Hallo dierenvrienden!
Mijn naam is Jim (eerst Blacky) en
sinds 10 april 2014 woon ik bij mijn gezinnetje. Graag wil ik vertellen hoe
het nu met mij gaat.
Mijn eerste voetstappen liggen op het Griekse eiland
Kefalonia waar ik samen met mijn zusje Nena (toen Nera) ben gevonden en gered
door George en Peter. Dat was in december 2013.
Ik weet niet waar mijn moeder
en andere broertjes en zusjes zijn gebleven. Ik hoop zo dat het goed met ze
gaat! Onze geboortedatum ligt ergens in oktober 2013.
Eerst zijn we liefdevol opgevangen
in Kefalonia door Olga waar we samen met een nestje kleinere pupjes verbleven.
Op het eiland waren zware aardbevingen en we zijn toen naar Athene
gereisd.
Daar heeft Linda ons geweldig verzorgd. Sinds onze redding waren we dus
in héle goede handen. Wij wisten toen nog niet dat wij een echte familie zouden
krijgen! Ik, mijn zusje en de kleinere pupjes zijn daarna in een grote zilveren
vogel naar Nederland gebracht.
18 februari 2014 kwam ik aan in
dit onbekende land. Ik werd naar lieve mensen gebracht, waar ik verbleef tot er
een eigen baasje voor mij zou komen. Ik leerde daar wat een tv was, een
stofzuiger en ik heb zelfs dikke piepbeesten ontmoet die cavia's heten. Op 3 april kregen we bezoek, een
gezinnetje uit Rotterdam kwam naar mij kijken! Oh dat was spannend, een vader,
een moeder en een jongedame. Eerst was ik wat verlegen maar toen ze op de bank
zaten ging ik ze eens besnuffelen en ik vond ze zo lief. Die vader gaf ik
likjes op zijn hand. De mensen waren meteen verliefd op mij.
Arnolda had al
verteld dat ik een rustig hondje was en heel geschikt want die mensen hadden
nog nooit een hond gehad maar wel andere dieren. We zijn buiten gaan wandelen
en ik voelde me op mijn gemak bij deze mensen. Na het huisbezoek van Arnolda kwamen ze mij een week
later, op 10 april, ophalen nadat ik eerst een afscheidsfeestje bij
gastmoeder Nina en papa Peter had, zoals je op de foto kunt zien. Zij hebben mij
in korte tijd zoveel geleerd! Ze hadden leuke dikke piepbeesten die ik gewoon
met rust liet, ook al zagen ze er heel aantrekkelijk uit.
Toen mijn nieuwe
baasjes binnenkwamen ging ik ze enthousiast begroeten en ik was niet meer
verlegen. Ik zag dit nieuwe avontuur wel zitten!
De eerste week was het natuurlijk even aankijken wat
ik voor vlees (mensen) in de kuip had. En ik heb kennis gemaakt met Harry de
cavia. Hij woont boven mijn bench, heel gezellig en vertrouwd!
Rond de 3e week had ik ze allemaal een beetje door en
ging ik hier en daar eens wat uitproberen. Dat was wel lachen want zij wisten
weinig van een hondenpuber en ik wond ze al snel en makkelijk om mijn pootjes, hahaha!
Ook omdat de baasjes hadden geleerd
op de hondenschool om alles te ruilen. Dus een hoek van het kleed knagen
leverde mij vele brokjes op. Ik ging dus steeds terug naar dat kleed.....
En de
planten in de tuin waren ook zo'n succesnummer. Het gras in de tuin is heerlijk
en daar graaf ik regelmatig een gaatje! Tot de vader de boel weer dichtstopt
met baksteen, straks heb ik gezorgd voor tuinbestrating, hahaha!
Maar dat feestje was op een gegeven moment voorbij. Ik
leerde wat “Nee” was, zonder hondensnoep. Zo werd ik een keer op de gang gezet! Ik dacht: "wat is dit nou? Waar is het snoep?" Of ze leiden mij af en zo krijgen ze toch hun zin en doe of laat ik, zonder dat ik het zelf in de gaten heb, wat ze willen.....
Ik versta
ook al “Binnen”. Het vrouwtje zegt dan “Nee” en “Jim naar binnen” En
dat heb ik al aardig door, dus luisteren lukt me steeds beter!
De mensen worden ook steeds slimmer, ze hebben het al door als ik ondeugend ga doen. Toch zijn ze nooit boos op mij, daarvoor houden ze teveel van me. En ik doe het niet expres he? Ondeugend zijn is gezond. Ze snappen dat ik een normale puberhond ben. Daarom zijn ze zelf veel gaan lezen en we zitten ook op hondenschool. Ze zijn heel erg trots op mij en dat hoor ik aan hun toon. Ze vertellen dat ik zo'n kalme hond ben (puberstreken uitgezonderd, haha), soms zelfs lui, dankbaar (ik lust álles) en enorm slim!
Ik hou van allerlei spelletjes, ook speuren en puzzels waar brokjes in verstopt zijn. Buiten loop ik voorbeeldig mee. Netjes naast de baasjes en natuurlijk ook lekker snuffelen overal. We maken leuke wandelingen en nemen dan water en lekkere hapjes in een rugzak mee.
 |
| Kijk eens, hoe mooi ik kan liggen! |
Onderweg leer ik veel, zoals wachten bij de oversteek en ook laat ze me kennismaken met de omgeving en hondenvrienden. Ik vind bijna alle mensen leuk en ook veel honden. Iemand met veel verstand vertelde dat ik de hondentaal zo goed versta (logisch, dat wist ik zelf ook al) dus mijn baasjes kunnen daarin wel op mij vertrouwen. Brompotten loop ik voorbij, met leuke teefjes maak ik graag nader kennis en voor beleefde volwassen reuen heb ik respect. Ik kan ook mooi zitten
en liggen.
Ze praten nu soms al over een hondenvriendje voor mij maar dat mag
pas als ik goed opgevoed ben en een voorbeeld kan zijn voor een tweede
landgenootje uit Griekenland.
Dus misschien volgend jaar?
De moeder is een echte mama voor mij. Wij zijn de hele dag samen en ze praat met mij, knuffelt me, verzorgt me en zij voedt mij
grotendeels op.
Ik voel me veilig bij haar, ben graag waar zij is, ze leest
mijn gevoel en gedachten al denk ik, want we zijn echte maatjes en we voelen
elkaar goed aan.
De vader vind ik superleuk, als hij thuiskomt wil ik
het liefste direct met hem knuffelen en spelen.
Hij heeft soms grote tassen bij
zich met allerlei lekker mensenvoer erin en dat ruikt zo heerlijk!
De vader loopt
met mij in alle vroegte voor mijn eerste plasjes 's morgens en hij is echt mijn
vriend!
De dochter, de jonge dame, is mijn kameraadje. Met
haar lig ik op de grond te rollen en we geven elkaar veel kusjes en we kroelen
veel. Ik zou wel uren met haar kunnen spelen. Maar ik luister ook goed naar
haar want zij is al 23 jaar en veel ouder dan ik dus.
 |
| Kijk eens, hoe goed ik kan zwemmen! |
Het dikke piepbeest heet Harry en hij is een cavia,
net zoals bij mijn gastgezin. Hij is net als ik gevonden op straat toen hij
klein was, samen met een zusje. Het zusje heeft ook een ander gezin gevonden en
Harry is gebleven. En het toeval wil dat ook hij in oktober jarig is! Dan wordt
hij 2 en ik 1! We kunnen dus samen onze verjaardag vieren. Hmm... ik lust wel een
hapje Harry, denk ik, maar dat mag natuurlijk niet.
Ik voel mij gelukkig bij mijn nieuwe gezin. Elke dag
zie en hoor ik hoe blij ze met mij zijn. En ik heb al veel gezien van
Nederland. Het strand, het bos, mooie parken en ook Hollandse schapen.
Ik ben gewoon een hele leuke en vriendelijke hond met een gouden
hart.
Geen idee wat dat is maar ik heb een dikke rode knuffel die mijn baasjes
Hart noemen en die vind ik super geweldig!
Dankjewel George, Peter Lee, Olga, mevr. Adriani,
Linda, Arnolda en Willem, mijn 1e gastgezin, Nina en Peter en iedereen die ik per ongeluk
vergeet, voor álles! Zonder jullie had ik mijn mandje-voor-altijd niet
gevonden!
Dat wens ik al mijn straatvriendjes toe.
Heel veel liefs van Jim, Nancy,
Michel en Sanne XXXX
Oh ja, ik heb een eigen blog! Als je
eens wil kijken: http://onzehondjim.blogspot.nl
