woensdag 26 maart 2025

Update George van de Lidl

Arnolda's Dagboek

Twee weken geleden haalden we George van de parkeerplaats van de Lidl hier in Markópoulo. Hij was er slecht aan toe.

George heeft een pericardovervulling. Dat is een ophoping van bloed in het membraan/vlies dat om zijn hart zit. Hierdoor komt het hart in verdrukking en kan het niet goed pompen.


Donderdagavond 20 maart jl, is George aan zijn hart geopereerd. Het bloed in het membraan is weggezogen. Volgende week is een hercontrole; mogelijk moet het dan nog een keer herhaald worden. 


Doordat het hart slechter pompte en door de Ehrlichia en Anaplasma (tekenziektes) hebben de nieren van George een fikse opdonder gehad. Dat leidt dan weer tot een lage hematocrietwaarde en veel drinken en plassen. George krijgt daar nu 4 soorten medicatie voor en staat op een nierdieet.

 

In deze video ziet u hoe hij naar de dierenarts wordt gebracht en na de operatie weer wordt opgehaald. 

Hij is nog wat wankel, maar George mag nu bijkomen en genieten van de rust en de zon. 





Wilt u George ondersteunen, dan zouden wij u zeer erkentelijk zijn. 

Klik hier ⤵️ dan wijst het zich vanzelf.




Wij gaan ervoor, en hopen George nog een fijne tijd te kunnen geven, waarin hij eindelijk de zorg en liefde krijgt die hij zo verdient!


donderdag 13 maart 2025

George van de Lidl

Arnolda's Dagboek

Nu ik ben verhuisd, komen er weer vele nieuwe dingen op mijn pad. Zo heb ik (eindelijk) een Lidl bij mij in de buurt waar ik wekelijks mijn boodschappen doe.  

Tijdens een van mijn eerste bezoeken in oktober 2024 zag ik George (zoals we hem inmiddels genoemd hebben) voor het eerst bij de ingang van de Lidl liggen. Zijn vragende blik, zijn trieste ogen en de slechte staat waarin hij verkeerde, baarden mij grote zorgen. 

Gelukkig heb ik hier al wat nieuwe contacten kunnen leggen. Dus heb ik enkele foto's gemaakt en Kris van de shelter gebeld. Kris heeft daarop de gemeente (DIMOS) gebeld en gevraagd om deze hond te vangen.


  


Daarop is de DIMOS vijf keer bij de Lidl geweest, maar er was geen George te bekennen, ook tijdens mijn wekelijkse bezoekjes was hij er niet. 

Totdat hij vorige week (7 maart 2025) opeens weer bij de ingang stond, in nóg slechtere conditie.

Toevallig had ik bezoek van mijn lieve vriendin Natasja uit Nederland en in de auto stond een vliegtuigkennel.

Dus haalden we samen de kennel uit de auto en deden er wat verse kip in. Dat liet George zich geen twee keer zeggen en al snel was hij met zijn voorpoten over de drempel. Een klein zetje, deurtje dicht en George zat in de kennel.

De volgende dag konden we bij onze 'nieuwe' dierenarts George in Anavysso terecht voor onderzoek. Helaas bleek dat het mis is met George, goed mis. Er zit vloeistof rond zijn hart en longen, zijn nieren werken slecht en hij heeft een oude breuk in zijn heup.

Daarbij nog Ehrlichia en schurft. Wat een enorme tegenvaller. Juist nu hij is gered en eindelijk de zorg kan krijgen die hij verdient, zijn we te laat.

Toen wij na dit bezoek bij de dierenwinkel voer gingen kopen, hoorde een lieve mevrouw het verhaal van George en zij bood spontaan aan om hem op te vangen. Na het verdriet om de uitslag bij de dierenarts, was dit een opkikker die we wel konden gebruiken!

George is nu veilig van de straat en ontvangt de zorg en voeding (nierdieet) die hij nodig heeft, evenals pijnverlichting, antibiotica en voedingssupplementen.

In de tijd die George nog rest, willen we dat hij voelt dat er nog volop liefde voor hem is. Hij zal niet ongezien sterven op straat. 


💗 Wij zijn er. Ook voor George! 💗


Bekijkt u vooral deze prachtige video op ons YouTube-kanaal, geef een "like" en abonneer.

Het helpt ons om meer aandacht te krijgen voor ons reddingswerk.

Namens George: Efcharistó polí




maandag 10 maart 2025

Er is altijd Hope

Toen Hope binnenkwam in het asiel was ze er zeer slecht aan toe, helemaal kaal en uitgemergeld, een hoopje ellende. 

Wie herinnert zich niet Arnolda's Dagboek van 11 april 2024

Dankzij uw donaties konden de vrijwilligers in het asiel de benodigde medicatie en goede voeding aan haar geven, en langzaam maar zeker knapte Hope op. 

Ook haar uiterlijk is totaal anders: dit zijn foto’s van Hope na haar eerste was- en trimbeurt ooit 😊


Hope heeft ons laten zien dat we in staat zijn om met z’n allen ervoor te zorgen dat zelfs een hoopje ellende kan uitgroeien tot een hond die nog een prachtig leven voor zich heeft. Zij geeft ons de kracht om door te gaan met ons werk; hier doen we het met z’n allen voor!

Sinds kort verblijft Hope bij een lief gastgezin in Nederland, zodat ze rustig kan wennen aan het leven als huishond. Zodra zij klaar is om geadopteerd te worden, zullen wij hierover berichten.


zaterdag 8 maart 2025

Bubu

Arnolda's Dagboek

Het is donker en mistig als ik laat op de avond van 22 december 2017 op Schiphol mijn vriendin Lee van Lefkas ophaal. 

Lee heeft Bubu, een klein lief hondje bij zich. Bubu is bestemd voor haar lieve vriendin Barbara in Engeland. Tijdens de rit naar de ferry in Hoek van Holland neemt de mist toe en komen we in een file terecht. Heel spannend, want de vertrektijd van de ferry komt steeds dichterbij.
Als we in de haven aankomen ligt de ferry nog aan wal, maar in het kantoor waar we ons moeten melden is het leeg. Zo lijkt het althans. Iedereen en alles is al ingecheckt, aan boord en klaar voor vertrek. 
De paniek slaat toe, maar tot onze opluchting zien we achterin het kantoortje tóch een mevrouw zitten. Lee vertelt haar dat ze van de luchthaven is gekomen en onderweg oponthoud heeft gehad door de hevige mist. De dame in het kantoor toont begrip en belt met de kapitein. Die geeft zijn goedkeuring en Lee mag nog aan boord met Bubu. Dat was letterlijk "kantje boord".



In Engeland ontvangt Barbara Bubu de volgende dag met open armen en gedurende de daarop volgende zeven jaar zijn zij zeer close. Bubu is Barbara's alles.





Helaas krijgt Bubu in december 2024 de diagnose kanker en al snel gaat het bergafwaarts.

Barbara probeert er nog alles aan te doen om Bubu zo lang mogelijk bij haar te houden maar Bubu besluit dat het einde in zicht komt.


Bubu overlijdt op maandag 3 maart 2025.



Rust zacht lieve Bubu

Barbara is ontroostbaar en Lee besluit om halsoverkop vanuit Griekenland naar Engeland te vliegen om Barbara te ondersteunen. Wat een liefde, wat een vriendschap!

Samen delen zij lief en leed en halen herinneringen op over Bubu.


Barbara had voor Bubu een spaarpotje gemaakt, mocht Bubu haar overleven. Lee zou in dat geval Bubu weer bij zich nemen. Maar het liep anders, het lot heeft anders beslist. 


Barbara wenst dat het spaarpotje aangewend wordt voor de Griekse zwerfhonden en besluit om dit te doneren aan Dog Rescue Greece.


Bubu is er niet meer maar leeft voort in onze harten en gedachten. Deze genereuze donatie biedt een toekomstperspectief voor vele andere hondjes.

Momenteel vangen wij een nest met pups op die deze ondersteuning goed kunnen gebruiken. Aan Barbara de eer om ze allemaal een naam te geven. 

Zij krijgen nu een kans op een goed leven en wij danken Barbara uit de grond van ons hart. 




dinsdag 25 februari 2025

Ioanna

 

Arnolda's Dagboek

Bijna vier jaar geleden vertelde ik over Ioanna, over de afgrijselijke situatie in Amfissa. 

Voor wie het nog eens wil teruglezen is hier de link naar mijn blog van april 2021: 

Amfissa april 2021 - Ioanna

Met de foto: 


Sinds enkele maanden is Ioanna in Nederland. Het gastgezin vertelde ons: 

Eerste update van 30 januari 2025

Wij zoeken naar een speld in de beroemde hooiberg voor ons hondje Ioanna.  

Ioanna is een gesteriliseerd teefje van ruim 6 jaar oud. Over de eerste jaren van haar leventje weten wij helemaal niets, ze is gevonden bij de poort van de shelter met een gebroken linker voorpoot. Wat we wel weten is dat deze eerste jaren niet al te best voor haar zijn geweest, gezien haar angst voor mannen en een paar andere dingen die spannend voor haar zijn. De dierenarts had een pin in haar voorpoot geplaatst, maar ze bleef op 3 pootjes lopen. Begin van de herfst in 2024 is besloten om haar voorpootje te amputeren zodat ze geen pijn meer heeft. 

Ioanna verblijft sinds november bij een gastgezin in Nederland. De eerste paar dagen waren helemaal niet makkelijk voor haar, ze wilde niet eten en kwam haar bench niet uit. Ook uitlaten vond ze niet leuk. Maar naarmate de tijd vorderde begon ze te eten en vond ze uitgaan ook leuker. 


Inmiddels zijn we ruim twee maanden verder en Ioanna begint te wennen aan het huiselijke leven. Ze krijgt haar brokjes uit een anti schrokbak omdat ze te snel eet. Ze wordt 4 x per dag uitgelaten, maximaal een kwartiertje. Dit is in overleg met de dierenarts besloten omdat uit foto’s bleek dat Ioanna in haar rechter voorpoot artrose heeft. Ioanna krijgt op dit moment pijnstilling, glucosamine en groenlipmossel. Ze loopt het liefst op gras of aarde.

In het begin wilde Ioanna niet slapen maar was ze druk met haar omgeving te "scannen" vanuit haar bench, waarin ze het liefst ligt.  Om het opstaan wat makkelijker te maken, is het kussen vervangen door een matras. Nu slaapt ze gelukkig iets meer overdag. 

Met de hond van het gastgezin kan ze prima overweg, of ze met katten kan weten we niet. Ioanna is bang voor kleine kinderen; ze duikt weg als ze de kans krijgt. 

Ioanna is zindelijk, blaft niet of nauwelijks, is totaal niet agressief, kan alleen zijn, is slim en heeft snel door dat er iets van haar verwacht wordt. "Bankhangen" is haar favoriet, je doet haar er een groot plezier mee. 

Wie gunt dit ontzettend lieve meisje een warm matrasje en heeft geduld met haar? Als er één hondje is wat dit nodig heeft, dan is het Ioanna wel.

Voor Ioanna zoeken wij een gezin dat bestaat uit alleen vrouwen, een gezin dat begrijpt hoe ze om moeten gaan met een angstig hondje en weinig of niets van haar zal verlangen.


Update 25 februari 2025

Wauw, wat een grote stappen heeft dit mooie meisje gemaakt! Van een toch wel zeer verlegen meisje naar een hondje dat het leuk vindt om korte wandelingetjes te maken. Ze pakt dan vaak een stok om daarmee heerlijk in het gras te gaan liggen rollen.

Eten wordt ook steeds belangrijker voor haar. Als ze eten krijgt loopt ze enthousiast rondjes, net zo lang totdat haar bakje op de grond staat. Af en toe een worteltje of een stukje komkommer slaat ze ook niet meer af. 

Ioanna wordt ook nieuwsgierig: de eerste paar maanden waren de bench en de woonkamer meer dan voldoende voor haar, nu begint ze de rest van het huis te bekijken en zelfs de tuin. 

Bezoek vindt Ioanna nog best spannend, ze komt dan haar bench (nog) niet uit. Als iemand anders dan de mensen van het gastgezin met haar wandelt gaat dat best goed, maar een klein beetje argwaan heeft ze nog wel. Na ruim 3 maanden is ze, met name de laatste paar weken, goed vooruitgegaan.

Bekijk deze video van Ioanna: 




vrijdag 21 februari 2025

12,5 jarig jubileum

Arnolda's Dagboek


Eind februari 2025 vieren wij ons 12,5 jarig jubileum 🥳🥳🥳

30 augustus 2012 heb ik samen met Willem, mijn overleden man, Dog Rescue Greece opgericht. Willem is in 2017 overleden, maar in zijn geest en naar zijn wens hebben we Dog Rescue Greece kunnen voortzetten. Wat is er veel gebeurd in al die jaren en wat zou hij trots zijn geweest! 

Dankzij de tomeloze inzet van toegewijde vrijwilligers en de steun van betrokken donateurs heeft de organisatie talloze honden kunnen redden, verzorgen en herplaatsen in nieuwe, liefdevolle huizen waar zij nu een welverdiend gelukkig leven hebben. 

Circa 2500 honden zijn naar nieuwe baasjes gegaan. En niet alleen naar baasjes in Nederland, maar ook in Canada, Engeland, Finland, Zweden, Duitsland, België, Frankrijk, Zwitserland en Oostenrijk. 

We kijken met dankbaarheid terug op alles wat we hebben kunnen doen voor de Griekse honden. 

Het is een periode van groei en positieve verandering geweest, waarbij Dog Rescue Greece een belangrijke rol heeft gespeeld in het verbeteren van het leven van vele (zwerf)honden. 

Het succes is te danken aan de samenwerking en het enthousiasme van iedereen die bijdraagt aan dit prachtige doel. 

12,5 jaar... Een mijlpaal die gevierd mag worden en waarbij de honden, die het zó verdienen, hopelijk kunnen blijven rekenen op uw ondersteuning. 

Mocht u ons willen feliciteren en een donatie willen doen dan kan dat via onderstaande knop: 




Heel veel dank en liefs vanuit Griekenland, 
Arnolda Westerduin

zaterdag 15 februari 2025

Hadden we dit maar eerder geweten!

We horen het steeds vaker: 
"Hadden we dit maar eerder geweten, we hebben al zoveel geld laten liggen!"

Maar het is nooit te laat voor verandering. Dus:

Gaat u bestellen bij BOL? 
Ga dan voortaan altijd via de link van Dog Rescue Greece naar uw eigen account. 
Bestel daarna op de gebruikelijke manier, en dan... tadaa.... ontvangt Dog Rescue Greece automatisch van BOL een percentage van het aankoopbedrag. 
Zonder dat u iets extra's betaalt! 
U merkt er niets van, maar wij wel! 

De link zit in de afbeelding hieronder: 



Klik voortaan dus eerst op de afbeelding hierboven, of deze link
Doe uw aankoop op de gebruikelijke manier, alles blijft voor u hetzelfde.


Een uitleg staat ook op [een pagina op deze weblog]

En op onze website vindt u meer informatie:







vrijdag 20 december 2024

Kerstactie 2024 - Hang de Kerstboom vol met ballen!

Tradities houden we in ere en dus gaan we ook dit jaar 
weer de kerstboom volhangen met kerstballen. 
Doet u ook (weer) mee?




Voor elke vijf euro (of een veelvoud daarvan) hangen we een bal in de boom.
Klik op de boom, dan wijst het zich vanzelf

Het is zo mooi om elk jaar weer te zien hoe de boom vol komt te hangen, 
om te zien dat er zoveel mensen zijn die de hondjes een warm hart toedragen.
En ja... u ziet het goed: er hangen al enkele ballen in! 
Dit komt omdat we van enkele mensen al een donatie ontvingen, 
waarvoor: hartelijk dank! 

Update 19 December: Er zijn al nieuwe ballen bij gekomen! Dank u wel!
Update 22 December: De boom wordt voller en voller!
Update 27 December: Nog meer ballen in de boom, super!

Klik op deze kaart om onze Kerst en Nieuwjaarswensen te zien: 



 


Ook in 2024 hebben we voor heel veel hondjes een goed thuis kunnen regelen, 
zij kunnen nu genieten van een warme, veilige en liefdevolle Kerst.

De achterblijvers in Griekenland is dat geluk helaas nog niet beschoren, 
voor hen geen mooie, maar een koude, eenzame en grijze Kerst.

Helpt u ons de vele hondjes die nog op hun redding wachten 
ook een mooi leven te geven? 

Dank u wel - Efcharisto polí


dinsdag 17 december 2024

Zeven pupjes - 24 uur oud

 


Gisteren, maandag 16 december, deden we verslag van de geboorte. 
Ze zijn nu 24 uur oud en het gaat heel goed, ze groeien als kool.
Mama Ruby is een fantastische moeder.
Ze heeft veel bij te zetten en krijgt de allerbeste voeding.
Wat zijn we blij dat ze haar pupjes niet in Griekenland, op straat, heeft hoeven baren. 
Verschrikkelijk is het om te weten dat er zoveel honden zijn die dit wel overkomt.
En daarom gaan we door, door met redden, 
maar ook met sterilisatie en castratie projecten.
Ruby en haar pupjes zijn veilig, 
Ruby kreeg de hulp waar ze zo wanhopig naar op zoek was.
Haar verhaal leest u [HIER]




maandag 16 december 2024

Ruby is mama geworden

Wat een dag, wat een dag...




Met grote blijdschap geven wij kennis van de geboorte van 7 prachtige pupjes. 
Ruby is in alle veiligheid, warmte en omringd met liefde, bevallen van 4 reutjes en 3 teefjes. 

Gisteravond konden we de pupjes in haar buik al flink zien bewegen, vanochtend rond half negen begon de bevalling. En wat heeft ze hard gewerkt! 

Aan het einde van de middag verkeerden we in grote spanning; de geboorte van het zevende pupje liet te lang op zich wachten. Er was al overleg met de dierenarts, maar toen ineens... was ze daar! De kleinste van het stel. Ze had er heel even moeite mee, maar al snel kwam ze bij en begon ze te drinken bij mama Ruby. 

Nu zijn we allemaal aan het bijkomen. Ruby in de eerste plaats, maar wij ook. 
Binnenkort doen we weer verslag uit de kraamkamer en zullen we nog meer beelden delen. 


maandag 9 december 2024

Ruby

Als een vrouw in Griekenland haar boodschappen gaat doen bij de supermarkt ziet zij een bruine hond op de parkeerplaats. De hond zoekt contact met alle mensen die in en uit de supermarkt komen, zo ook bij deze vrouw. Ze wordt geroerd door de prachtige ogen en vriendelijkheid van het teefje. 
Tijdens het winkelen blijft de hond in haar gedachten en zij neemt zich voor om, als de hond nog op de parkeerplaats is als zij de supermarkt verlaat, de hond proberen mee te nemen. 

Bij aankomst op de parkeerplaats ziet de vrouw de hond niet meer en eigenlijk is ze opgelucht. 
Maar als ze in wil stappen staat de hond plots voor haar auto. 
Toch maar een poging wagen, denkt ze. Ze opent de deur van de auto en de hond bedenkt zich geen moment en springt op de achterbank.

Thuis maakt het teefje kennis met haar zoontje van anderhalf jaar en de twee andere honden. 
Ze geeft de hond de naam Ruby. 


Vanaf het allereerste moment is er een dikke klik met het zoontje en waar hij is, is Ruby ook. 
Ruby past zich snel aan aan haar nieuwe omgeving en geniet van alle knuffels en het lekkere eten. Helaas is aan de wonden aan haar nek te zien dat Ruby vast heeft gezeten aan een ijzeren ketting die wonden heeft veroorzaakt en waaraan ze flinke littekens heeft overgehouden. Deze enorme lieverd heeft het zwaar te verduren gehad. 



De vrouw gaat echter binnen afzienbare tijd met haar gezin op vakantie en kan voor Ruby geen opvang vinden. Diverse organisaties en shelters zijn aangeschreven maar alles zit vol. 

Uiteindelijk komt de hulpvraag bij mij, Arnolda, terecht en gelukkig is een gastgezin in Nederland bereid om lieve Ruby op te vangen. Ruby vliegt naar Nederland en ook daar voelt zij zich bij haar gastgezin al snel op haar plek, ze weet dat ze veilig en geborgen is. 

Wat na een paar dagen echter opvalt is dat haar buikje steeds dikker wordt. We krijgen een vermoeden en nemen haar mee naar de dierenarts. U raadt het vast al; de dierenarts ziet op de echo dat ze drachtig is en dat haar pupjes mogelijk kerstkindjes zullen worden. 
Nu de jongedame zich rustig, veilig en geborgen voelt, groeien de kleintjes als kool en showt ze trots haar buikje. Het gastgezin bereidt zich voor op een spannende en mooie periode.




Wij zullen de ontwikkelingen zoveel mogelijk met u delen op deze blog, en ook de jaarlijkse kerstactie zal in het teken staan van Ruby en haar pupjes. Mis de nieuwe blogs dus niet! 

zondag 8 december 2024

Arnolda's Dagboek - 8 december 2024 - Amfissa

Arnolda's Dagboek

Het is een poos stil geweest op mijn blog. 
Uiteraard heeft dat een reden en die zal ik proberen hier onder woorden te brengen. 

In Griekenland zijn in oktober 2023 verkiezingen geweest voor nieuwe burgemeesters. 
Zo ook in Amfissa. 
Tot aan de zomervakantie van 2024 liep alles door, zoals we al sinds 2021 gewend waren. Maar daar kwam onverwachts een kentering in. Terwijl ik met mijn mams op vakantie was, kreeg ik een telefoontje van mijn Nederlandse vriendin die op dat moment in Amfissa voor de honden zorgde. Zij meldde mij dat er nieuwe sloten op de shelter waren gekomen en dat we er niet meer in konden, tenzij er een medewerker van de gemeente bij was. 
En dat terwijl we in 2021 van de vorige loco-burgemeester de sleutels hadden gekregen, altijd vrije toegang hadden en ook toestemming hadden om het hospitaal in de oude fabriek te bouwen. 
Alle medewerking hebben we gehad, altijd. Vele, vele honden hebben de afgelopen jaren een nieuw onderkomen gehad, medische verzorging, operaties, sterilisaties, de bouw van verblijven, de daken, de hondenhuizen etcetera... Onnoembaar veel is gerealiseerd. Meer dan 600 honden zijn vanuit Amfissa naar Nederland gegaan de afgelopen vier jaar! 

Terug naar dat telefoontje, dat afschuwelijke bericht, dat moment...
Ik ben compleet uit het veld geslagen en begrijp niet wat er aan de hand is. Er wordt niets gecommuniceerd, we worden buitenspel gezet, afgeweerd. We worden door de nieuwe burgemeester gezien als buitenlanders, buitenstaanders die zich niet mogen bemoeien met de gang van zaken. Na al die jaren van kei en keihard werken is dit een dolksteek in mijn hart. In ons hart, het hart van stichting Dog Rescue Greece. Waar hebben wij dit aan verdiend?? 

Niet wetende hoe lang ik/wij nog welkom zijn in de shelter laden we anderhalve week later onze spullen die in de shelter stonden in onze trailer, vliegtuigkennels, manden, medicatie, noem maar op. 

Het is een hard gelag. Boosheid, teleurstelling, verdriet, alles giert door mijn lijf. Na alles wat we gedaan hebben, veranderd hebben, schoongemaakt, uitgemest, en opgebouwd hebben, voelt dit als een klap in ons gezicht. 
Het lukt me niet meer om dagelijks in de shelter te zijn. De confrontatie met de honden waar we zó hard voor gevochten hebben en de onwetendheid en onzekerheid over wat er met ze gaat gebeuren zijn voor mij te zwaar, en ik verlies de moed. 

Uiteraard proberen we contact te leggen met de burgemeester. Maar het gaat heel moeizaam.
De deur van de shelter is nu ook gesloten voor nieuwe honden en pups. 
Er wordt gesproken over "reduceren". Hoe dan? We vrezen het ergste.

Pups verblijven bij mijn huis in de tuin omdat ze de shelter niet in mogen. Het begint op een kleine shelter te lijken. Maar de faciliteiten zijn er niet om ze te beschermen tegen kou en regen. Ergens moet ik een beslissing nemen, wetende dat het zo niet kan en ik hier niet gelukkig ben. 
Met de komst van de nieuwe burgemeester is het vechten tegen de bierkaai geworden...
Uiteindelijk ga ik op zoek naar andere woonruimte, om letterlijk en figuurlijk afstand te nemen.
En dat is mij gelukt. 

De pups zijn in november allemaal naar Nederland gegaan en ook een aantal volwassen honden. Er staan er nog een aantal op de nominatie om ook naar Nederland te vertrekken. We houden samen met de dierenwelzijnsorganisatie in Amfissa de situatie nauwlettend in de gaten. 

Ondertussen ben ik verhuisd. Dog Rescue Greece blijft bestaan. Er loopt nog steeds een overleg met de burgemeester. We hebben voorstellen gedaan en adviezen gegeven om een samenwerking op poten te zetten. Of het van de grond komt? Ik hoop het van ganser harte, maar heb er een hard hoofd in. Voel me kapot gemaakt door de Griekse bureaucratie en mentaliteit van "geen pottenkijkers" willen. 

We blijven ons inzetten voor de honden van Amfissa zo lang wij kunnen en mogen. 
Maar ook andere shelters en honden kunnen rekenen op onze hulp, zoals we dat al die jaren in Amfissa deden. 


Arnolda Westerduin
Griekenland



Dit is de video van de reis naar Nederland. 
Er zijn nog hondjes die wachten op adoptie. 
Op onze website vindt u alle honden op de pagina "Baasje gezocht".
Helpt u mee om een mooi plekje voor ze te vinden? 
Dank u wel!

maandag 30 september 2024

Het leven van Souf - In Memoriam

Souf is een van de vele honden die Dog Rescue Greece in de loop der jaren heeft gered.
Met dit levensverhaal eren wij niet alleen Souf, maar alle honden die een plekje 
in ons leven hebben gehad en voor altijd in onze harten blijven.




In de zomer van 2016 kwam je in mijn leven.

Een paar maanden eerder was je gevonden in de bossen bij Preveza in Griekenland, samen met je pup Pluto. Waar je andere pups waren weet helaas niemand.

Gelukkig werd je samen met Pluto goed opgevangen en verzorgd door de dames van de opvang, en werd Pluto al snel naar Nederland gevlogen voor adoptie. 

En dat trok jij niet, dus je ontsnapte uit de opvang om Pluto te gaan zoeken.

Mijn hart brak toen ik dat verhaal las. Je was nog maar 2 jaar en wat maakte je al veel (verdriet) mee. Zo vaak heb ik me afgevraagd wat er allemaal in dat koppie van je zou zijn omgegaan.

Gelukkig werd je naar Nederland gevlogen door Dog Rescue Greece en kwam je terecht bij je tijdelijk opvangadres in Capelle a/d IJssel. Een jong stel, die goed wisten hoe ze met honden om moesten gaan, en hoe ze ze moesten trainen. Ze schrokken wel even van je in het begin, want je had al snel een heel kussen van een stoel kapot gebeten; je was toen je net aankwam wel even van slag van alles wat er gebeurd was.

Maar al snel kwamen ze erachter wat voor ontzettend lieve, rustige hond je eigenlijk kon zijn, als je gewoon een stabiele, liefdevolle basis zou hebben.

Toen ik je voor het eerst daar zag, geknield voor je ging zitten en je in je ogen aankeek, wist ik het gelijk. Ik wil jou een fijn en mooi leven gaan geven. Ik voelde gelijk een connectie met je, iets wat ik niet met ieder dier of hond gelijk voel.


In september 2016 werd je persoonlijk door Arnolda van DRG en de jongeman die je getraind had gebracht, en kon je nieuwe leven in Nederland gaan beginnen.

In het begin was je best wel op jezelf, je ging graag op je grote kussen liggen en bekeek de boel graag van een afstandje. Een aai vond je fijn, maar je was nog niet gelijk een hele grote knuffelkont. Lopen aan de (lange) lijn ging allemaal goed, maar los was vanwege het grote jachtinstinct wat moeilijk op een eiland in Noord Holland, vol met konijnen en eenden.




Na een klein jaar op het eiland verhuisden we samen naar Amsterdam. Ik vond het spannend of je dat wel leuk zou vinden maar niks bleek minder waar: je was dol op de stad! Want in de stad zijn overal etensluchtjes, terrasjes en koffietentjes waar ik niet een voorbij aan kon lopen, want dan trok je me wel naar binnen. Je was miss Populair met je mooie grote bruine ogen, en overal kreeg je volop aandacht en werd je geaaid door iedereen, en daar kon je geen genoeg van krijgen.

Het vaste rondje Flevopark in de ochtend, vele uitjes naar natuurgebied het Twiske, en veel strandwandelingen in Castricum aan Zee maakte het een perfecte combi.

Maar we leefden in een appartement, zonder balkon en na een jaar of 3 (midden in coronatijd) was ik er klaar mee en wilde ik je zo graag een huis met tuin geven, zodat je lekker zelf naar buiten kon lopen, onbeperkt in de zon kon liggen, enz.

Voorjaar 2021 was het zover; we verhuisden naar Houten en je kreeg je tuin van maar liefst 11 meter diep! Op 10 minuten lopen van een natuurgebied. 

Elke dag gingen we rond lunchtijd er samen op uit met de auto: naar Landgoed Amelisweerd, wandelen in de bossen van de Bilt, of met de trein naar Utrecht en daar rondje Singel en natuurlijk weer een koffietentje meepakken.

Alles vond je leuk; autorijden, de trein in; echt niks was een probleem voor je. Lief en rustig zat je altijd de boel te aanschouwen, en uiteraard keek je bij wie je weer een aai kon halen. Jaren hebben we zo gevuld. Je was de beste en liefste hond die ik me  had kunnen wensen. Ik hield en hou nog steeds zo vreselijk veel van je. Je was zo ontzettend makkelijk met alles; blafte nooit, nooit druk of gestresst, je straalde een bepaalde “zen”-heid uit. Ook jonge, bange of drukke hondjes werden rustig van jou. Vaak heb ik me verwonderd dat je zo was, gezien alles wat je al had meegemaakt. 

Ik heb altijd maar de conclusie getrokken dat je waarschijnlijk in Griekenland

gedumpt was, maar niet mishandeld, anders kòn het gewoon niet dat je zo dol was op mensen.

Maar zeker weten deed ik dat natuurlijk niet. Dat bleek later wel….




Omdat ik ook moest werken ging je de laatste 2 jaar 3 dagen in de week naar een oppasgezin met 2 kids en dat vond je prachtig. Er werd best wat met je op en neer gereden, maar ook dat leek geen enkel probleem voor je. Volgens mij vond je die afwisseling juist wel leuk. Elke avond kroop je dan weer tegen me aan op de bank, en dan nog altijd proberen net even verder tegen me aan te gaan liggen. Je koppie op mijn buik. Zo zaten we. Wat hield ik daar toch enorm van, die momenten. Je hebt me zo gelukkig gemaakt daarmee lieve Souf.

Zo vaak heb ik gedacht: Duurde een hondenleven maar veel langer, want ik kan me geen leven zonder jou voorstellen.

Woensdag 4 sept (2024) gingen we weer zoals zo vaak een dagje naar strand Noordwijk, en hadden we een heerlijke dag. Maar die avond kreeg je diarree. Niks schokkends dacht ik, vast weer iets van straat gegeten wat dit keer niet goed valt. Maar dat was het niet. Het werd erger en erger de dag erop en je begon ook te braken. De dierenarts maakte röntgenfoto’s van je om te kijken of je geen obstructie had. Dat was niet zo. 

Wel ontdekte hij iets anders op de foto wat er verder niks mee te maken had maar wat ik mega schokkend vond: “Je hond is beschoten geweest” zei hij. “Ik zie haar hele romp onder de hagelkogeltjes”.

Dat was natuurlijk in Griekenland gebeurd, want Souf is nog nooit uit mijn gezichtsveld geweest en in natuurgebieden liep ze altijd aan de lange lijn. Ik moest nog even bijkomen van deze info:

Mijn lieve, lieve Souf, loopt gewoon al 8 jaar met kogeltjes in haar lichaam rond.

Waarschijnlijk liep je daar ergens te zwerven op het land van een boer o.i.d die daar niet van “gediend” was. Het is ongelooflijk hoe er in sommige landen over honden en dieren gedacht wordt. Ik kan daar echt totaal niet bij.

En dat was dan even alleen maar “side” information, want je klachten bleken van een virus te komen. Al snel ging het enorm bergafwaarts met je en de dag erop moest ik je met spoed naar het dierenziekenhuis in Amsterdam rijden. Daar hebben ze van alles geprobeerd om je te redden in 2 dagen tijd maar alle medicatie sloeg niet aan. Het virus was sterker dan je eigen lichaam met je toch al zwakke maagje.

Helaas konden ze je niet meer redden, en nu, gister precies 2 weken geleden heb ik je met de grootste pijn in mijn hart moeten laten inslapen, om je uit je lijden te verlossen.


Dat doet echt enorm veel pijn, maar ik probeer me vast te houden aan alle mooie momenten die we samen gehad hebben. 

Ik heb er echt alles aan gedaan om je een zo’n leuk mogelijk leven te geven en ik heb je zo vaak zien genieten. En daar deed ik het voor, dat was mijn doel, die dag daar in Capelle aan de IJssel dat ik voor het eerst in je ogen keek.


Lieve Souf, dankjewel voor alles. Dankje voor alle mooie momenten de afgelopen 8 jaar. Je blijft voor altijd in mijn hart en hoofd. Je bent een enorm bijzondere en unieke hond en had geen moment met jou willen missen..

Je bent GOUD.


Dagmar Lap




❤️