Happy (Audrey)

Hallo lieve mensen van DRG,

Een update van onze Happy (Audrey).
Begin december namen wij de beslissing om toch op zoek te gaan naar een nieuw gezins-/roedel lid.
Onze roedel bestond uit drie honden op leeftijd (onze jonge beagle verloren we aan Leukemie begin november) en twee katten. Dat we niet bij een fokker een hond wilde aanschaffen was duidelijk, onze andere honden zijn ook op latere leeftijd bij ons gekomen (sommige mishandeld/verwaarloosd).
Via het internet kwamen we Dogs Rescue Greece op het spoor.

Na een blik te hebben geworpen op de foto's sprong Audrey er direct uit. Een sportief-ogende hond, precies wat we zochten...
Het adoptieformulier ingevuld op vrijdagavond en werden we zaterdagmiddag al gebeld door de coördinatrice, zaterdagavond gebeld door het gastgezin van Audrey.
We waren erg enthousiast en spraken af voor de zondagmiddag om kennis te maken met Audrey.
Roedel mee op de date om te kijken of het klikte. Vanaf het eerste moment was het oké.
We zagen een blije (Happy), sportieve knapperd van een hond.
Er was geen twijfel bij ons, ze past in ons gezin....en de nieuwe naam was al duidelijk: HAPPY!
Binnen een week was het rond en konden we Happy gaan ophalen.

Wat zijn wij blij met haar! Ze is nu twee weken bij ons en al zindelijk. We moeten nu de uitlaattijden wat gaan oprekken :-). Ze leert van de andere honden wat er van haar verwacht wordt; zit, af, plaats, zijn al woorden die ze herkent en waaraan ze meestal gehoor geeft. Wanneer ze de grens overschrijdt bij de andere roedelleden wordt ze gecorrigeerd. Mooi om te zien hoe zich dat regelt.
Nu zijn we op zoek naar een cursus waaraan we deel kunnen nemen. Happy zal, als ze volgroeid is, met vrouwtje meegaan op lange wandelingen/wandeldagen. Daar kijkt het vrouwtje naar uit, wat zal ze een geweldig en gezellig  wandelmaatje zijn! De dierenarts vindt haar een schoonheid en zegt dat ze in prima conditie is... baasjes trots en blij ;-).

Wanneer Happy "groot" is zullen we nog eens foto's plaatsen en bijpraten. Dank jullie wel, DRG, dat wij haar mochten adopteren.
We zijn erg gelukkig met elkaar! <3

Lieve groet uit Nijmegen,
Michael en Ellen,
Timo, Lana, Flo,
Nicky en Ziggy

Ulf

Hier een berichtje uit Wassenaar van Fam. De Goede. We willen even laten horen hoe het gaat met Ulf. Hij heeft zich ontwikkeld tot een fantastische hond. We denken dat hij nu ongeveer anderhalf jaar oud is. In het voorjaar, toen wij hem kregen, was hij nog wel naïef en fysiek wat zwak in de spieren. Kon hem na paar maanden loslaten en luisterde goed, ook naar school geweest. Zo kwam hij er ook achter dat niet iedere hond even sympathiek is toen hij werd aangevallen door een herder. Op zich was het niet heel ernstig, maar na die tijd werd hij bang en schrikkerig, ook van het geluid van blaffende honden. 

Daardoor is hij vanuit het bos 2 maal naar huis gevlucht, overstekend over een drukke verkeersweg. Na die tijd wandel ik met hem aan de (flexi)lijn. Ook niet meer in dat bewuste bos, daar is hij nog steeds bang, hij associeert dat denk ik met die enge hond. Hij komt niets tekort, wandel met hem nu in de duinen. Ben loslopen nu langzaam aan het opbouwen. Op het strand gaat het goed, daar heeft hij overzicht. Soms bij een stabiele hond of als ik met meerdere mensen of honden (dan is de roedel groter, voelt hij zich veilig) laat ik hem ook even los.Nu met het komende vuurwerk houd ik hem even aan de lijn. Ik ben bang dat het vluchtgedrag altijd wel een puntje zal blijven waar ik alert op moet zijn, vooral is hij gevoelig voor geluiden. 

Het is een vrolijk dier, lief voor mensen, vooral kinderen, met katten redelijk goed, soms paar uur alleen blijven, gaat prima. Het is een verschrikkelijk mooie hond om te zien, en hij loopt zo elegant, net een dressuurpaard, we noemen hem weleens Bonfire. Zijn bouw is wat robuuster geworden en het is niet meer het onzekere hondje wat het een tijdje geleden was. Volgende week komt hij in de krant, heeft een look a like wedstrijd gewonnen van het Brandweermuseum in Wassenaar. Zij hadden een expositie over een brandweer Hond , genaamd Wallace, uit Glasgow, een legende in Schotland. Deze ging altijd mee naar de brand en had ook mensen gered. Zijn in Scotland, Nederland en Amerika boeken over uitgegeven. Hij leek het meest op de Amerikaanse Wallace. Ik stuur jullie de foto, links is Ulf. Zo zie je, een hond van Dog Rescue Greece die een prijs wint, tussen al die deftige rashonden in Wassenaar. 

Verder gaat Ulf veel naar Drente, daar hebben wij familie vakantiehuis en woont veel familie in de buurt.Gaan dan met alle honden wandelen. Zo zien we ook regelmatig Shilo, ook van DRG, hij heet nu Okke. Ook van hem stuur ik even een foto, samen met Ulf. 

Kortom we zijn gelukkig met Ulf, ook onze kinderen zijn stapel op hem. We hebben altijd veel aanloop van visite en het lijkt wel of het steeds drukker wordt, want ze komen geloof ik vaker omdat ze zo dol zijn op Ulf. Ik wens jullie en de organisatie een voorspoedig nieuwjaar en  blijf jullie nieuwtjes volgen.

Met vriendelijke groeten, Kees en Sonja de Goede.

Pip (Canella)

Hierbij het verhaal van onze lieve Pip (eerst Canella)
We waren het erover eens, een tweede hondje zou ons gezin compleet maken, gezellig voor onze andere hond Woody! Het liefst een hondje die het echt verdiende, een warm mandje bij ons thuis! We gingen eind september kijken bij Canella bij haar gastgezin in Haarlem. Toen ik het adoptieformulier in had gevuld hoorde ik dat iemand me al voor was geweest en ik was heel blij toen bleek dat diegene van adoptie had afgezien! Aangekomen in Haarlem was het tussen Canella (door het gastgezin omgedoopt tot Pip) liefde op het eerste gezicht!  Wat een lieverd, wat een droppie! 

Thuis nog even nagedacht en er een nachtje over geslapen (naar onze eerste hond hebben we maanden gezocht!) maar het was duidelijk; Pip zou bij ons komen wonen! Op 28 september was het zo ver, we mochten haar gaan halen! Met het hele gezin togen we weer naar Haarlem, met een riempje en wat hondenkoekjes in onze zak. De autorit ging prima en eenmaal thuis maakte Pip kennis met Woody. De eerste paar dagen ging dat wat stroef, maar na enkele dagen had Pip haar maatje gevonden in Woody. Pip heeft geen minuut geprotesteerd, ging slapen in haar bench alsof ze niet anders gewend was en was meteen hartstikke lief voor onze vier meiden. Haar karakter was en is voorbeeldig! Wat een aanwinst!
 

Het noodlot sloeg toe toen we haar nog geen twee weken hadden. Ik moest even de auto naar de garage brengen en dacht dat ik de honden wel een kwartiertje los in huis kon laten, speeltjes lagen klaar en ik vertrok. Toen ik even later thuis kwam kreeg ik de schrik van mijn leven. Overal lag bloed, het zat tegen de muren op. Pip lag zielig in de bench. Ik zag in een oogopslag dat ze een wond ik haar pootje had en heb het meteen afgebonden met een theedoek. Ondertussen de dierenarts gebeld, ik kon gelukkig snel terecht. Pip had haar poot opengehaald aan een vaasje die op tafel stond....dat lag nu gebroken op de grond. Wat was ik bang, Pip begon steeds meer te kreunen en was heel slapjes. Eenmaal bij de dierenarts aangekomen bleek ze in shock te zijn. Ze kreeg een shot pijnstillers en een infuus, eerst bijkomen en dan naar de o.k., om haar pootje te hechten. Ik moest naar huis en zou 's middags een telefoontje krijgen als ze pip hadden geopereerd. Het lange wachten begon. Rond vier uur kreeg ik de dierenarts aan de telefoon: zelf kon ze de schade niet herstellen. Er waren veel spieren en pezen doorgesneden door het glas. Ze raadde ons aan met Pip naar een orthopedisch chirurg te gaan in Amsterdam, die zou het hopelijk wel kunnen. Ik mocht Pip om acht uur 's avonds ophalen, ze mocht thuis slapen en dan de andere dag in Amsterdam weer geopereerd worden. Wat was ik blij m'n meisje weer te zien, heb de ogen uit mijn hoofd gehuild! Pip was nog helemaal groggy van de medicijnen, maar begon meteen mijn gezicht te likken en te kwispelen toen ze me zag, de band die je zo snel hebt opgebouwd is wonderbaarlijk! De volgende dag dus naar Amsterdam, gelukkig mocht ik overal bij blijven, tot ze onder narcose ging en zelfs de operatie heb ik gezien van een afstandje. Alles ging gelukkig goed, de chirurg vertelde dat er enorm veel spieren en pezen compleet door waren...de schade was groot. Hij had zijn best gedaan alles te herstellen. Toen Pip na de operatie op de uitslaapkamer kwam en nergens op reageerde, maar wel op mijn stem door zachtjes te kwispelen brak mijn hart, ik voelde me zo schuldig....
Nu begon het echte werk pas, pip kreeg een spalk om en mocht helemaal niets. Ze moest naar buiten gedragen worden voor haar behoefte, de spalk mocht niet nat worden en ze moest elke 3/4 dagen terug voor controle en verbandwissel (uiteindelijk werd dit veel vaker omdat pip graag aan haar spalk kauwde, het het was essentieel dat de spalk goed zou blijven zitten). Onze andere hond is uit logeren gegaan (spelen was uiteraard streng verboden, maar vertel dat een hond maar eens!) en Pip had een vast plekje op de bank. 

Van daaruit gaf ze aan als ze moest plassen of wilde eten of drinken. Na drie weken mocht de spalk eraf. Ze kreeg nu een steunverband, maar mocht nog steeds niks! Toen dat verband er na twee weken definitief vanaf mocht, ging de vlag uit! Langzaam mocht Pip het bewegen weer gaan opbouwen. Eerst hing haar aangedane pootje er zielig bij...maar al na enkele dagen werd het sterker en kon ze steeds meer! We zijn nu drie weken verder en ook onze andere hond is terug, Pip en hij zijn dikke maatjes! Pip loopt nog steeds wat mank, maar lijkt er helemaal geen last van te hebben, of dit helemaal herstelt, weten we niet. Maar ik ben zo trots op ons hondje! Ze heeft nooit "geklaagd", nooit een kik gegeven, was zelfs altijd blij als ze in de kliniek kwam en begroette iedereen enthousiast! Ze is zo'n kanjer, is ondanks alles helemaal zindelijk en kent de basiscommando's, is superlief voor iedereen en zoals de dierenarts voorspeld had is onze band met haar ijzersterk geworden omdat ze zo afhankelijk van ons is geweest. Pip is al mee geweest op vakantie en vond dat prima, ze maakt nergens een probleem van! Ze is gegroeid als kool en een mooie sterke dame geworden, weliswaar een beetje mank, maar dat mag de pret die we met haar hebben niet drukken! We zijn zo vreselijk blij met haar, ondanks alle ellende die ze heeft meegemaakt is ze een fantastische hond!

Mochten er mensen die een broertje of zusje van haar hebben geadopteerd dit lezen en het leuk vinden om contact te hebben over de hondjes, dat lijkt mij superleuk! Ben benieuwd hoe zij het doen en eruit zien!
Ondertussen genieten wij van deze prachtige, lieve hond! Ondanks alles zou ik het zo weer overdoen!!

Pootje van Pip en groeten van haar baasjes!

Josje

In augustus 2013 waren wij op vakantie in Griekenland.
Op onze terugreis zouden wij voor de stichting Dog Rescue Greece als vluchtbegeleider al twee honden meenemen naar Nederland, maar voor een kleine hond was er nog wel een plekje vrij in de cabine. Dus op zoek naar een klein hondje dat minimaal 3 maanden oud moest zijn. Zoveel grote lieve honden die op een nieuw baasje zaten te wachten en uit hun uitzichtloos bestaan gered wilden worden. Ook evenzoveel hele jonge hondjes die bij elkaar gepropt waren in hokken en kisten. We hadden ze allemaal wel willen redden. 
Opeens zagen we een klein wit hondje wat uit alle macht probeerde onze aandacht te trekken door te proberen al springend boven het hok uit te komen, dit onder luid gekef. Wat een scharminkel, zo mager en wat had ze een dun sprieterig vachtje. Ze was mooi van lelijkheid. Dit hondje moest het worden; zij zou met ons meevliegen naar Nederland. Dit mocht echter niet zo zijn. We zouden een dag later al naar huis gaan, het was kort dag en we kregen de vaccinaties en papieren niet op tijd klaar. Met pijn in ons hart moesten we haar achterlaten. Maar vergeten konden we haar niet! De medewerkers van Dog Rescue Greece hebben alles op alles gezet om haar naar Nederland te kunnen halen en intussen had ze de naam "Josje" gekregen.
Op 21 oktober mochten we Josje van Schiphol halen en wat was het een prachtig weerzien! Eenmaal thuis werd Josje gelijk opgenomen door onze andere 3 honden en door Zoë, het blinde gasthondje van Dog Rescue Greece. 

Josje bleek een kleine bandito, voor de duvel niet bang, ongelooflijk komisch en reuze lief.
Ze paste meteen perfect in onze roedel.
We genieten elke dag van het kleine ding.
Inmiddels is ze de nodige kilootjes aangekomen en haar vacht ziet er prachtig uit. Wat een verschil; ze is niet meer mooi van lelijkheid, maar ze is een beauty geworden. Wat zijn we blij met Josje.
In eerste instantie hadden we niet de intentie om Josje zelf te houden. Wij zouden gastgezin zijn totdat zich een definitief baasje voor haar zou melden. 

Maar het is anders gelopen! De kleine Josje heeft geknokt voor een plaatsje binnen ons gezin en het is haar nog gelukt ook!!! Lieve kleine slimme Josje!!
Lieve mensen van Stichting Dog Rescue Greece: heel veel dank voor alle moeite die jullie gedaan hebben om Josje naar Nederland te krijgen!!  Jullie zijn TOP.

Lieve groeten,
Jan en José
Dikke knuffel van alle honden en een super dikke knuffel van Josje

P.s.: Josje gaat zelfs mee naar het verzorgingstehuis en laat zich lekker vertroetelen. De ouderen genieten daar enorm van. Hieronder een foto van het artikel in de plaatselijke krant:

Zó lig je nog in een hok in Griekenland, zó lig je op een warm schootje in Nederland!

Brandy

Hallo allemaal

Ik wilde even laten weten dat ik niemand ben vergeten.

ik wil laten zien dat het goed met mij gaat,
dat ik leuke vriendjes heb, zoals op de foto staat.
Met sommige heb ik zelfs in een moddersloot gelegen!
Vrouwtje kon daar niet goed tegen
Het slootje stinkt namelijk heel erg naar
en die lucht blijft hangen in mijn haar.

Maar goed, dan krijg ik dus een bad
hebben we dat ook weer eens gehad.

Verder ben ik heel tevree en ga heel vaak met het vrouwtje mee.

Het voelt allemaal al heel vertrouwd, ook omdat zij heel veel van mij houdt.

Ze wil mij echt echt nooit meer kwijt, ik ben ook wel dol hoor op die meid.

Arnolda hoeft zich over mij geen zorgen te maken;
vrouwtje zal haar plicht niet verzaken

Verzorgen doet ze mij met plezier
Kortom het is heel prettig hier.

En zoals het voor mij nu zo staat,
hoop ik dat het voor mijn broertjes en zusjes ook zo gaat
Dus lieve dieren mensen
Brandy stuurt jullie allemaal goed wensen.

Liefs van Brandy, een Happy DRG hond

Denzell

Denzell in dromenland

Wat een superhond hebben wij gekregen! Vanaf de eerste dag dat Denzell bij ons kwam, gedroeg hij zich alsof hij er al maanden was. Hij had zijn plekje in de bench al snel gevonden en ploft er nu regelmatig neer voor een dutje. Denzell is een onwijze lieverd voor onze 3 kinderen, ze spelen met hem, ze liggen naast hem op zijn kleedje en regelmatig mogen ze een snoepje geven als Denzell iets goed heeft gedaan.

Buiten vond hij het eerst nog spannend, met name grotere honden maar dat gaat nu steeds beter! Hij daagt ze nu echt uit tot spelen en zo wordt wandelen een feest!

We zijn begonnen met de gehoorzaamheidstraining bij de hondenschool, de trainster was erg onder de indruk van hem. De commando's Zit, Af en Nee heeft hij al goed onder de knie. Hij heeft daar ook voor het eerst los gelopen, er was een grotere hond bij, spannend dus maar Denzell zocht zijn baasje steeds op. We zijn dus niet meer bang dat hij het op een lopen zet bij schrik. 

Jippie, we gaan naar het bos!

Zoals je op de foto ziet gaat Denzell graag mee in de auto, we gaan dan namelijk naar het bos. Gisteren heb ik hem ook daar even losgelaten en dat ging heel goed! Eerst lijnde ik hem nog aan als ik een andere hond zag maar dit was eigenlijk niet nodig. Hij vond het prachtig en luisterde erg goed! Wat een topper!

Kortom we zijn erg blij dat Denzell bij ons is gekomen, een vriend voor het leven!