaal niet erg om erin te gaan. 
Elke avond kroelen we op de bank want spelen zit er dan niet heel erg meer in. Kick is elke avond hartstikke moe, dus dan gaat ze lekker naast je op de bank slapen, gezellig.
Maar de hele ochtend en middag heeft ze energie voor 10 en speelt ze wat af! 


Ik werk op een boerderij en ik heb Kick al verschillende keren meegenomen. De koeien vind ze zo spannend maar stiekem ook zo interessant! Schapen zijn wat leuker.. die zijn tenslotte ook 10 keer zo klein!! De dieren thuis zijn ook favoriet, vooral ons hertje Bambi. Ze dollen met elkaar door elkaar achterna te gaan met de heining ertussen, zo leuk om te zien.

Kick is zo’n leuke hond, we hebben geen moment spijt gehad, ik in ieder geval niet, het was ook mijn idee haha! 
We genieten elke dag van haar. 

Ook is ze echt de perfecte huishond, gek op spelen maar als je rustig gaat zitten dan gaat ze ook rustig liggen of wat voor haar zelf doen. Dog Rescue Greece en het gastgezin (Feline) erg bedankt voor alles! Ze gaat nog een heel leuk leven tegemoet.

Met vriendelijke groet,

Albert, Joeri en Doenja van Mourik

Luus

Van vluchtbegeleider naar adoptiegezin.
Toen ik wist dat wij in september naar het Griekse eiland Lefkas op vakantie gingen, heb ik mij direct aangemeld bij vluchtbegeleider.nl.
En toen we in Griekenland waren, kreeg ik een mail dat er een match was. Maar liefst 4 puppy's zouden met ons mee naar Nederland vliegen!
De administratie werd keurig vanuit Nederland geregeld door Arnolda en ook kregen we een contactpersoon ter plaatse. Dat was een alleraardigste Engelse dame, Lee New. Ik kreeg foto's van de puppy,s en ze waren prachtig! Geboren op het strand en verzorgd door het personeel van de lokale strandbar. Daarna zijn ze samen met moeder in de opvang gekomen en werden ze goed verzorgd. Ze kregen een chip en de benodigde inentingen en op 30 september was het zover! Lee en haar man Roger stonden ons al op te wachten op de luchthaven Preveza.

En daar zaten ze dan in twee grote kennels... klaar voor hun grote reis! Drie zusjes, helemaal indentiek qua kleur en eentje met meer zwart in haar vacht.
Ze kregen natuurlijk veel aandacht van alle passagiers...
Wij mochten ze even knuffelen toen de kennels door de x-ray moesten, wat een pret!
Toen ze werden mee genomen door het luchthaven personeel was dat wel even slikken..
Na een hartelijk afscheid en de belofte van Lee dat zij voor moeder ging zorgen en haar zou laten steriliseren, was het tijd om te gaan vertrekken.
En dan zit je in het vliegtuig en weet dat er nog 1 hondje beschikbaar is voor adoptie....


Thuis hadden we al een Jack Russel van 5 jaar. Tot zijn, en ons verdriet, werd zijn speelmaatje 2 jaar geleden ernstig ziek en moesten we afscheid nemen. We hebben niet actief gezocht, maar besloten te wachten wat de toekomst ons zou brengen. 

Maar het blijkt maar weer; toeval bestaat niet! De pup met de zwarte vacht had ons hart gestolen... Maar we wisten natuurlijk niet of zij nog beschikbaar was..

Na een voorspoedige reis werden de hondjes keurig door iemand van Schiphol bij ons gebracht. En in de aankomsthal stond Arnolda van Dog Rescue Greece ons op te wachten. Ook onze zoon met Freddie waren er. Freddie was maar wat nieuwsgierig wat voor leuks er in de kennels zat! We waren eigenlijk al zeker van onze zaak, maar toen helemaal! Dus meteen gevraagd aan Arnolda of het hondje waar we verliefd op waren
geworden al een baasje had. En het moest zo zijn... Ze was nog beschikbaar!

Dus de afspraak was snel gemaakt. De volgende dag al zou Arnolda met Luus, zoals we haar al hadden genoemd, langskomen.

En ze is nu bijna 2 weken bij ons en het gaat fantastisch!!
Freddie moest toch even wennen om de aandacht weer te delen maar na een paar dagen aftasten en de rangorde vaststellen, was het ijs gebroken. Samen ravotten ze in de tuin en hebben het beide prima naar hun zin!
Luus is een heel pienter hondje en ze leert heel snel. Ze is ook meteen mee naar puppy cursus en ook daar steelt ze de show met haar parmantige snoetje.
Dus; niet verwacht en gepland maar wij zijn verschrikkelijk blij met Luus!
Onze grote dank gaat dan ook uit naar iedereen van 
Dog Rescue Greece die dit mogelijk heeft gemaakt!

Dikke knuffel van Luus, Freddie en de hele familie van der Heiden. 

Djinn (Kiki)

Djinn

Op 30 september hebben wij onze prachtige Djinn gekregen vanuit Griekenland.

Na een indrukwekkende reis hebben wij haar direct mee gekregen. Wat een mooi beestje zeg!

Al kwispelend liep ze ons huis in alsof het de gewoonste zaak van de wereld was en het nog steeds is.

Ze is enthousiast, leergierig, vrolijk maar vooral heel relaxed. Ontzettend lief voor ons en onze kinderen. En ze heeft inmiddels uitgevonden dat het heel leuk is om met de jonge poes te spelen. Die overigens meeloopt als Djinn uitgelaten wordt.

Djinn is gek op mensen en het contact met kleine honden gaat ook goed. Ze moet nog wat wennen aan grote honden maar dat gaat steeds beter.

Kortom een wereld hondje waar we ontzettend mee geboft hebben.

Wat fijn toch dat wij haar een goed leven kunnen geven. 

Niet alleen de hond blij, maar ook een heel gezin. 

Welkom lieve Djinn !!

Gr. Sandra van Roosmalen

De zoektocht naar Fea

De zoektocht naar Fea

Woensdagmiddag 8 oktober kregen we zo'n telefoontje waarvan je elke keer weer hoopt dat je 'm nooit meer krijgt; "Fea is weggelopen". 

Dan komen direct de draaiboeken weer uit de kast en "de lijnen gaan weer open".... 

Fea was ongeveer twee weken daarvoor geadopteerd en de baasjes waren al goed bezig geweest door haar direct overal aan te melden als vermist, flyers af te drukken en de hele buurt te mobiliseren. Van afstand probeerden wij het "zoekteam in het veld" zo goed mogelijk te ondersteunen door het bericht onder de aandacht van zoveel mogelijk mensen te brengen via Social Media. En het liep als een trein! Het bericht werd massaal gedeeld, niet alleen op onze eigen Facebook-pagina maar ook via de pagina van "Waar is onze Angel". 
Er werd ge-facebooked, getwitterd, ge-appt, gebeld en mensen in de buurt boden hun hulp aan en liepen samen in het donker en in de regen te zoeken naar Fea. En toen, ver na middernacht, kwam ineens het verlossende bericht: Fea is weer thuis!!! 

Lees hier het spannende verslag van Thijs en Judith, de baasjes van Fea: 

Woensdag is mijn 'papa' dag en aangezien onze 3 jongens inmiddels op school zitten, heb ik daarnaast ook lekker veel tijd voor Fea. Na wat huishoudelijke taken verricht te hebben ben ik rond 11.00 met Fea gaan fietsen. Dit heb ik afgelopen dagen voorzichtig met haar opgebouwd omdat ze duidelijk haar energie niet kwijt kan met lopen aan de lijn. Ze vindt het dan ook erg leuk en rent en springt altijd vrolijk mee.

Vlakbij huis, rond 12.00 uur, nam ze ineens een paaltje aan de andere kant, waardoor de lijn bleef hangen en de cassette van de langlooplijn uit mijn handen schoot. Hierdoor schoot deze achter Fea aan waardoor zij 'op hol sloeg'. Ik zette direct de achtervolging in maar kon haar nooit bijhouden. Een voorbijgangster wees me de weg maar kon me niet vertellen of ze de Oosthoutlaan wel of niet was overgestoken.
 Aan de overkant van de weg is een woonwijk met een groot hondenpark. Hier lopen we dagelijks 2 a 3 keer en ze voelt zich daar prettig. Dit is te merken doordat ze op weg erheen vaak nog erg op haar hoede is, maar zodra ze in het het park is,  gaat haar staart omhoog, oortjes uit haar nek en verandert haar loopje in ontspannen. Dus daar zocht ik  het eerst. Rond 13.00 uur was mijn vrouw uit haar werk gekomen om te helpen. Ze maakte flyers en gaf Fea bij zoveel mogelijk instanties als vermist op. Onze kinderen werden door vrienden opgevangen die uiteindelijk met diverse andere mensen uit de buurt zijn gaan helpen zoeken. Mijn vrouw en ik kamden het hondenpark uit en dit is later nog 7 (!) keer gebeurd door mij of andere mensen.

Ik denk dat ik rond 15.00 uur Arnolda op de hoogte bracht. Daarna droge kleren aangedaan en verder zoeken. Na toch maar even snel gegeten te hebben, besloot ik nog 1x met zaklamp meter voor meter het park te doorzoeken, en kwam tot de conclusie dat het echt een groot park is! Rond 20.00 uur zou mijn vrouw daar heen komen en had ik nog een laatste rij bosjes te  doorzoeken. Hierbij liep Fea blijkbaar voor me uit want ineens zag mijn vrouw Fea op zich af komen, maar Fea schrok waarschijnlijk van een voorbij rijdende motor, en was niet meer te zien. Inmiddels liepen we met 7 mensen weer te zoeken. We zagen haar nog 2 keer maar telkens verdween ze weer.  Op een gegeven moment bleek dat Fea zich op mysterieuze wijze van haar halsband met riem had ontdaan. Deze vond ik terug nadat we haar hadden zien lopen. Haar halsband heeft een dubbele klikbeveiliging en deze waren ontgrendeld maar niet kapot(???) Totdat we haar zagen lopen was onze grootste angst dat ze ergens in een afgelegen bosje vast zat aan haar riem. Rond 21.30 uur besloten we rust te creëren, iedereen weg te sturen en met ons tweeën door te zoeken. We zagen haar niet meer en de oppas moest weg dus we gingen rond 22.15 uur naar huis. Om 23.00 uur ging ik alleen terug. Tot middernacht zonder licht rondgelopen met voer en ander lekkers maar.... niks, geen Fea. Rond 00.15 uur belde Willem dat hij en Corrie rond 02.00 hier zouden zijn, ik zei dat ik nog 1 rondje zou lopen en dan even een uurtje ging slapen om op tijd weer daar te zijn. Dat rondje leverde niks op en ik liep richting uitgang. 

Ik scheen nog 1 keer terug met de zaklamp en zag 2 oogjes oplichten in het hoge gras, FEA! 
Ik liep op haar af en hoe dichterbij ik kwam hoe harder ze kwispelde! Toen ik bij haar was, rolde ze op haar rug en kon ik haar halsband weer om doen. Ze was nat en verkleumd, maar duidelijk blij! Ik belde mijn vrouw dat ik Fea had en met haar naar huis kwam. Toen ze mijn vrouw zag, liep ze vrolijk kwispelend op haar af. Ze was duidelijk blij om thuis te zijn want ze kwam telkens knuffelen en dan weer spelen! Gelukkig kon ik Willem en Corrie afbellen voordat ze onderweg waren!

Wij stonden echt perplex van jullie toewijding! Geweldig wat jullie voor jullie honden over hebben! Wij willen jullie enorm bedanken voor de medewerking.

Thijs en Judith Wernecke 

Fea weer fijn thuis in haar eigen tuin, lekker spelen met een honden-vriendje

*****