Zaterdag 12 juli 2014:
Laat in de middag komt er een schokkend bericht: "Daantje is weggelopen".
Vijf dagen na de terugkomst van Diva, die 65 dagen vermist is geweest in Eindhoven, is dat nieuws dat inslaat als een bom. Nog nauwelijks bijgekomen van de vorige zoektocht, is het moeilijk jezelf opnieuw op te laden en er weer vol voor te gaan. Maar het moet! En hup, daar gaan we weer!
Zondag en maandag..... die dagen vliegt de tijd voorbij, terwijl we alles in het werk stellen om Daantje te vinden. Overdag en 's nachts wordt er gezocht en geroepen en geflyerd en gewanhoopt..... Als hij maar niet verdwaald is in de eindeloze maisvelden, als hij maar niet de Bundesstrasse overgestoken is, als hij maar niet.....
Dinsdag 15 juli 2014:
Met 200 flyers ga ik ook op pad en laat er diverse achter bij de plaatselijke middenstand in dorpjes in de omgeving. Wat zijn die Duitsers toch aardig en behulpzaam.
Overal mag ik de flyer ophangen; bij winkels, cafe's, bakkerijen, cafetaria's, overal waar veel mensen komen, geef ik ze af, hang ze op en leeft men mee.
Als ik onderweg stop om een flyer op te hangen, zie ik plotseling een groot aantal gemiste oproepen op mijn telefoon. Als ik terugbel, hoor ik nieuws wat ik nooit verwacht had te zullen horen die middag: "Daantje is gevonden!" Dat is natuurlijk het beste nieuws wat je kan krijgen!
Snel bel ik de familie die Daantje gevonden heeft. De man vertelt dat hij eerder nog geen tijd had gehad om met Daantje naar de dierenarts te gaan, maar dat de dierenarts hem, tot zijn grote teleurstelling, enkele uren eerder had gezegd: "Ja, Daantje heeft een chip en hoort ergens thuis."
Tot verdriet van het gezin, want ze vonden Daantje, die zij Bommel hadden gedoopt, "sooooo eine liebe, freundliche und frohliche Bube". Eigenlijk hadden ze stilletjes gehoopt dat Bommel nummer 10 zou worden van hun roedel. Onze Pretletter had zijn plaatsje al veroverd in de roedel en de harten van deze lieve mensen.
En dus.... op weg naar Daantje....
Maar dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Want bij Google Maps hebben ze een vergissing gemaakt en het huisnummer gekoppeld aan een heel andere boerderij. En er is niemand. Geen enkel teken van leven, alles potdicht.
In de hele wijde omgeving is niemand.... Alleen uitgestrekte weilanden, korenvelden, maisvelden, en een zwarte kat, die in het zonnetje ligt te genieten, en zich verwonderd afvraagt wat ik daar toch doe.
Ook TomTom weet het niet meer. "Wo bist du?" Tja.... Wo bin ich doch? Aan het einde van de wereld, lijkt het wel. En het doet me even denken aan de zoektocht naar Diva in Eindhoven. Toen vroeg een man, tijdens het posten 's nachts: "Als jullie toevallig mijn kat voorbij zien komen?.... Ik ben 'm kwijt. Hij heet: TomTom. (.........)
De enige levende zielen die ik na een half uur zoeken de weg kan vragen, vertellen me dat die donkere weg door het bos echt de goede weg is en dat ik daar niet te snel had moeten twijfelen en niet om had moeten keren.....
Dus; opnieuw het bospad vol kuilen en modder opgereden. Die wasbeurt van de auto, de dag ervoor, is helemaal voor niets geweest....
Maar, bij het uitrijden van het bos is daar plotseling een oud boerderijtje. Dat moet dan de plek zijn waar Daantje zou moeten zijn. De begroeting door een grote roedel honden is tot in de wijde omgeving te horen en .... wie komt daar tussen de andere honden aangelopen? Daantje!!!
Hij gaat meteen achter het hekje zitten wachten.
"Hallo! Heb je me eindelijk gevonden?" Ja jochie, we hebben elkaar gevonden....
 |
| Wie komt daar aangelopen? |
Toevallig was ik degene die die middag in de buurt was en Daantje op mocht halen. Dat was een bijzondere belevenis en beschouw ik als een "cadeautje".
Graag had ik het samen gedaan met alle mensen die meegezocht en meegeleefd hebben, om zo met elkaar de pret en het geluksgevoel te delen. Misschien kan iedereen door dit verslag toch een beetje meegenieten.
 |
| Afscheid.... Dag Bommel, het ga je goed! |
Daantje werd gelukkig al snel gevonden en door een doortastende dierenliefhebster van de berm van de Bundesstrasse opgepakt en in de auto gezet. Hij heeft nauwelijks enige afstand te voet afgelegd, maar zijn tijdelijke, nieuwe Duitse naam eer aangedaan en zich steeds per auto laten vervoeren; Bommel; een heer van stand! "Als U begrijpt wat ik bedoel" ......
Geschreven door Anita, 16 juli 2014
Met..... een vervolg op 18 augustus:
Want...... Daantje loopt op 14 augustus voor de tweede keer weg!
Gemeentewerkers hadden bij het gras maaien aan de andere kant van de tuin een gat in het hek gemaakt. En Daantje zag zijn kans schoon.....
Alhoewel Daantje al vier weken geleden was geadopteerd, laten we hem natuurlijk niet vallen en zo kwam het dat er midden in de nacht en in de stromende regen opnieuw gezocht werd naar Daantje.
Maar Daantje zijn tijdelijke andere naam was niet voor niets Bommel! Hij had zich opnieuw van de Bundesstrasse mee laten nemen en laten vervoeren naar een Tierheim in Goch!
En..... dat is dichtbij het boerderijtje in het bos waar hij de eerste keer was opgevangen!
Was Daantje eigenlijk op zoek naar de roedel waar hij het drie dagen zo naar zijn zin had gehad?
De mensen daar hebben veel verdriet gehad dat hij niet bij hun kon blijven en na onderling overleg is besloten de kennelijk grote wens van Daantje in vervulling te laten gaan. Er was maar 1 telefoontje nodig; "komt Bommel naar ons terug???" Er werd gejubeld en gejuicht; Bommel komt, Bommel komt!
En Bommel?..... Die kwam, zag en overwon! Hij liep naar binnen alsof hij nooit weg geweest was. De roedel nam hem direct op. "Hallo jongens, daar ben ik weer!", leek hij te zeggen. Met een dikke knuffel en poot op mijn arm nam hij afscheid. "Het is goed zo, ik ben thuis", leek hij te zeggen. En zo veranderde Daantje definitief in Bommel en is hij begonnen aan een lang en gelukkig leven op de plek die hij zelf heeft uitgekozen!
******************************